ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 4

ภายในศาลา ผู้หญิงหุ่นดีคนหนึ่งใส่กระโปรงยาวสีชมพู

"ทำไมยังมิได้มีข่าวส่งมา?สองคนนั้นทำอะไรอยู่เนี่ย?"

ข้างๆของผู้หญิงมีสาวรับใช้ยืนอยู่ ดูเหมือนประมาณสิบสองสิบสามขวบ"บ่าวจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ คุณหนูไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ ไอ้โง่นั้นได้กินยาปลุกเซ็กส์ ส่วนคุณหนูใหญ่ก็โดนยาทำให้หมดแรง เนื้อที่มาหาถึงหน้าบ้าน แม้เป็นคนโง่ก็รู้ว่าต้องกิน"

ผู้หญิงเสื้อชมพูเอ่ยเสียงเย็นชาออกมาอย่างเย่อหยิ่ง"เฮ่อ รีบไปดูสิ เรื่องนี้ห้ามเกิดอุบัติเหตุแล้ว ถ้าวันนี้ยังทิ้งเขาออกไปไม่ได้อีก อนาคตเราก็ไม่มีโอกาสแล้ว"

"เจ้าค่ะ"

"บ่าวจะไปทันที คุณหนูโปรดรอสักพักเจ้าค่ะ"

"ไปเถอะ รีบไปรีบกลับ"

สาวใช้คนนี้วิ่งออกจากศาลาอย่างเร็ว เหลือแต่หญิงเสื้อชมพูคนเดียว

ไม่มีใครสังเกตได้ว่า ข้างหลังของศาลามีต้นไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่ง ส่วนข้างหลังของต้นไม้มีผู้ชายคนหนึ่งพิงอยู่ และหลังของผู้ชายคนนั้นยังได้แบกผู้หญิงเสื้อขาวคนหนึ่งด้วย

"ภรรยา ทำไมเราต้องซ่อนอยู่หลังต้นไม้ล่ะ?เล่นซ่อนหาหรือ?"

ซูหนานอีมองไปทางที่สาวรับใช้คนนั้นวิ่งไป ไม่นานก็ยืนยันว่าได้วิ่งไปทางที่พวกเขาหนีออกมาแน่นอน

มองไปดูร่างสีชมพูในศาลา สมองของซูหนานอีก็มีตัวหนังสือปรากฏขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

น้องสาวสอง

นางขมวดคิ้ว ฟังจากคำพูดของสองคน นางเกือบจบยืนยันได้แล้ว ก็คือผู้หญิงต่อหน้าคนนี้วางแผนทุกอย่าง อยากจะทำให้นางเสียร่างที่บริสุทธิ์ไป

"จิ่นเอ้อร์ เรามาเล่นซ่อนหากันดีไหม แต่ว่า ต้องเล่นตามกฎของข้า ได้ไหม?"

ผู้ชายพยักหน้า ดีใจจนจะกระโดดขึ้นมาแล้ว"ดีสิดีสิ!จิ่นเอ้อร์ชอบเล่นเกมที่สุดแล้ว!"

"เดี๋ยวข้าจะไปหลอกพี่เสื้อชมพูมา เจ้าซ่อนบนต้นไม้ก่อน พอนางเข้ามา เจ้าก็ล้อมไปข้างหลวง ใช้ข้อมือ ก็คือที่นี่ ไปทุบหลังคอของนาง เข้าใจไหม?"

ซูหนานอีใช้มือข้างหนึ่งไปจับข้อมือของเขา แล้วอธิบาย

เขาพยักหน้า"เออๆ!จิ่นเอ้อร์เข้าใจแล้ว!"

ซูหนานอีโล่งใจ"งั้นวางข้าลงมาก่อน"