ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 47

ตั้งแต่ที่พบกันในครั้งก่อน ซูหนานอีก็สังเกตได้ว่าขาของลู่ซือหยวนได้รับบาดเจ็บหนักมาก ไม่เพียงแต่เป็นสาเหตุที่มาจากอาการแผลเก่ารุนแรงขึ้นเท่านั้น

แต่ครั้งก่อนพบกันอย่างกระทันหัน และยังเป็นสถานการณ์แบบนั้นด้วย ซูหนานอีจึงไม่สามารถพูดเยอะได้

เดิมทีลู่ซือหยวนก็เป็นคนที่รอบคอบ พูดน้อย ชอบซ่อนทุกอย่างอยู่ในใจ ซูหนานอีรู้ว่า มันต้องค่อยๆมา

ครั้งนี้ที่ฝังเข็ม ทำให้ซูหนานอีมีโอกาสที่ดีในการรักษาให้เขา นางตกใจมาก ขาของลู่ซือหยวน มีอาการที่รุนแรงกว่าที่นางคิดอีก

"ซือหยวน อาจจะเจ็บเล็กน้อย วันนี้เราลองก่อน ค่อยๆมา รีบร้อนไม่ได้"

ลู่ซือหยวนยิ้มเบาๆ"ไม่เป็นไร หนานอี เจ้าอยากทำอะไรก็ตามใจ ข้าล้วนได้หมด"

คำพูดของซูหนานอีค้างอยู่ในคอ หลังจากล้างมือเสร็จแล้ว ก็ค่อยๆพับกางเกงของลู่ซือหยวนขึ้นไปจนถึงหัวเข่า

ลู่ซือหยวนไม่มีสีหน้าใดๆ นิ้วมือค่อยๆกำอย่างแน่น ริมฝีปากก็เม้มไว้

หยุนจิ่งขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ แต่เขามองออกว่าซูหนานอีตั้งใจมาก ก็เลยไม่กล้าอ้าปากพูดกับนาง

ซูหนานอีหยิบเข็มเงินขึ้นมา และฝังลงจุดอย่างแม่นยำ ไม่มีข้อผิดพลาดแม้แต่นิด

แม้ว่าเป็นเช่นนี้ สีหน้าของลู่ซือหยวนก็ยังซีดลงหน่อย เหงื่อบนหน้าผากของเยอะขึ้นเรื่อยๆ ผมค่อยๆเปียก แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยเสียงใดๆ

ใจของซูหนานอีจ่อจงอยู่กับสิ่งเดียว ตอนนี้ในสายตาของนางมีแต่เข็มเงิน

คิ้วของหยุนจิ่งค่อยๆคลายออก ในสายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ภรรยาของเขาเก่งมากๆเลย......แม้กระทั่งหมอหลวงในสำนักหมอหลวงก็ไม่ได้เก่งขนาดนี้

เวลาผ่านไปทีละนิด กว่าจะถึงเวลาที่เอาเข็มออกได้ ซูหนานอีเอาเข็มทั้งหมดออกอย่างรวดเร็ว

"ซือหยวน เจ้ารู้สึกเป็นยังไง?เจ็บมากไหม?"

ลู่ซือหยวนส่ายหน้า"ไม่เป็นไร"

"เจ็บก็คือสถานการณ์ที่ดี ถ้าไม่มีความรู้สึกกลับเป็นเรื่องร้าย แต่ว่า......มันจะเจ็บปวดหน่อย"ดวงตาของซูหนานอีลึกมาก"ตอนนี้เจ้าบอกข้ามาได้หรือยัง ขาคู่นี้ของเจ้ากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"

ลู่ซือหยวนวางกางเกงลง นิ้วมือที่เรียวยาวนั้นสะอาดมาก ไม่มีลักษณะที่สกปรกในตอนนั้นแม้แต่นิดเลย

เขาก้มหน้าลง"เจ้ายังไม่ได้ติดต่อหุบเขาหมอเทวดาใช่ไหม?"

ซูหนานอีพยักหน้า"ข้าให้เซี่ยหล่านไปติดต่อ แต่เขาบอกว่ายังติดต่อไม่ได้เลย เขามักจะอยู่ที่เมืองเจียงหนาน ช่วงนี้ถึงจะกลับมา ส่วนหุบเขาหมอเทวดาลึกลับอยู่แล้ว อาจจะ......"

"สาขาย่อยในเมืองซินเยว่ของหุบเขาเทวดามีคนทรยศ"ลู่ซือหยวนเงยหน้าขึ้นไปมองนาง"คืนนั้นข้าเพื่อที่จะไปตรวจเรื่องนี้ ในที่สุดกลับโดนกับดักของพวกเขา คนนั้นคุ้นเคยกับความสามารถของข้า อยากจะให้เขาตาย ข้าโดนฝ่ามือของเขา ฝ่ามือนั้นทรงพลังมาก เพื่อให้มีชีวิตรอด ข้าเลยพยายามใช้กำลังภายในย้ายพลังของฝ่ามือนั้นไปยังขาทั้งคู่"

มีชีวิตรอดมาได้ แต่ขาทั้งสองก็บาดเจ็บอย่างหนัก เกือบจะพิการอย่างสิ้นเชิง

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ต่อจากนั้นมาเขาถึงพบว่าจวนซูถูกเผา ซูหนานอีเสียชีวิต จวนซูไม่มีผู้ใดรอดพ้นมาได้

เขาเกลียด เกลียดตัวเองว่าทำไมถึงไปไล่ผู้ทรยศ จนทำให้ไปช่วยนางไม่ทัน

เขาจะไม่มีวันลืมความทุกข์ในคืนนั้น

"หนานอี ขอโทษ"เขาพูดด้วยเสียงเบา

ซูหนานอียังตกใจในเรื่องที่มีคนทรยศอยู่เลย จู่ๆได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึกขมขื่นใจ

"ซือหยวน เจ้าไม่ได้ต้องขอโทษใคร ยิ่งไม่ต้องมาขอโทษข้า"ซูหนานอีนั่งยองอยู่ข้างๆเขา"คือคนพวกนั้นต้องมาขอโทษพวกเรา"

"ข้าจะแก้แค้นให้ได้ ดังนั้น เจ้าต้องดีขึ้นมาเร็วๆ ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า"

ในสายตาของลู่ซือหยวนมีความสว่าง มือทั้งคู่จับราวจับเก้าอี้เข็นเอาไว้"ได้"

"หนานอี ฐานะในตอนนี้ของเจ้าปลอดภัยไหม?ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น?"

ซูหนานอีรู้ว่า"เขา"ในคำพูดของลู่ซือหยวนหมายถึงกู้ซีเฉิน"ข้าไม่รู้ แต่ไม่ว่าเป็นเพราะอะไร ข้าล้วนจะให้เขาได้รับโทษตามที่ต้องได้รับ! ข้าได้พบกับเขาแล้ว ถึงแม้เขาจะสงสัย แต่ก็ตรวจอะไรไม่ได้ทั้งนั้น"

นางมองใบหน้าของลู่ซือเฉิน"เจ้านั่นแหละ อย่าปรากฏหน้าชั่วคราวดีกว่า"