ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 105

"ขอรับ ข้าน้อยแน่ใจว่าต้องมีคนมารื้อหนังสือบนโต๊ะอย่างแน่นอนขอรับ" ทหารพยักหน้าซ้ำๆ

หยุนชางคร่ำครวญอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า "เมื่อสักครู่นี้เจ้าอยู่ที่นี่ตลอด นอกจากคนที่มาดับไฟแล้ว เจ้าพบใครที่น่าสงสัยหรือไม่?"

ถ้าหยุนชางเดาไม่ผิด คนที่ปล่อยเพลิงเมื่อสักครู่นี้ คงอยู่แถวๆกระโจมตลอด เมื่อกระโจมลุกเป็นไฟ ผู้ติดตามวิ่งหนีออกมา เขาก็ฉวยโอกาสเข้าไปข้างใน และหาของบางอย่างบนโต๊ะ และถือโอกาสที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับการดับไฟ แอบแฝงตัวเข้าไปในกลุ่มคน"

"เมื่อสักครู่มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาช่วยดับไฟ ข้าน้อยมิได้ใส่ใจว่ามีใครน่าสงสัยบ้างขอรับ องค์หญิงขอรับ ให้ข้าน้อยกักตัวทุกคนที่อยู่รอบๆนี้ไว้หรือไม่ขอรับ?" ผู้ติดตามถามอย่างเร่งรีบ

หยุนชางส่ายหน้าและเดินออกไป คนที่มาช่วยดับเพลิงก็ยกน้ำเข้าออก คนคนนั้นคงหนีไปขณะที่สถานการณ์กำลังวุ่นวาย หากเราสืบค้นขึ้นมาก็เหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร

ทันทีที่เดินออกจากกระโจมมา ก็เห็นมีแสงไฟลอยขึ้นมาในระยะไกลๆ เสียงดัง"ปัง" ระเบิดกลางอากาศ หยุนชางตกใจอย่างมาก ทิศนั้นคือกระโจมแม่ทัพที่ตนอาศัยอยู่ หยุนชางมองไปรอบ ๆพบว่าหัวจิ้งหายตัวไปแล้ว

แย่แล้ว ดูเหมือนว่าตนจะหลงกลอุบายล่อเสือออกจากถ้ำ

"องค์หญิงหัวจิ้งไปไหนแล้ว?" หยุนชางถามอย่างร้อนรน

ทหารนายหนึ่งยืนตรงและพูดว่า "เรียนคุณชายขอรับ เมื่อสักครู่องค์หญิงหัวจิ้งกลับไปที่กระโจมแล้วขอรับ"

กลับไปที่กระโจม?

"พาข้าไปที่กระโจมขององค์หญิง"

ทหารนำหยุนชางไปที่กระโจม หยุนชางยืนอยู่ที่ประตูและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงตะโกนถามว่า " องค์หญิงขอรับ องค์หญิงอยู่ที่นี่หรือไม่ขอรับ?"

เสียงของหัวจิ้งดังออกมาจากด้านในกระโจม " เจ้าคะ คุณชายเซียวหรือ? ไม่ทราบว่าคุณชายเซียวมาพบข้ามีเรื่องอันใดหรือ? เชิญเข้ามาเถิด.."

"ไม่ดีกว่าขอรับ เมื่อสักครู่กระหม่อมออกมาจากกระโจมและไม่พบองค์หญิง จึงคิดว่ามีเหตุบางอย่างเกิดขึ้นกับองค์หญิงขอรับ วันนี้ที่ค่ายไม่สงบ ในเมื่อองค์หญิงกลับมาที่กระโจมแล้ว ก็อย่าออกไปไหนเลยขอรับ กระหม่อมจะไปตามคนคอยคุ้มกันองค์หญิงขอรับ" ขณะที่พูดนางก็หันหน้าไปบอกกับทหารที่อยู่ข้างหลังตนว่า "ไปตามทหารมาสามสิบนาย และล้อมค่ายขององค์หญิงเอาไว้ ถ้าหากเกิดเรื่องอันใดขึ้นมา องค์หญิงเป็นอะไรไป ก็อย่าโทษที่ท่านอ๋องใจร้ายแล้วกัน"

ทหารนายนั้นตอบรับซ้ำๆ

หยุนชางจึงหันหลังกลับไป เมื่อกลับไปถึงกระโจม พบว่ามีคนเข้ามาในกระโจมแม่ทัพแล้ว แน่นอนว่าคงพบว่าในกระโจมแม่ทัพนั้นไม่มีคนอยู่ พลุไฟเมื่อสักครู่นี้คงเป็นสัญญาณไฟ หากว่าเวลานี้จิ้งอ๋องอยู่ในค่ายของศัตรู คงอันตรายอย่างมาก แต่ว่าจิ้งอ๋องเคยบอกว่า มีไส้ศึกอยู่ในค่ายหนิง และตนเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นไส้ศึก หากว่าตนไปช่วยเขา แล้วถูกไส้ศึกรู้เข้า แค่ส่งสัญญาณศัตรูก็ได้รับข่าวแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นสถานการณ์จะแย่มาก... .

"คุณชาย" เฉี่ยนเมิ่งเห็นหยุนชางถือหนังสือไว้และเหม่อลอย จึงเอ่ยปากเรียกนางอย่างห้ามไม่ได้

หยุนชางเงยหน้าแล้วพบเฉี่ยนเมิ่ง มีแสงสว่างวาบขึ้นในดวงตาของนาง นางจึงรีบบอกกับเฉี่ยนเมิ่งว่า " เจ้ารออยู่ในค่าย ข้ามีเรื่องต้องออกไปข้างนอก"

เฉี่ยนเมิ่งตกตะลึง พยักหน้า และเห็นหยุนชางรีบออกจากกระโจมไป

"คุณชายเซียวกำลังจะไปไหนขอรับ?" ลั่วติงเห็นหยุนชางออกมากและเดินอย่างรวดเร็ว เขาจึงตามไปถามนาง

"ตอนนี้มีแม่ทัพคนไหนอยู่ที่ค่ายบ้าง?" หยุนชางไม่ได้ตอบคำถามเขาแต่กลับถามกลับไป

ลั่วติงตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า "แม่ทัพจางยังอยู่ขอรับ"

หยุนชางไปหาม้ามา และพูดกับลั่วติงว่า "ไปรายงานแม่ทัพจาง ให้เขาออกคำสั่งว่า คืนนี้ห้ามทุกคนออกจากค่าย ผู้ฝ่าฝืนประหารชีวิตทันที" พูดจบนางก็พลิกตัวขึ้นหลังม้า แล้วเสียงแส้ม้าก็ดังขึ้น "ไป" เสียงตะโกนเบาๆ ม้านั้นก็วิ่งไปทางประตูใหญ่ของค่าย