เส้นทางการโต้กลับของยอดหมอหญิงอัปลักษณ์ นิยาย บท 4

เห็นดังนั้น บริเวณหน้าร้านขายยาก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้นทันที!

"อ๋า เด็กอ้วกใหญ่เลย ดูท่าทางจะทรมานมาก!"

“แม่หญิงคนนี้จะไหวจริงหรือ ดอกตีอิ๋นฮัวมีพิษร้ายแรง ขนาดท่านหมอที่เก่าแก่ยังรักษาไม่ได้ นางจะรักษาได้อย่างไร”

“นั่นน่ะสิ ก่อนตายเด็กยังต้องมาทนทุกข์ทรมานเช่นนี้อีก นี่มันเวรกรรมชัด ๆ!”

ภรรยาสาวน้ำตาไหลพรากด้วยความร้อนใจ "นี่ลูกข้าเป็นอะไร? เขาจะไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่!"

ชายคนนั้นเดินเข้าไปหาลูก พลางมองไปที่เฉียวชิงหวั่นอย่างระแวดระวัง “เพราะเหตุใดลูกข้าถึงเป็นเช่นนี้?"

เฉียวชิงหวั่น ไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นพูด นางตบหลังเด็กชายเพื่อให้เด็กชายรู้สึกดีขึ้นหลังจากอาเจียน

“พวกเจ้าไม่ต้องกังวล นี่เป็นยาที่ใช้ทำให้อาเจียน เพื่อขับพิษส่วนใหญ่ออกจากร่างกาย แล้วจึงค่อยใช้ยาถอนพิษ และพักฟื้นร่างกายในภายหลัง”

ได้ยินนางพูดดังนั้น คู่สามีภรรยาก็มองไปที่เด็กชายอีกครั้ง และพบว่าสีหน้าของเด็กชายดีขึ้นมาก เพียงแต่เพราะร่างกายเขาอ่อนแอมากจึงผล็อยหลับไปเท่านั้น

เฉียวชิงหวั่นแมะชีพจรเด็กอีกครั้ง "เขาพ้นขีดอันตรายแล้ว ข้าจะสั่งยาชุดใหม่ให้ พวกเจ้าพาลูกกลับบ้านไปได้ ทานยาตรงเวลาจนครบสามวัน ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว"

วิธีการฝังเข็มที่นางใช้เมื่อครู่ ถูกคิดค้นขึ้นโดยท่านอาจารย์โดยเฉพาะ และคงจะมีเพียงท่านอาจารย์คนเดียวเท่านั้นที่สามารถถอนพิษนี้ได้”

ภรรยาสาวคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความซาบซึ้งในบุญคุณ "คุณหนู ขอบคุณที่ช่วยชีวิตลูกข้าเอาไว้ จากนี้ไปท่านคือผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา"

ชายหนุ่มคุกเข่าลงบนพื้น พยักหน้าพลางพูดว่า "ใช่ ท่านเป็นผู้มีพระคุณต่อข้าเหยียนคุนและครอบครัว จากนี้ไปขอเพียงท่านเอ่ยปาก จะให้ข้าขึ้นภูเขาดาบหรือลงทะเลไฟ ข้าก็จะไม่เกี่ยงแน่นอน "

ซู่อีและลวี่จู๋ตกตะลึงเป็นอย่างมาก พวกนางไม่คาดคิดมาก่อนว่าคุณหนูจะสามารถช่วยชีวิตคนได้อย่างง่ายดายเช่นนี้!

“ลุกขึ้นก่อน” เฉียวชิงหวั่น ตอบ

เหยียนคุน ส่ายหัวอย่างดื้อรั้น "คุณหนู รับปากข้าเถิด! แม้ว่าข้าจะไม่ได้มีวิชาความรู้อะไร แต่ร่างกายข้ามีพละกำลังอยู่มาก ถึงจะเป็นได้แค่ยามเฝ้าประตูหน้าจวนให้คุณหนู ข้าก็ยินดี"

เฉียวชิงหวั่นสังเกตุเห็นว่ามีตัวอักษรเล็ก ๆ สองสามตัวปักอยู่บนเสื้อผ้าของเขา ซึ่งน่าจะเป็น “กลุ่มการค้าเฟยเย่ว์" นางถามอย่างสงสัย "เจ้าเป็นคนของกลุ่มการค้า?”

“ใช่ ข้ามีหน้าที่รับผิดชอบขบวนรถค้าขายหนึ่งขบวน”

“เจ้าดูแลลูกเจ้าให้ดีเสียก่อน สิบวันหลังจากนี้ ไปที่ร้านเฝ้าจันทรา ถามหาเฒ่าแก่ร้านที่นั่น”

“ขอรับ” ชายคนนั้นรับคำ

เขาลุกขึ้นและเดินไปดูลูกของตน

เฉียวชิงหวั่นเดินจากไปพร้อมกับสาวใช้สองคน และกลับเข้าไปบนรถม้าอีกครั้ง

ผู้คนโดยรอบล้วนพากันตกตะลึง "แม่หญิงคนนี้อายุน้อยเช่นนี้ แต่วิชาแพทย์ของนางดูจะเหนือกว่าท่านหมอเมี่ยวอีเสียอีก?"

"มีคนสามารถถอนพิษของดอกตีอิ๋นฮัวได้แล้วงั้นหรือ? ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม"

เฉียวชิงหวั่นสั่งคนขับรถม้าว่า "ไปที่ร้านเฝ้าจันทรา"

ระหว่างทาง ซู่อีมองมาที่นางด้วยท่าทีอึกอักลังเล แต่ลวี่จู๋อดใจไม่ได้ จึงเอ่ยถามว่า "คุณหนู ไปเรียนวิชาแพทย์มาตั้งแต่ตอนไหนเจ้าคะ?"

พวกเขาทั้งสี่อยู่รับใช้ข้างกายคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก พวกนางไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณหนูใหญ่ก็มีความรู้ในวิชาแพทย์ด้วย!

เฉียวชิงหวั่นตอบอย่างขอไปทีว่า "ข้าเหรอ ก็แค่นอนฝันว่าพบเข้ากับเทพเซียนที่ใจดีท่านหนึ่ง แล้วท่านก็สอนข้ามาน่ะ"

สาวใช้ทั้งสองพูดอย่างไม่พอใจนัก "คุณหนู จะหลอกพวกข้าเช่นนี้ได้อย่างไรเจ้าคะ?"

เฉียวชิงหวั่นลองคิดดูดีอีกที ก็รู้สึกว่าสิ่งที่นางพูดนั้นก็ไม่ผิด นางได้รับพรจากสวรรค์จริง ๆ นางถึงได้มีโอกาสกลับมาเกิดอีกครั้ง เพื่อชดเชยความผิดพลาดในชาติก่อน

“จริง ๆ แล้วข้าศึกษาด้วยตัวเองน่ะ ห้องหนังสือของท่านพ่อข้ามีตำราแพทย์เยอะแยะ”

ชาติที่แล้ว หลังจากที่นางได้แผลเป็นที่ใบหน้ามาก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน นางจึงไปนั่งอ่านหนังสือประเภทต่าง ๆ อยู่ในห้องหนังสือของท่านพ่อแทบทุกวัน