ฟีนิกซ์นิพพาน-จอมนางสะท้านพิภพ นิยาย บท 90

แม่นางหลี่ยิ้มจางๆ  ก้มหน้ามองมือที่ประสานกันไว้อยู่ที่หน้าตัก นิ้วมือผิวขาวราวดุจหัวหอมทาเล็บสีชมพูอ่อน สะท้อนแสงเย็นออกมาเล็กน้อย

"คุณหนูซูเป็นหญิงที่มีจิตใจบริสุทธิ์ฉลาดหลักแหลม รูปโฉมงดงาม ก็ต้องเป็นภรรยาเอกในเมื่อพระสนมเอกรับปากแล้ว จะเป็นภรรยารองได้อย่างไร"

มือเซี่ยชื่อชุ่มไปด้วยเหงื่อ เงยหน้าขึ้นมองไปทางแม่นางหลี่อย่างดีใจ เห็นท่าทางนางไม่ได้ล้อเล่น ก็หันไปหาซูหว่านเอ้อร์

ตอนนี้ซูหว่านเอ้อร์ใจเต้นตุ๊บๆ นางกัดริมฝีปากแน่น กลัวว่าเสียงเต้นหัวใจจะดังออกมาจากปาก

แม่นางหลี่มองไปทางซูซืออวี้ที่อึ้งนิ่งไปแล้ว "ท่านซู ข้ายังรอคำตอบจากท่านอยู่นะ"

"หา หา" ซูซืออวี้ตั้งสติกลับมา พยักหน้าราวกันไก่จิกข้าว "ตก ตกลงขอรับ ได้รับความกรุณาจากจวนท่านแม่ทัพ ต้องตกลงแน่นอน"

แม่นางหลี่ก็ไม่อยากพูดให้มากความ จากนั้นก็ลุกขึ้น สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ ก็รีบเข้ามาพยุงทันที "ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้ก็แล้วกัน วันนี้ตอนบ่ายก็จะส่งคนมาส่งทะเบียนสมรสและสิ่งของอย่างอื่น วันที่หกเดือนหน้าเป็นฤกษ์มงคล ถึงวันนั้นก็จัดงานแต่งก็แล้วกันนะ "

"วันที่หกเดือนหน้าอย่างนั้นหรือ!" ซูซืออวี้กับเซี่ยชื่อต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจด้วยกันทั้งคู่

"ทำไมหรือ กุ้ยเฟยถึงกับให้สำนักหอดูดาวหลวงดูฤกษ์มงคลให้" แม่นางหลี่หันมองพวกเขา "มีข้อขัดข้องประการใดหรือ"

ซูซืออวี้กับเซี่ยชื่อมองหน้าสบตากัน กุ้ยเฟยถึงกับให้สำนักหอดูดาวหลวงดูฤกษ์ให้เชียวหรือนี่

"ไม่มีขอรับ และไม่ใช่ว่าไม่เหมาะ" ซูซืออวี้ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ติดอ่างอยู่นาน "เพียงแต่ว่าพอมาคิดคำนวณดูก็เหลือเวลาอีกเพียงแค่ครึ่งเดือนเท่านั้น เวลาค่อนข้างกระชั้นชิดไปหน่อยขอรับ"

แม่นางหลี่หัวเราะ "ไม่เป็นไร ทางฝ่ายจวนแม่ทัพได้เตรียมการไว้พร้อมหมดแล้ว ซูยวี่คิดอย่างรอบคอบ หมายถึงล้วนจัดการอย่างรอบคอบและครบถ้วน เกรงว่าคุณหนูซูคงไม่ต้องเตรียมการอะไร เมื่อถึงเวลานั้นรอแค่คนแต่งเข้าไปก็เพียงพอแล้ว"

ซูหว่านเอ้อร์ได้ยินอย่างนั้นก็หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอายก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเอง แต่ในใจกลับรู้สึกดีมากๆ ทำไม……ถึงได้รักนางเพียงนี้ อีกทั้งยังเตรียมพร้อมทุกอย่างให้นางอย่างนั้นหรือ

