เพลิงร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 20

นางอยากจะหย่าแล้วไปที่ไหนสักแห่ง เพื่อที่จะอยู่กับตัวเอง แต่สิ่งที่เป็นห่วงมากที่สุดในเวลานี้ก็คือเมขลา มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรที่ต้องมาเจอผู้ชายไม่รู้จักพอ เห็นแก่ตัว สร้างปัญหาไม่รู้จักหยุดหย่อน

"ถ้าคุณแม่อยากจะหย่าก็หย่าไปเลยครับ ถ้าคุณแม่อยากคืนบ้านหลังนี้ก็คืนไปเลย แล้วไปอยู่กับผม" รามสูรมองหน้าคนที่พูดประโยคนี้ เพราะคนที่พูดก็คือทศกัณฐ์ "ถ้าทำอะไรแล้วสบายใจเราก็ทำไป" ทศกัณฐ์เห็นความเศร้าในแววตาของท่าน ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวตอนนี้คงได้นอนร้องไห้

ส่วนรามสูรมัวแต่แค้นใจที่พ่อทำแบบนี้กับแม่ "ถ้างั้นพวกเราจะไปด้วยกัน ผมไปด้วย" เงินของเขาก็มากพอทำไมจะสร้างบ้านหลังใหญ่ๆ ให้แม่อยู่สักหลังไม่ได้ เอาให้ใหญ่กว่าบ้านหลังนี้ไปเลย

"ขอบใจลูกๆ มากนะ เวลานี้ไม่มีใครช่วยแม่ได้หรอกนอกจากตัวแม่เอง หลังจากหย่าแล้วแม่อยากจะฝากน้องให้เราสองคนดูแล"

"คุณแม่จะไปไหนครับ"

"แม่อยากไปทำบุญ"

"ทำบุญทำที่ไหนก็ได้นี่ครับ"

กึก!! เสียงเปิดประตูรถ และคนที่นั่งอยู่ในนั้นก็ค่อยๆ เผยตัวออกมา

"?" เมขลามองไปตั้งแต่ได้ยินเสียงคนเปิดประตูแล้ว และคนที่ลงมาจากรถเธอก็รู้จักเป็นอย่างดี หญิงสาวหันมองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่หลบ

"ไปไหนแล้ว" คนร่างสูงพอลงจากรถได้ก็หันไปปิดประตู แต่จังหวะที่เขาหันกลับมาใหม่ก็ไม่เห็นเธออีก

เพลิงรีบเดินมาตรงที่เธอยืนอยู่เมื่อสักครู่ แล้วมองว่าเธอจะไปหลบอยู่ที่ไหน

"มีอะไรจ๊ะเมขลา" ประโยคนี้เอ่ยพูดขึ้นคนที่หันไปมองไม่มีแค่เมขลา แต่เพลิงก็หันมาพร้อมกัน

"เออ.." เมขลารีบหันกลับไปจังหวะเดียวกับเพลิงที่หันมา

"คุณเพลิง" พอสโรชาเห็นเพลิงเดินเข้ามาก็เลยทักทายโดยการเอ่ยชื่อ

"สวัสดีครับ" ชายหนุ่มกล่าวคำทักทายแบบคนทั่วไป แต่สายตาของเขามองดูผู้หญิงที่กำลังอุ้มลูกสโรชาอยู่

"ไม่เข้าไปข้างในล่ะคะมาอยู่ทำไมตรงนี้" สโรชาพูดกับเพลิงแต่มือเอื้อมไปรับลูกจากเมขลาที่กำลังส่งมาให้

"ทำไม?" เพลิงพูดพร้อมกับปลายสายตาไปมองเมขลา เหมือนจะถามว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้

จังหวะนั้นเมขลามองสบตากับสโรชา เหมือนขอร้องไม่ให้พูด

"เอออะไรนะคะ เมื่อกี้คุณเพลิงว่าไงนะ" สโรชาก็เลยหันไปแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจว่าเพลิงพูดเรื่องอะไร

"ผมเคยเห็นเธอคนนี้ที่บริษัทไม่ใช่หรือครับ"

"ใช่ค่ะน้องเมขลาเป็น.."

"ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีกตำแหน่งหนึ่งค่ะ" เมขลาจึงชิงตอบไปก่อน ในเมื่อไม่รู้จักเธอก็ไม่ต้องรู้จัก พอตอบเสร็จเธอก็รีบเดินเข้าไปในบ้าน

วันต่อมา..

วันนี้รามสูรไม่เข้าบริษัท และสั่งเลื่อนนัดทุกอย่าง เพราะเขาอยากจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ก่อน และทศกัณฐ์ก็เช่นกัน พอเอวารู้เรื่องที่สามีเล่าให้ฟังก็เลยขอมาด้วย

ส่วนเมขลาไปทำงานตามปกติ ที่เธอไม่อยู่เพราะกลัวเรวทัตจะเห็น

"พี่มองหาใคร" ชาติเห็นว่าเพลิงมองไปทุกทิศทางของบ้านหลังนี้แล้ว

"เรื่องของกู" ว่าแล้วเพลิงก็เดินอ้อมไปทางหลังบ้าน ทำเหมือนว่าจะไปหากาแฟดื่ม ในขณะที่เจ้านายทุกคนเข้าไปในบ้านแล้ว

แต่พอมาด้านหลังก็ไม่เห็นคนที่เขาอยากจะเจอ ชายหนุ่มก็เลยเข้ามาในห้องครัว ในนี้ก็ยังไม่มี

หรือว่าจะเข้าบริษัท ..เพราะเมื่อคืนนี้เธอก็บอกอยู่ว่าอีกตำแหน่งหนึ่งคือเลี้ยงเด็กแสดงว่าตอนกลางวันเธอต้องเข้าบริษัทแน่

หน้าบ้านในเวลาเดียวกัน รถตู้คันหรูได้วิ่งเข้ามาจอด ทุกคนที่นั่งอยู่ด้านในไม่มีใครออกมาต้อนรับหรอกเพราะรู้ว่าเป็นใครที่มา

"พร้อมหน้าพร้อมตากันจังเลยนะ"

"เชิญคุณพี่นั่งก่อนสิคะ"

พลเอกเรวทัตเดินไปนั่ง ใบหน้าของท่านไม่มีความกังวลหรือเสียใจใดๆ ให้เห็นเลย ผิดกับคนที่เป็นภรรยา

"อีกหน่อยเจ้าหน้าที่จะเอาใบหย่ามาให้เซ็นต์"