ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 71

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

ฟู่อินก็หันขวับมองไปยังตรงบันได พบว่าเป็นเซิงเกอที่อยู่ในชุดกระโปรงยาวกำมะหยี่อันสง่างาม ข้างหลังมีชายหนุ่มที่ใบหน้าหล่อเหลาเดินตาม

ชายคนนั้นสวมใส่หน้ากาก มองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน

“นี่เธอ！ทำไมเธอ？เธอตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ？！”

รอยยิ้มบนใบหน้าของฟู่อินแข็งค้าง สายตาเธอเต็มไปด้วยความตกใจ ถามด้วยความไม่เชื่อว่า“ เป็นไปได้ยังไง！เห็นๆอยู่ว่าเธอกระโดดลงจากเครื่องบิน！จะมีชีวิตรอดได้ยังไง ！”

“ต้องขอโทษด้วย ที่ให้คุณฟู่ต้องหลงดีใจเก้อ”เซิงเกอยิ้มจนตาหยีเป็นเส้นโค้ง ร่างทั้งร่างยังคงงามสง่าเหมือนที่ผ่านมา

“นังชั่ว เพราะเธอ ลู่ฮั๋วถึงต้องการจะถอนหมั้นฉัน ฉันจะฆ่าเธอ ！”

ฟู่อินโกรธจนยั้งอารมณ์ไม่อยู่ ปรี่เข้าหาเธอ ราวกับจะให้ย่อยยับไปพร้อมกัน

เซิงเกอหลบเธอไปอย่างว่องไว ฟู่อินควบคุมร่างกายตัวเองไม่อยู่ เสียการทรงตัว เกือบจะล้มหัวทิ่มไป

“ฉันรู้ว่าเธอต้องไม่เป็นอะไร”ลู่ฮั๋วลูบไปที่ใบหน้าเล็กๆของเซิงเกอ รู้สึกโล่งใจ“เธอเข้าไปดูสถานการณ์ของมู่ซิ่นซินก่อน ที่นี่เดี๋ยวฉันจัดการเอง ”

“ได้ค่ะ งั้นฝากด้วยนะคะ ”

เซิงเกอรับคำในทันที โดยมีลู่โม่ที่อุปกรณ์ครบมือเดินตามหลัง เข้าไปในห้องของมู่ซิ่นซิน

ลู่ฮั๋วยืนดูร่างของเซิงเกอที่หายลับไปในโถงทางเดินที่ทอดยาว ใบหน้าแปรเปลี่ยนเป็นมืดมน หันมองไปยังฟู่อินที่นอนหมอบอยู่บนพื้น

“ผมได้แจ้งตระกูลฟู่ไปแล้ว ว่าการหมั้นครั้งนี้ถือเป็นโมฆะ โปรดช่วยทำตัวดีๆหน่อย ถือโอกาสที่ผมไม่อยากจะคิดบัญชีอะไรกับคุณ รีบไสหัวไปซะ ”

ความรังเกียจบนใบหน้าแสดงความรู้สึกในคำพูดของเขาอย่างชัดเจน

“คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง！อะฮั๋ว！ฉันต่างหากคือคนที่รักคุณที่สุด แต่คุณกลับตอบแทนความรักของฉันแบบนี้เหรอ ? คุณจะโหดร้ายกับฉันแบบนี้จริงๆเหรอ ? คุณกำลังโกหกฉันอยู่ใช่ไหม ? คุณจะไม่ถอนหมั้นกับฉัน ！”

ฟู่อินคร่ำครวญไม่หยุด

ใบหน้าลู่ฮั๋วเย็นชา ขาที่เรียวยาวกับความสูง188 เซนที่ยืนตัวตรง ก้มมองดูความอัปลักษณ์ของเธอ

“คุณหนูครับ！เมื่อครู่ตระกูลฟู่ได้ให้คนแจ้งมาที่ผมแล้ว ที่ประธานลู่พูดมานั้นล้วนเป็นความจริงครับ！”

หวางซิ่งเฉียงประคองเธอลุกขึ้นจากพื้น“ ประธานฟู่กับคุณนายสั่งให้ผมพาตัวคุณกลับไปทันทีครับ ”

“ไม่！ฉันไม่กลับ ใครก็อย่าได้มาสั่งให้ฉันกลับไปทั้งนั้น ！”

ฟู่อินพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่กลับถูกหวางซิ่งเฉียงคว้าตัวเอาไว้แน่น

“คุณหนู ตอนนี้ประธานลู่กำลังโกรธอยู่ คุณใจเย็นๆลงก่อน เรื่องการหมั้น คุณชายฟู่กับคุณนายต้องช่วยคุณแน่！”

เขาออกแรงดึงเธอลงมายังชั้นล่าง แล้วส่งสายตาให้คนที่ตัวเองพามาด้วย “ยืนบื้อกันอยู่ทำไม！ยังไม่รีบไปอีก！”

คนกลุ่มนั้นก็พากันออกไป ไม่ได้มีความน่ายำเกรงเหมือนตอนที่มา

ในตอนนี้เอง ภายในห้องของมู่ซิ่นซิน

ลู่โม่หยิบเครื่องมือแพทย์และกระเป๋าอุปกรณ์ที่นำติดตัวมาด้วย ทำการตรวจเช็กอาการเบื้องต้นให้กับมู่ซิ่นซิน

เซิงเกอนั่งอยู่บนโซฟาตัวเล็กข้างๆ มองดูการขยับเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วของลู่โม่ และมองดูมู่ซิ่นซินที่ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง

แม้ว่ามู่ซิ่นซินกับมู่จื่อหนิงจะเป็นพี่น้องที่ต่างแม่กัน

แต่ใบหน้าของคนทั้งสองก็ไม่เหมือนกันเลย

ใบหน้าของมู่จื่อหนิงนั้นอ่อนโยน บอบบางและน่าเอ็นดู ให้ความรู้สึกราวกับดอกบัวสีขาวที่จอมปลอม

แต่ใบหน้าของมู่ซิ่นซินนั้นดูจะจริงใจและตรงไปตรงมามากกว่า เธอไม่ได้สนิทสนมกับมู่ซิ่นซิน และจะสรุปนิสัยใจคอของเธอง่ายๆแบบนี้ไม่ได้

แต่พอเห็นเธอบริหารมู่ซื่อกรุ๊ปได้เป็นระเบียบเรียบร้อยแบบนี้ ก็น่าจะเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมากคนหนึ่ง ดูๆไปแล้วคงไม่ใช่พวกคุณหนูที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

“พี่รอง ผลตรวจเป็นยังไงบ้าง？”

เมื่อเห็นลู่โม่เริ่มจัดเก็บเครื่องมือ เซิงเกอก็เดินเข้าไปช่วยเหลือทันที

“อาการเธอไม่น่าเป็นห่วง การทำงานของสมองแสดงสัญญาณการฟื้นตัว ซึ่งก็หมายความว่าการทำงานทุกส่วนของร่างกายค่อยๆดีขึ้น”

ขณะที่ลู่โม่พูด ก็ยื่นรายงานผลตรวจที่รวบรวมแล้วให้เธอ

เซิงเกอมองรายงานนั้นอย่างผ่านๆ ถาม“มีวิธีไหนที่จะให้เธอฟื้นขึ้นมาโดยเร็วที่สุดไหม ？”

ลู่โม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธี หากทำการผ่าตัด ไม่แน่แค่อาทิตย์เดียวเธอก็อาจจะฟื้นขึ้นมาได้ ”