ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 126

หยุนชางกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ในช่วงที่ผ่านมานี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในวังหลัง เกรงว่าคงจะต้องการสมาชิกใหม่มาเพิ่มเสียบ้างแล้ว มีขันทีหยิบกระบอกฉลากเข้ามา หยุนชางหยิบไปโดยสุ่มมาหนึ่งชิ้นและเห็นว่าบนนั้นเขียนว่าบรรเลงหนึ่งเพลง หยุนชางเลิกคิ้วและเหลือบมองหัวจิ้งด้านข้าง แต่กลับเห็นกระดาษของนางเขียนว่า: ลงโทษดื่มเหล้าสามถ้วย

ลงโทษดื่มเหล้า... หยุนชางยิ้มขึ้น ดวงตาของนางก้มลงมองที่ท้องของหัวจิ้ง เพียงครู่เดียวนางก็รีบเบนสายตาออกทันที

"เริ่มจากตรงไหนดี เริ่มจากองค์หญิงหัวจิ้งกันเถอะเพคะ" จิ่นเฟยเป็นนางสนม ดังนั้นโดยธรรมชาตินางจึงได้รับการยกเว้น หัวจิ้งได้ยินเช่นนั้นนางก็ยิ้มและกล่าวว่า "จิ้งเอ๋อร์โชคดี จับได้ฉลากลงโทษดื่มเหล้าสามถ้วย เช่นนั้นข้าก็จะดื่มเหล้าสามถ้วยก็แล้วกันเพคะ"

ขณะที่พูด นางก็หยิบถ้วยเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเงยหน้าขึ้นดื่มลงไป นางกำนัลที่อยู่ด้านข้างก็รีบเติมเหล้าจนเต็ม เพียงพริบตาทั้งสามถ้วยก็ว่างเปล่า

"ดี! องค์หญิงหัวจิ้งเป็นสตรีหาญอย่างแท้จริง ได้ใจข้ายิ่งนัก"

ฮ่องเต้จ้องมองไปที่หัวจิ้ง แววสังหารสว่างวาบในดวงตาของเขาชั่วครู่และเมื่อทอดมองหยุนชาง สายตาของเขาอ่อนโยนลง เล็กน้อย "ชางเอ๋อร์ เจ้าได้อะไรล่ะ?"

หยุนชางยิ้มและชูฉลากในมือของนางขึ้นกล่าวว่า "ชางเอ๋อร์ได้บรรเลงหนึ่งบทเพลงเพคะ"

จากนั้นก็มีนางกำนัลยกโต๊ะและกู่ฉิน*มาวาง หยุนชางเล่นเพลงตามใจนางไปหนึ่งเพลงก็ผ่านด่าน ผู้ที่นั่งข้างหลังหยุนชางเป็นหลานสาวของอัครมหาเสนาบดี ตอนนี้อายุราวสิบหกสิบเจ็ดปี นางท่าทางงดงามและสง่าผ่าเผย หากหยุนชางจำไม่ผิด หญิงสาวผู้นี้ชื่อหลี่อิ๋งอิ๋ง เมื่อมองผ่านๆ ท่าทางของนางช่างดูคล้ายกับฮองเฮา (*เครื่องดนตรีจีนโบราณ ลักษณะคล้ายกู่เจิงแต่ขนาดเล็กกว่า)

"หม่อมฉันโชคดีจับได้ฉลากบรรเลงผีผา*หนึ่งบทเพลง มีเรื่องอยากจะขอทุกท่าน" หลี่อิ๋งอิ๋งยิ้มและยืนขึ้น หยิบผีผาขึ้นมาเล่นเพลง นางดีดผีผาได้อย่างเชี่ยวชาญอยู่บ้างเพียงแต่ดูราวจะร้อนรนไปเสียหน่อย เมื่อดีดจบแล้วหยุนชางจึงเข้าใจว่าเหตุใดเสียงผีผาของนางจึงมีแววร้อนรน นางโค้งคำนับแล้วกล่าวว่า "หม่อมฉันขอดื่มให้จิ้งอ๋องหนึ่งจอกเพคะ หวังว่าจิ้งอ๋องจะไม่ปฏิเสธ" (*เครื่องสายจีนโบราณ ลักษณะคล้ายกีตาร์)