"หากเป็นเช่นนี้ ถือว่าหว่านเอ้อร์ของเรานั้นมีวาสนาดียิ่งนัก" เซี่ยชื่อยิ้มพร้อมกับเอ่ยออกมา

ซูซืออวี้พยักหน้า "ใช่ๆ ขอรับ แต่ว่าพวกเราก็จะเตรียมการให้กับหว่านเอ้อร์ แม้เวลาจะกระชั้นชิด แต่ก็จะพยายามให้สุดความสามารถ"

แม่นางหลี่พยักหน้าเบาๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก เดินนำสาวใช้ออกจากจวนไป

ซูซืออวี้กับเซี่ยชื่อก็เดินตามออกมาส่งถึงหน้าประตู มองดูแม่นางหลี่ขึ้นรถม้าไป

แม่นางหลี่เข้าไปนั่งในรถม้า ใบหน้าที่ฝืนยิ้มเมื่อสักครู่ก็พลันหายไป

สาวใช้นำผ้าจุ่มน้ำแล้วเช็ดมือให้นาง "ฮูหยิน คนที่ให้ท่านมาคุยกับสกุลซูด้วยตัวของท่านเองนั้นทำให้ท่านลำบากใจเสียจริง"

แม่นางหลี่กำผ้าเย็นแน่น แววตาทั้งสองข้างแสดงออกมาว่าไม่ยอม "คิดว่าข้าอยากมาหรือ ไม่ใช่เพราะหลี่ชูยวี่ร่วมมือกับคนในวังข่มขู่ข้าหรอกหรือ มิเช่นนั้นข้าคงไม่เข้ามายุ่งเรื่องชั่วๆ ของพวกเขาหรอก!"

สาวรับใช้กระซิบเสียงเบา： "ฮูหยิน พูดไปก็แปลกนะเจ้าคะ ทำไมคุณชายสามถึงอยากแต่งงานกับคุณหนูรองแห่งสกุลซู เมื่อสักครู่บ่าวมองดูแล้ว คุณหนูรองแห่งสกุลซูนั่นแม้นว่าจะไม่ได้หน้าตาอัปลักษณ์ แต่ก็ไม่ได้สวยงามอะไร อีกทั้งหน้ายังดูทรุดโทรมเหมือนกับพึ่งร้องไห้มา ไม่รู้ว่ามาจากสาเหตุใด"

"ไม่เพียงแค่นาง ยังมีแม่ของนางอีก ไม่แต่งหน้าทั้งมีสวมเครื่องประดับ ใบหน้ามัวหมอง ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่" แม่นางหลี่ลูบตรงหน้าผาก "ที่ยิ่งแปลกมากกว่านั้นก็คือท่านกั๋วจิ้วเหย่นั้น ไม่รู้ว่าคิดว่าเห็นอะไรในตัวหญิงผู้นี้ ก็รอดูต่อไปก็แล้วกัน เรื่องสนุกอาจจะมีต่อจากนี้"

สาวใช้พยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก

……

ทางด้านซูหนานอีกับหยุนจิ่งก็กำลังเล่นหมากรุกอยู่ในเรือน มีน้ำแข็งวางไว้โดยรอบ เสี่ยวชีก็โบกพัดไปมา ให้เกิดลมเย็นเพื่อคลายร้อน

เสี่ยวเถากลับมาจากไปสืบข่าวข้างนอก ใบหน้าที่แดงจากแดดเผาและบนปลายจมูกก็มีเหงื่อย้อยลงมา

นางยังไม่ทันเช็ดเหงื่อก็วิ่งเข้าไปกระซิบใกล้ซูหนานอี: "คุณหนูเจ้าคะ บ่าวได้ข่าวมาชัดเจนแล้วว่าคนของจวนท่านแม่ทัพมาสู่ขอคุณหนูรองให้กับคุณชายสามของพวกเขา ก็คือกั๋วจิ้วเหย่ที่มาสู่ขอคุณหนูรอง ยังพูดอีกว่า……"

เสี่ยวเถายังพูดไม่จบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากข้างนอก

ซูหนานอีโบกมือให้ เสี่ยวเถาหุบปากแล้วยืนอยู่ข้างหลังนาง