ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 61

"เรื่องวาสนาแต่งงาน"พอคำนี้พูดออกมา ในลานก็ล้วนเงียบกริบ

ซูหนานอีมิได้แปลกใจเลย หัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง ซูซืออวี้จะต้องรับหลิ่วซือเป็นเมียน้อยแน่นอน นี่ก็อยู่ในการคาดเดาของนาง ถึงแม้เมื่อวานซูหว่านเอ้อร์จะก่อความวุ่นวายขึ้นมา เขาก็ยังคงใจร้อนเช่นนี้อีก นี่ทำให้นางรู้สึกน่าขำ

นักพรตจินมองไปที่ซูหนานอีตาหนึ่ง เห็นว่านางมิได้ตกใจ ก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจเข้าไปอีก!เขาดูดวงเป็นที่ไหนล่ะ เขามิกล้าพูดมั่วซั่วหรอก ต้องถามซูหนานอีก่อน

ซูหนานอีพูดอย่างราบเรียบ"เจ้าก็พูดกับเขาว่า คนนี้ดวงชะตาดีมาก สามารถทำให้สามีเจริญได้ และยังสามารถทำให้บ้านเรือนและทรัพย์สินของตระกูลซูมีคนคุ้มครอง"

นักพรตจินรู้สึกแปลกใจ บ้านเรือนและทรัพย์สินมีคนคุ้มครอง......นี่ก็เท่ากับว่าจะคลอดลูกชายออกมาไม่ใช่หรือ?

เขาครุ่นคิดสักพักหนึ่ง ก้มหน้าและกระซิบว่า"คุณหนูซู ผินเด้าคิดว่า นายท่านซูตัดสินใจที่จะรับเมียน้อยเข้าเรือนแล้ว ส่วนคุณหนูรองก็เป็นเช่นนี้แล้ว คงมิสามารถพลิกร่างได้อีก และคุณหนูซูก็จะกลายเป็นพระชายา สูงศักดิ์ยิ่งนัก พอถึงเวลานั้นจวนซูก็อยู่ในมือของ......"

ซูหนานอีหัวเราะสั้นๆออกมาเสียงหนึ่ง"นักพรตตอนมิต้องคิดเผื่อให้ข้าแล้ว ให้เจ้าพูดอะไรเจ้าก็ไปพูดอย่างงั้น หลังจากเรื่องนี้ทำเสร็จสิ้น เจ้าก็หาเหตุผลแล้วจากไปเถอะ"

นักพรตจินรู้สึกอึดอัดใจ แต่ก็ดีใจมากกว่า เขาไม่อยากอยู่ที่นี่มานานแล้ว ต้องกังวลหวาดกลัวไปวันๆ นี่มันไม่ใช่ชีวิตที่ควรมีหรอก

"แล้ว......คุณหนูซูยอมปล่อยข้าไปหรือ?"

"อดีตของนักพรตจินข้ามิได้ยุ่งเกี่ยว อนาคตก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย หวังว่าเจ้าจะสามารถไปให้ไกล อนาคตเราไม่มีวันเจอกันอีก"

ซูหนานอีมีความหมายโดยนัยอยู่ แต่เสียดายที่นักพรตจินไม่ได้รู้ความหมาย เขาสะบัดที่ปัดฝุ่นออก"อย่างนี้ก็ขอบพระคุณคุณหนูซู แต่ว่า คุณหนูคืนหลักฐานให้ข้าหน่อยได้ไหม?"

ซูหนานอีรู้สึกงง"หลักฐานอะไร?"

"......"นักพรตจินหายใจเข้าลึกๆ"วันนั้น คุณหนูซูบอกว่า ในมือมีหลักฐานอยู่ไม่ใช่หรือ?*

หากไม่ใช่เป็นเพราะว่ามีหลักฐานอยู่ ข้าก็คงไม่ฟังคำสั่งของเจ้าหรอก!

"อ้อ ลืมแล้ว"ซูหนานอีพูดอย่างใจเย็น"ข้าหลอกเจ้า มิมีหลักฐานอะไรหรอก"

"!!"นักพรตจินรู้สึกโกรธมาก เขาขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ซูหนานอี ซูหนานอีมองเขาอย่างใจเย็น ไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่นิด ในตรงกันข้ามยังมีความมั่นใจบางอย่างอยู่ด้วย

นักพรตจินพยายามระงับความโกรธลง ช่างเถอะ ตอนนี้ออกจากที่นี่สำคัญกว่า พอดีเวลาตัวเองก็รีบออกเมือง ถึงแม้ไอ้หญิงนี่มีอะไรในมือก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว พอตัดสินใจแบบนี้แล้ว เขาก็สะบัดที่ปัดฝุ่นออก"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นถ้าเป็นเช่นนี้ ผินเต้าก็ขอตัวก่อนแล้ว"

ซูหนานอีมิได้พูดอะไร แค่พยักหน้าเล็กน้อย

เขาเพิ่งไป เสี่ยวชีก็ออกจากจวนซูอย่างรวดเร็วในตอนฟ้ามืด

เสี่ยวเถาพูดอยู่ข้างๆอย่างโกรธ"คุณหนูเจ้าคะ จะปล่อยให้เขาไปง่ายๆแบบนี้หรือเจ้าคะ?ไอ้คนชั่วคนนี้!"

"ไม่ต้องรีบหรอก สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ"ซูหนานอีกหันไปและเดินเข้าไปในห้อง

จุดไฟให้ห้องสว่างแล้ว ซูหนานอีก็หยิบถุงหอมที่หยุนจิ่งให้นางออกมา เทของข้างในออกมาหมดและดูอย่างละเอียด ตั้งแต่ที่ได้ถุงหอมนี้แล้ว ก่อนนอนทุกครั้งนางล้วนต้องเทออกมาดูหน่อย

"คุณหนูเจ้าคะ ท่านดูอันนี้ทุกวันเลย ถ้าท่านชอบถุงหอม บ่าวทำให้ท่านหลายอันเลยดีไหมคะ?"เสี่ยวเถาจุดไฟเพิ่มอีก ยิ้มขึ้นมา"ตอนนี้อากาศกำลังร้อนอยู่ แมลงทุกอย่างก็กระฉับกระเฉงขึ้นแล้ว พกถุงหอมที่กันแมลงก็ดีเจ้าค่ะ"

คำพูดของเสี่ยวเถาทำให้ซูหนานอีใจสั่นเล็กน้อย นางมัสแตงมองว่าพวกนี้มีพิษหรือเปล่า แต่กลับลืมไปแล้วว่าสมุนไพรพวกนี้ยังมีประโยชน์ในการดึงดูดแมลงมีพิษ เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้ นางก็รู้สึกตกใจ

เสี่ยวเถาเห็นว่าสีหน้าของนางมาดี จึงมีความเป็นห่วง"คุณหนูเจ้าคะ มีตรงไหนไม่สบายหรือเปล่าเจ้าคะ?บ่าวรับใช้ท่านอาบน้ำและรีบๆพักผ่อนเถอะ"

ซูหนานอีพยักหน้า เสี่ยวเถาก็รีบเตรียมให้เสร็จ ข้างหนึ่งอาบน้ำให้นาง อีกข้างหนึ่งกระซิบถามว่า"คุณหนูเจ้าคะ นายท่านจะรับเมียน้อยเข้าจวนจริงหรือเจ้าคะ?"