เพลิงสวาทพันธนาการใจ นิยาย บท 7

ตอนที่ ๗

หน้าบ้านพักในเวลาเกือบสามทุ่ม

“โซ่! คุณเป็นอะไรไป โซ่!” เสียงเรียกนั่นไม่ได้ทำให้เจ้าของชื่อหันไปมองแม้แต่นิดเดียว เธอเอาแต่นั่งเหม่ออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน

“โซ่! คุณเป็นอะไร” เสียงขานเรียกของนิคเตอร์ที่ดังพอให้สองพี่น้องที่นั่งรอสองป้าหลานกลับบ้านรีบพากันมาดู ทั้งสองพี่น้องมองหน้ากันและกันอย่างสงสัยว่าฝรั่งหล่อๆ คนนี้เป็นใคร

“ผมนิค เป็นคนเช่าบ้านของโซ่” นิคเตอร์แนะนำตัว “ว่าแต่เราสองคนรู้ไหมว่าโซ่เป็นอะไร ผมเรียกตั้งนานแล้วก็ไม่ขานตอบอะไรเลย”

“เดี๋ยวเกรซลองเรียกเอง”

“พี่โซ่ ได้ยินเกรซไหมพี่” เกรซทั้งเรียกทั้งเขย่าอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ชลินทราจะรู้ตัว และพอเห็นหน้าหลานสาวป้าแช่ม เธอก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องห่มร้องไห้จนพลอยทำให้คนอื่นตกอกตกใจ พอๆ กับป้าแช่มที่เดินมาดู เห็นหลานสาวของเพื่อนบ้านร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรก็หันมาทางหนุ่มฝรั่ง

“ไอ้ฝรั่ง! นี่แกขืนใจนังโซ่มันใช่ไหม”

“ป้า!!” แก๊ปและเกรซพากันร้องลั่น ก่อนที่แก๊ปจะเข้าห้ามผู้เป็นป้าที่เดินไปคว้าไม้กวาดด้ามยาวมาเตรียมประทุษร้ายคนถูกกล่าวหา

“ผมไม่ได้ทำอะไรโซ่นะครับ”

“แล้วเอ็งมาทำไมที่บ้านนังโซ่ค่ำๆ มืดๆ”

“ผมเห็นโซ่ไม่ไปเก็บจานชามที่บ้านครับ ผมก็เลยมาตามเธอที่นี่ แต่เรียกเท่าไหร่ เธอก็ไม่ตอบผม แต่พอเด็กสาวคนนี้มาเรียก โซ่ก็โผเข้ากอดแล้วก็ร้องไห้อย่างที่ป้าเห็นนี่แหละครับ ผมสาบานได้เลยว่าไม่ได้ล่วงเกินโซ่”

“เอ็งแน่ใจนะไอ้ฝรั่ง ถ้าหลอกกัน เดี๋ยวอีแช่มจะเผ่นกะบาลให้”

“ป้าแช่ม คุณนิคไม่ได้ทำอะไรโซ่หรอกจ๊ะ” หลังจากร้องไห้จนน้ำตาไม่มีให้ไหลแล้วชลินทราก็ผละออกจากอ้อมกอดของเกรซมาบอกป้าแช่ม เพราะดูท่าป้าแกจะไม่เชื่อคุณนิคเลย

“แล้วเอ็งเป็นอะไรไปล่ะนังโซ่ ร้องไห้เสียงดังไปถึงบ้านข้าเลยนะ”

“ป้าจุรี...ป้าจุรีเสียแล้ว”

“นังจุรีเนี่ยนะ!!” ป้าแช่มร้องถามอย่างตกใจ ไม่ต่างจากคนอื่นๆ

“จ้ะป้าแช่ม ป้าถูกรถชนที่ตลาด แล้วก็เสียเมื่อตอนเย็น”

“โธ่เอ๊ย เพิ่งจะคุยกันเมื่อเช้านี้เอง ทำไมนังจุรีมันอายุสั้นนักว่ะ! ตายๆ แล้วทีนี่ข้าจะทะเลาะกับใครล่ะ แต่เอ็งไม่ต้องห่วงไปหรอกนังโซ่ เดี๋ยวข้าจะช่วยจัดการเรื่องงานศพให้ แต่ตอนนี้เอ็งไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนก่อนเถอะ”