ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 106

"ใคร" เสียงตะโกนอย่างดุดันดังขึ้น มันเสียงของจิ้งอ๋องนี่เอง

"ข้าเองเจ้าค่ะ" หยุนชางตอบอย่างรวดเร็ว กลัวว่าจิ้งอ๋องจะคิดว่าตนเป็นคนของแย้หลาง

จิ้งอ๋องตกตะลึงแล้วหันหน้ามา ในค่ำคืนที่มืดมิดนี้เขามองเห็นเงาร่างที่เลือนราง แต่ด้วยดวงตาที่เป็นประกายอย่างน่าอัศจรรย์นั้น จิ้งอ๋องก็จำนางได้ เขาก้าวเข้าไปและกล่าวว่า " เจ้ามาได้อย่างไร?"

หยุนชางเห็นว่าจิ้งอ๋องยืนอยู่ตรงหน้าตนอย่างปลอดภัยก็โล่งอกทันที และกล่าวอย่างรวดเร็วว่า "คนของเจ้าเหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว เจ้าพาพวกเขาถอยหลังไปก่อน เผื่อโดนลูกหลง"

หลังจากได้ยินเช่นนี้ จิ้งอ๋องมองไปที่ผู้คนที่ยืนอยู่หลังหยุนชาง พยักหน้าและผิวปาก ให้ทุกคนถอยกลับมา หยุนชางโบกมือแล้วนำคนของตนพุ่งเข้าไปยังเงาร่างมืดๆที่อยู่ข้างหน้า

แม้ว่าคนของหยุนชางจะไม่ใช่แม่ทัพหรือทหารที่ยอดเยี่ยม แต่พวกนางเป็นมือสังหารที่เยี่ยมยอดอย่างแน่นอน พวกเขารู้วิธีการต่อสู้ที่เป็นอันตรายถึงตายเป็นอย่างดี คนของแย้หลางมีห้าหกสิบคน พวกเขาถูกหญิงสาวที่ใต้บัญชาของหยุนชางฆ่าจนหมดสิ้นภายในเวลาอันสั้น ท้องฟ้าก็ค่อยๆสว่างขึ้น

"นายหญิง ตอนนี้มีทั้งหมด57คนเจ้าค่ะ จัดการหมดสิ้นแล้วเจ้าค่ะ" เสียงของหนิงเชียนดูเด่นเล็กน้อยเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดนี้

"ผู้หญิงหรือ? ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นผู้หญิง?" เสียงของแม่ทัพนายหนึ่งของจิ้งอ๋องดังมาจากด้านหลัง เสียงนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

หยุนชางมิได้สนใจ นางหันไปพูดกับจิ้งอ๋องว่า " ไปกันเถอะ ข้างหลังนี้เราจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว"

คืนนี้ทุกคนคงจะเหนื่อยมาก ไม่ค่อยมีใครพูดอะไรเลย หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ท้องฟ้าก็ค่อยๆ สว่างขึ้น หยุนชางจึงพบว่าแขนของจิ้งอ๋องนั้นมีแผลจากการโดนฟันที่ยาวมาก จนเห็นเนื้อด้านใน และเลือดก็ยังไหลเล็กน้อยอยู่

หยุนชางหยุดเดิน "เจ้าบาดเจ็บหรือ?"

จิ้งอ๋องเหลือบมองที่บาดแผลที่แขนของตน ยิ้มเล็กน้อย " ไม่เป็นไรหรอก แค่บาดเจ็บเล็กน้อย แล้วเจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?" เป็นคำถามที่เขาถามหยุนชางทันทีตอนที่เจอหยุนชาง

หยุนชางขมวดคิ้วและตรวจดูบริเวณรอบๆ แต่ก็ไม่พบยาสมุนไพรที่สามารถหยุดเลือดได้ นางจึงยื่นมือไปฉีกแขนเสื้อของดขาลงมาก แล้วมัดที่ส่วนบนของแผลเพื่อป้องกันไม่ให้เลือดไหลไม่หยุด

"บัดซบ นี่ข้าได้รับการช่วยเหลือจากกลุ่มหญิงสาวหรือ" อาจจะเพราะว่าหยุนชางและจิ้งอ๋องเริ่มพูดคุยกันแล้ว บรรยากาศก็เริ่มกระฉับกระเฉงขึ้นเล็กน้อย ชายหนวดเคราที่มองซ้ายมองขวาระแวงไม่หยุด และติดตามจิ้งอ๋องมาตลอดก็พูดขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

เพื่อให้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น หนิงเชียนและคนอื่นๆ จึงสวมชุดเดินทางกลางคืนไว้ และปกปิดใบหน้า แต่ก็ดูออกว่าพวกนางเป็นหญิงสาว

หยุนชางยิ้มและกล่าวว่า "รองแม่ทัพคงมิทราบขอรับ ว่าวันนี้มีคนเผากระโจมของท่าน"

ชายหนวดเคราตกใจ "อะไรนะ ไอ้สารเลวที่ไหนเป็นคนทำ?"

หยุนชางไม่ตอบ แต่หันหน้าไปทางจิ้งอ๋อง "ข้าเผลอหลงกลล่อเสือออกจากถ้ำของพวกมัน ขณะที่ข้าไปเช็กดูที่กระโจมรองแม่ทัพ ก็มีคนเข้าไปในกระโจมแม่ทัพ อาจจะเพราะไม่เจอพวกท่าน เขาจึงคิดว่าพวกท่านแอบมาโจมตีค่ายของทหารแย้หลาง ตอนที่ข้าออกมา ข้าเห็นมีคนยิงสัญญาณไฟขึ้นฟ้า ข้าจึงคิดว่านี่อาจจะเป็นการส่งสัญญาณบอกทหารแย้หลาง ข้ากลัวว่าพวกท่านจะตกอยู่ในอันตราย แต่ถ้าหากนำทหารมาช่วยเหลือก็กลัวว่ามีคนพบเห็น แล้วศัตรูของเราจะรับมือไว้ทัน ข้าจึงไปที่เมืองซีอี และพาลูกน้องทั้งหมดของข้ามาช่วยเหลือ โชคดีที่เรามาทันเวลา"

ทันทีที่พูดจบ พวกนางก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ มี "มีศพอยู่ที่นี่"