เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 15

คู่สร้างคู่สม คู่รักคู่ร้าย

เพียงแค่แปดพยางค์นี้ก็เพียงพอแล้วที่เกิดภาพจินตนาการระหว่างเฉินลู่และโจวอี้ภายในความคิดของสวีซุ่ยหนิง

เธอคิดว่ามีเพียงแค่ในทีวีเท่านั้นที่สามารถมีคู่รักที่รักกันได้ถึงขนาดนั้น

"โจวอี้สวยมากเลยเหรอ?"

"สวย สวยจนไม่อาจละสายตาหนีไปไหนได้เลย" ลั่วจือเห้อครุ่นคิดและเอ่ย "ความรู้สึกเย็นชาและความสูงส่งนั้นราวกับว่าเป็นสิ่งกระตุ้นทำให้คนปรารถนาอยากจะเอาชนะให้ได้"

"ดังนั้นแล้วเฉินลู่เลยคิดอยากเอาชนะเธองั้นเหรอ?"

ลั่วจือเห้อชำเลืองมองเธอด้วยสายตาล้ำลึก "เป็นเธอที่เข้ามาตามจีบเฉินลู่ก่อน เมื่อจีบติดแล้วเธอก็ไม่ต้องการเขา เฉินลู่ปล่อยเธอไปไม่ได้ เขาจึงกลับไปไล่ตามง้อตามจีบเธออยู่หลายปี เมื่อคบกันแล้วเขาตามใจเธอทุกอย่าง ครั้งนี้เธอกลับทอดทิ้งเขาอีกครั้ง"

เขาหยุดชะงักและกล่าว "เฉินลู่ตกอยู่ในโอวาท[1]อย่างสมบูรณ์ เรียกให้ไปหาก็ไป เมื่อบอกให้กลับก็กลับ"

สวีซุ่ยหนิงนั่งอยู๋อย่างเงียบๆ ร่างกายของเธอรู้สึกเหนียวเหนอะหนะจากการกระทำเรื่องต่างๆมา แรกเริ่มเฉินลู่โหดเหี้ยมและก้าวร้าวมาก

เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเฉินลู่จะมีสถานะต่ำต้อยเช่นนั้นด้วย

เธอรู้สึกว่าในขณะที่ระหว่างเธอและเขาทำเรื่องต่างๆ เขาเองก็ยังเย็นชา

"นายรู้จักเฉินลู่เป็นอย่างดี ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับเขาต้องดีมากเลยใช่ไหม?"

ลั่วจือเห้อกระตุกริมฝีปาก "ระหว่างฉันกับเฉินลู่ ไม่ค่อยดีเท่าไร"

สวีซุ่ยหนิงชะงักงัน เธอจ้องมองเขาอย่างเหนือความคาดหมาย

"ตอนนั้นโจวอี้และฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ดังนั้น..."

แม้ว่าเขาจะเอ่ยไม่จบประโยค สวีซุ่ยหนิงเองก็เข้าใจความหมายของเขา

เฉินลู่นั้นเป็นคนขี้หวง เขาเป็นคนขี้หึงและเป็นปฏิปักษ์กับผู้ชายทุกคนที่ใกล้ชิดกับโจวอี้

.....

ยี่สิบนาทีถัดมา สวีซุ่ยหนิงก็ถึงบ้าน

เธอกล่าวขอบคุณลั่วจือเห้อ เธอส่งยิ้มและโบกมือให้กับเขา

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอเห็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามานับครั้งไม่ถ้วน

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้ใส่ใจ เมื่อเธอรับสายจึงรู้ว่าคือเจียงเจ๋อ เขาดุด่าเธอด้วยความโกรธเคือง "แพศยา! เธอคิดว่าตัวเองเป็นอะไรถึงได้กล้ามาแตะต้องพี่น้องของฉัน?"