ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 127

หยุนชางรู้ว่าจุดออกเสียงที่โดนสกัดไว้ได้ถูกคลายออกแล้ว หัวใจของนางถูกโหมกระหน่ำไปมาด้วยแรงโทสะ เดิมทีนางคิดว่าเมื่อบอกเสด็จพ่อว่าเจ้าอาวาสอู๋น่าได้ทำนายให้นางไว้ว่านางไม่ควรแต่งงานภายในสามปีนี้ก็จะแก้ปัญหาได้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะตกลงไปในแผนการของจิ้งอ๋องเช่นนี้

นางไม่ชอบความรู้สึกที่ชะตากรรมของนางถูกกุมอยู่ในกำมือของผู้อื่น หยุนชางขยับริมฝีปากยิ้มบางๆ "เสด็จพ่อ หม่อมฉัน..."

ยังไม่ทันสิ้นเสียง นางก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างตกใจดังขึ้น หยุนชางผงะไป นางหันศีรษะไปมองก็เห็นหลี่อิ๋งอิ๋งล้มลงบนพื้นและมีเลือดไหลออกจากมุมปาก

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฮ่องเต้ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า "ทหาร ไปตามหมอมาเร็ว"

หยุนชางยังไม่ทันได้สติก็ถูกอุ้มไปยืนด้านข้าง หยุนชางขมวดคิ้วดึงมือที่โอบเอวออกแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม "เสด็จอา โปรดระวังกิริยาด้วย"

เสียงต่ำของจิ้งอ๋องดังขึ้นที่ข้างหูซึ่งแตกต่างจากความเย็นชาในยามปกติ ทั้งยังเจือแววขำขัน "ระวังกิริยา? ชางเอ๋อร์ เหล่าขุนนางในตำหนักนี้ต่างก็รู้แล้ว เจ้าจะกลายเป็นพระชายาของข้าในไม่ช้า"

หยุนชางขมวดคิ้ว แยกตัวออกจากจิ้งอ๋อง เดินไปที่ตำแหน่งของตนเองและยืนนิ่งมองหลี่อิ๋งอิ๋งที่ล้มลงกับพื้น เลือดที่มุมปากของนางเป็นสีดำ หรือว่านางถูกพิษ? ผู้หญิงคนหนึ่งรีบเดินเข้ามา เมื่อเห็นท่าทางของหลี่อิ๋งอิ๋งแล้ว ดวงตาของนางก็มีน้ำตาคลอหน่วย นางทรุดตัวลงคุกเข่าและกอดหลี่อิ๋งอิ๋งไว้ในอ้อมแขน "อิ๋งอิ๋ง อิ๋งอิ๋ง เจ้าเป็นอะไรไป อย่าทำให้แม่ตกใจสิ..."

แววตาของหยุนชางเปล่งประกายเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นสะใภ้ใหญ่ของตระกูลหลี่ หลังจากนั้นไม่นานหมอหลวงก็รีบเข้าไปจับชีพจรของหลี่อิ๋งอิ๋ง ผ่านไปครู่ใหญ่จึงกล่าวว่า "กราบทูลฮ่องเต้ คุณหนูใหญ่ตระกูลหลี่ถูกพิษพ่ะย่ะค่ะ พิษนี้ค่อนข้างแปลก กระหม่อมไม่เคยพบมาก่อนเลย"

"ถูกพิษ? ในวังนี้จะมีพิษได้อย่างไร? ใครอยากทำร้ายคุณหนูหลี่กัน? " ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว "เจ้าพาคุณหนูหลี่ไปที่ตำหนักข้าง เรียกหมอหลวงทั้งสำนักมาวินิจฉัย เจ้าตรวจสอบของทุกสิ่งที่นางได้ใช้เถอะ"

นางกำนัลนำร่างหลี่อิ๋งอิ๋งออกไป หมอหลวงรีบปฏิบัติตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว สิ่งของบนโต๊ะถูกตรวจสอบทีละรายการ แต่กลับไม่พบอะไรเลย "กราบทูลฮ่องเต้ กระหม่อมไม่พบยาพิษใดๆ เลย..."

"หือ?" ฮ่องเต้อึ้งไปพักหนึ่งแล้วก็ถอนหายใจออกมา เขาได้ยินว่าอัครมหาเสนาบดีหลี่รักหลานสาวคนนี้มาก หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในวังก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าเขาจะไม่ฉวยโอกาสสร้างความลำบาก

หลี่ฮูหยินคนนั้นกลับรีบพูดขึ้นว่า "ฝ่าบาท เมื่อครู่อิ๋งอิ๋งยังสบายดีอยู่เลยนะเพคะ จริงสิ นอกจากสิ่งของบนโต๊ะนี้ อิ๋งอิ๋งยังใช้ผีผาด้วย นางดีดผีผาเมื่อครู่นี้"

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กน้อย ความหมายของหลี่ฮูหยินราวกับว่ายาพิษนี้ต้องมาจากวังหลวงอย่างแน่นอน

"ฝ่าบาทโปรดพระราชทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ พี่สะใภ้ใหญ่วู่วามเล็กน้อยเพราะลูกสาวของนางเพิ่งได้รับบาดเจ็บ มิสู้ให้หมอหลวงตรวจสอบผีผาดูเสียหน่อยเถอะ" ฮองเฮาที่อยู่ด้านข้างยิ้มอย่างอ่อนโยน

"ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูเถอะ" ประกายความไม่พอใจฉายแวบเข้ามาในดวงตาของฮ่องเต้

หมอหลวงรับคำสั่งเดินไปด้านข้างผีผาเพื่อตรวจดู ขาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาเช็ดสายผีผาและเห็นคราบสีดำย้อมอยู่บนผ้าเช็ดหน้าสีขาว หมอหลวงนำผ้ามาใกล้จมูกแล้วลองดม รวบรวมสติแล้วกล่าวว่า "ฝ่าบาท บนผีผามีพิษและเป็นพิษเดียวกับที่คุณหนูหลี่ถูกวางยา"