ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 13

หยุนชางตัวสั่นไปหมด มองไปที่หัวจิ้งด้วยความไม่เป็นธรรม "พี่หญิงพูดก็พูดดีๆ ดุเช่นนี้มันทำให้หยุนชางกลัว ชางเอ๋อร์ไม่รู้จักนางกำนัลคนนี้ และไม่รู้ว่าทำไมกำไลตกอยู่ในมือของนาง แต่พี่หญิงแม้แต่กรมยุติธรรมก็ต้องมีหลักฐานในการตัดสิน ชาวเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาฆาตกรรม ชางเอ๋อร์ถูกใส่ร้ายนะเพคะ..."

"กำไลนี้คือบทพิสูจน์!" หัวจิ้งทำเสียงเชอะและวางกำไลกลับไปที่โต๊ะ

หยุนชางก้าวไปข้างหน้าและโค้งคำนับฮ่องเต้ "เสด็จพ่อ เป็นความจริงที่ว่ากำไลของชางเอ๋อร์หายมาหลายวันแล้ว ชางเอ๋อร์เกรงว่าจะมีคนเอากำไลของชางเอ๋อร์ไปโดยเจตนา จากนั้นก็ฆ่านางในวังเพื่อใส่ร้ายชางเอ๋อร์ เสด็จพ่อต้องให้คนมาตรวจสอบให้ดี กำไลวงนี้เดิมทีเป็นคู่หนึ่ง และชางเอ๋อร์ก็โปรดปรานมาก เสด็จพ่อควรให้คนค้นหาในพระราชวังแห่งนี้ หากำไลของชางเอ๋อร์กลับมา"

ฮ่องเต้จ้องหยุนชางเป็นเวลานาน เห็นว่าดวงตาของนางกระจ่างใสและสีหน้าของนางก็เหมือนปกติ คิดในใจว่าชางเอ๋อร์อายุแค่ 8ขวบ ถ้านางทำจริงๆ นางคงไม่สงบสุขขนาดนี้ จึงพยักหน้าตรัสว่า "ชางเอ๋อร์มีเหตุผล ลองหาดู ข้าคอยดูว่าในวังนี้ ใครจงใจที่จะหลอกข้าหรือไม่"

ฮ่องเต้หนิงเรียกหัวหน้าองครักษ์สั่งให้นางพาคนไปค้นหา ทั่วพระตำหนักต่างๆ หยุนชางยืนอยู่หน้าศาลา ยิ้มเล็กน้อย ทันใดนั้นท้องของนางก็ร้องดังก้อง หยุนชางแลบลิ้นออกมาอย่างเขินอายและทูลกับฮ่องเต้หนิง "ชางเอ๋อร์เพิ่งตื่น ก็ถูกเสี่ยวเจิ้นจื่อของเสด็จแม่เรียกมาที่นี่ ยังไม่ทันได้เสวยอะไรเลยเพคะ"

ฮ่องเต้หนิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ กวักมือเรียกหยุนชาง "มา นั่งข้างข้าสิ" หันศีรษะและสั่งขันทีที่อยู่ข้างๆ "ไปหาอาหารให้องค์หญิงเถอะ การค้นหาครั้งนี้จะต้องใช้เวลาชั่วขณะหนึ่ง"

เหล่าบริวารถอยออกไปหยุนชางยิ้มและเดินไปหาฮ่องเต้หนิงแล้วนั่งลง ดวงตาของนางหยุดอยู่บนใบหน้าที่ซีดเล็กน้อยของหัวจิ้ง ขณะที่กัดริมฝีปากของนาง และรอยยิ้มของนางก็ลึกขึ้น ตนคือได้เรียนรู้จากพี่หญิงที่มีความสามารถคนนี้มา

แต่……

สายตาของหยุนชางกวาดไปทั่วร่างของหัวจิ้ง แต่เดิมนางคิดว่าการคำนวณทั้งหมดนี้จะถูกจัดฉากในวันพิธีปักปิ่นของหัวจิ้ง เมื่อถึงเวลานั้นตนจะไม่มีปัญญาแก้ตัวใดๆ ต่อหน้าเหล่าขุนนางและฮูหยินเหล่านั้น ความอื้อฉาวที่กับชีวิตมนุษย์ แต่ไม่คิดว่า พวกนางไม่สามารถรอได้ เกรงว่า... พวกนางถูกกดดันให้กระวนกระวาย?

ดวงตาของหยุนชางหันไปเล็กน้อย แล้วเห็นว่าคิ้วของฮองเฮาย่นเล็กน้อย สีหน้าของนางดูไม่พอใจเล็กน้อยและนางจ้องไปที่หัวจิ้งอย่างโกรธเคือง ดูเหมือนจะ... หยุนชางหยุดเล็กน้อย ช่างเหมือนกลิ่นอายที่ว่าไม้ดีดัดยาก

หยุนชางครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างรอบคอบ ด้วยความสามารถของฮองเฮา หากนางต้องการตั้งเกมนี้ นางจะมีวิธีพิสูจน์เกมนี้อย่างแน่นอน ชี้ทุกอย่างมาที่ตน แต่วันนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรอีก นอกจากกำไล เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของหัวจิ้ง แทบรอไม่ไหวที่จะป้ายชื่อฆาตกรให้ตัวของตนเพราะกำไล แม้ว่านางจะดูก้าวร้าวต่อหน้าผู้เป็นเสด็จพ่อ เกรงว่านางจะเป็นคนที่ถูกกดดันคนนั้นล่ะ

ดูเหมือนว่า นี่จะเป็นแผนการที่หัวจิ้งวางแผนไว้คนเดียว

เหล่าขันทีนำขนมขึ้นมาวาง หยุนชางหยุดความคิดของตน ยิ้มและหยิบเค้กใบบัวขึ้นมาและพูดกับฮ่องเต้หนิงว่า "เสด็จพ่อช่างรู้ใจชางเอ๋อร์จริงๆ ชางเอ๋อร์ชอบกินเค้กใบบัวมาที่สุดเพคะ เสด็จพ่อก็เสวยด้วย..."

ก่อนที่หยุนชางจะพูดจบ นางสังเกตเห็นว่าการแสดงออกของฮองเฮาเปลี่ยนไป จ้องมองไปที่เค้กใบบัวในมือของหยุนชาง มีความเยือกเย็นเล็กน้อยในดวงตาของนาง