ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 12

ณ จวนซู......

เรือนหว่านจวิน เป็นเรือนส่วนตัวของคุณหนูใหญ่แห่งจวนซูซูหนานอี พื้นที่มิได้กว้างขวางมากนัก ภายในมีห้องพักจำนวนสามห้อง และห้องด้านข้างอีกหนึ่งห้อง นอกจากนี้ยังมีห้องหนังสือและห้องครัวขนาดเล็กแต่มีอุปกรณ์ครบครันอีกด้วย

ในลานบัดนี้เต็มไปด้วยดอกมู่หลานที่ซูหนานอีชื่นชอบ เนื่องจากเพิ่งผ่านฤดูดอกไม้บานไปมินาน ดอกมู่หลานเหล่านั้นจึงร่วงโรยสู่พื้น มิน่าเชยชมเท่าไรนัก

จวนซูมิใหญ่โตเท่าไร แต่นับว่าเป็นดาวรุ่ง มินานนักหลังจากที่ย้ายมายังเมืองซินเยว่และเริ่มทำการค้าขาย หากมิใช่เพราะจวนอ๋องเป่ยลี้ ตระกูลซูคงมิมีใครรู้จัก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อจวนเทียนยังมีอยู่นั้น ใครก็ตามที่กล่าวถึงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลซูล้วนกล่าวว่านางนั้นงดงามยิ่งนัก แต่มิมีใครรู้จักนามที่แท้จริงของนาง ได้แต่เรียกขานว่าคุณหนูซูเท่านั้น

นามจริงของนางนั้น มีเพียงเขาผู้นั้นที่เรียกได้

"เจ้าว่า บัดนี้เป็นเดือนหกของปีเกิงซวีแล้วงั้นหรือ?"

ซูหนานอีขมวดคิ้ว แค่พริบตาเดียวเวลาผ่านไปสามเดือนแล้วหรือนี่?

สาวรับใช้ตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนามว่าเสี่ยวเถา ดูเหมือนว่ายังเด็กเหลือเกิน อายุมิน่าเกินสิบสามสิบสี่ นางก็ได้พยักหน้าอย่างว่าง่าย

"คุณหนู เป็นอะไรไปหรือเจ้าคะ? มีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่เจ้าคะ?"

ซูหนานอีส่ายหน้า "มิมีอะไรหรอก เจ้าไปที่ครัวและช่วยทำอาหารมาให้ข้าสักหน่อย มิต้องรีบร้อน ข้าอยากจะอยู่เงียบๆสักพัก"

เสี่ยวเถาพยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไป

นางวิ่งเหยาะๆออกไปทันที

เมื่อมองตามหลังท่าทางรีบร้อนเช่นนั้น ปากของซูหนานอีก็เผยอขึ้นเล็กน้อย นางกล่าวอะไรมิออก

เมื่อได้อยู่อย่างสงบเพียงลำพังแล้ว นางจึงจัดเรียงสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างเต็มที่

นาง ได้เกิดใหม่อีกครั้ง

แม้นางจะมิรู้ว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น แต่บัดนี้ดูเหมือนว่านางจะกำลังครอบครองร่างของคนอื่นและใช้ชีวิตใหม่ในรูปแบบของคนอีกคน

เมื่อมองไปยังกระจกพบกับใบหน้าเรียวงามอันมิคุ้นเคยนี้ซูหนานอีก็ยกมือขึ้นโดยมิรู้ตัวและลูบไล้ไปมา