เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 306

สวีซุ่ยหนิงเพิ่งจะหยิบยกเรื่องลูกขึ้นมา ถ้าต้องมีลูกจริงๆ เธอจะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เธอครุ่นคิดอย่างใจลอย บางทีเธออาจจะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายหรืออะไรสักอย่าง และต้องมีสักวัน ที่เธอจะต้องมีลูก

จากนั้น ราวกับว่าเธอนึกอะไรบางอย่างได้ จ้องมองไปที่เฉินลู่ และพูดว่า “ไม่ใช่บอกว่าผู้ชายไม่ได้ต้องการทุกวัน?”

เธอแค่อาบน้ำ และเขายังต้องการเข้ามาร่วมสนุกด้วยเลย

สวีซุ่ยหนิงสงสัยว่าเฉินลู่มีแฟนพันธุ์แท้ที่พิเศษกับห้องน้ำ และเมื่อเปลี่ยนสถานที่ เขาก็มีแรงฮึดแล้ว

เฉินลู่หัวเราะสองครั้ง “บอกเธอไปตั้งหลายครั้งแล้ว อย่าเชื่อที่ผู้ชายพูด”

“ฉันยังคงเชื่อนาย” สวีซุ่ยหนิงพูด “ฉันเชื่อทุกอย่างที่นายพูด ดังนั้นอย่าโกหกฉันเลยนะ”

“ฉันจะไม่โกหกเธอ” เฉินลู่คิด และเสริมอีกว่า “ยกเว้นสถานการณ์พิเศษเช่นเดียวกับวันนี้”

สวีซุ่ยหนิงขมวดคิ้ว และตบมือที่ยังคงพยายามจะเสี้ยมเขาควายให้ชนกัน รู้สึกว่าตอนนี้เขาอาการดีขึ้นมากแล้ว จึงหันหลังกลับด้วยความมั่นใจและเตรียมจะเข้านอน เดิมทีไม่ง่วงเท่าไหร่ แต่หลังจากออกจากห้องน้ำมา ก็ง่วงมากแทบไม่ไหว

เธอได้นอนหลับไปอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่สวีซุ่ยหนิงไม่รู้คือ เฉินลู่นอนอยู่ข้างเธอ และเฝ้าดูเธออย่างจริงจังตลอดทั้งคืน จนกระทั่งใกล้ฟ้าสาง ถึงได้ค่อยๆ ผล็อยหลับไป

……

ในตอนเช้า ทั้งสองได้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงโทรศัพท์ดัง

สวีซุ่ยหนิงตอนนี้ยังง่วงนอนมาก แล้วได้ยกมือคว้าหาตามแหล่งที่มาของเสียงโทรศัพท์ เธอหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับหาวนอน “ฮัลโหล?”

เฉินเจ๋อชูที่ปลายสายหยุดชะงักชั่วคราว พูดเบา ๆ ว่า "เมื่อคืนเขาไปที่บ้านเธอแล้วเหรอ?”

สวีซุ่ยหนิงตื่นขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินเจ๋อชู เธอไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่ แต่ยังคงพูดเย็นชาเล็กน้อยว่า "มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

“รบกวนเอาโทรศัพท์ให้เขาด้วย” เฉินเจ๋อชูก็เย็นชาไม่แพ้กัน

เมื่อสวีซุ่ยหนิงหันไปมองเฉินลู่ ได้พบว่าเหมือนเขาจะตื่นแล้ว เหลือบมองเธอ ยืดเอว จากนั้นเอนตัวพิงเธออย่างสบายๆ แล้ววางขาไว้บนเธอ

“พ่อนายโทรมา” เธอบอก