จิ้งอ๋อง... คราวนี้หยุนชางจึงจ้องมองไปที่หลี่อิ๋งอิ๋งอย่างเต็มตา หลี่อิ๋งอิ๋งผู้นี้ หรือว่านางจะถูกใจจิ้งอ๋อง? ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าจิ้งอ๋องและตระกูลหลี่ไม่ได้ลงรอยกันนัก นี่หมายความว่าอย่างไร

หยุนชางเบนสายตาออกไปก็พบว่าแววตาของฮ่องเต้มีแววหม่นมัว ในใจจึงเริ่มชัดเจน หรือว่าเขาต้องการยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จพ่อกับจิ้งอ๋อง?

"เมื่อครู่เสด็จพี่ก็กล่าวแล้วว่าไม่อาจปฏิเสธได้ เช่นนั้นข้าคงต้องรับ คุณหนูหลี่ช่างจับได้ฉลากที่ดีเสียจริง" รอยยิ้มที่มุมปากของจิ้งอ๋องดูเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ทำให้ทุกคนในตำหนักเข้าใจอย่างชัดเจนมาก ความหมายนี้ก็คือหากไม่ใช่ฮ่องเต้กล่าวไว้ว่าห้ามปฏิเสธและหลี่อิ๋งอิ๋งจับฉลากได้พอดี จิ้งอ๋องก็คงจะไม่ยอมเห็นด้วยอย่างแน่นอน

หลี่อิ๋งอิ๋งตาแดงเล็กน้อย นางนั่งลงอย่างเศร้าใจ หยุนชางเห็นนางแอบกำมือแน่นอยู่ใต้แขนเสื้อ หญิงสาวของตระกูลหลี่ไม่มีใครที่ธรรมดาเลย หยุนชางแอบคิดกับตัวเอง

มีหญิงสาวอีกสองสามคนขึ้นแสดง แต่หยุนชางมองไปที่ท่าทางของฮ่องเต้แล้วเขาดูเหมือนจะไม่สนใจ หยุนชางมองไปที่ที่นั่งที่ใกล้ที่สุดแล้วก้มศีรษะดื่มเหล้า

"หม่อมฉันจับฉลากได้รำดาบ..." ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น เสียงต่ำไพเราะน่าฟังทำให้ผู้คนตะลึง ดวงตาของผู้คนหันไปทางเสียง ผู้พูดนั่งชิดด้านหลัง ใบหน้าแปลกหน้า หยุนชางเห็นเหล่าชายหนุ่มที่อยู่ฝั่งตรงข้ามต่างก็ดูอยากรู้อยากเห็น

"แม่นางคนนี้คือ?" ฮองเฮายิ้มบางๆ และมองไปที่หญิงสาวคนนั้น

"ทูลฮองเฮาเพคะ นี่เป็นน้องสาวของกระหม่อม หลิวชิงหย่า" ผู้พูดก็คือจอหงวนคนใหม่หลิวฉีเหยียน

"อ้อ..." ดวงตาของทุกคนเข้าใจขึ้นมา น้องสาวของจอหงวนคนใหม่ มิน่าแปลกใจที่นางดูไม่คุ้นเคย

เพียงแต่มีฉลากรำดาบในหมู่ผู้หญิงด้วยหรือ? แต่หญิงที่ชื่อหลิวชิงหย่ากลับไม่ลังเลใจ นางยืนขึ้นแล้วกล่าวว่า "หม่อมฉันไม่ถนัดระบำ แต่เมื่อจับฉลากได้จึงไม่อาจปฏิเสธได้ หม่อมฉันขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมาเพคะ"

ฮองเฮาพยักหน้าอนุญาต