ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 182

ล้อของรถม้าเคลื่อนตัวขึ้นอีกครั้ง

หยุนชางพยายามครุ่นคิด พวกเขาจะพานางไปที่ไหนกันแน่ ในวังมีคนที่ไม่ถูกกับนางมากอยู่ก็จริง แต่หากจะหาคนมีฝีมือมาจัดการเรื่องนี้ได้เห็นจะมีไม่กี่คน จู่ๆนางก็ฉุกคิดเรื่องจิ้งอ๋องขึ้นมา หรือบางทีพวกเขาอาจจับตัวนางมาเพื่อที่จะใช้ข่มขู่จิ้งอ๋อง?

หยุนชางรู้ดีว่าในเมื่อได้พบกับหวังซุ่นแล้ว จิ้งอ๋องเองก็คงจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่

ในขณะเดียวกัน ทางด้านบนของประตูเมือง จิ้งอ๋องกำลังนั่งอยู่ในเขตพักผ่อนของเหล่าทหาร มีทหารอยู่ด้วย 4-5 นาย จิ้งอ๋องนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าแน่นิ่ง แววตาว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่ ข้างๆมีหญิงฝีมือดียืนอยู่ด้วยนางหนึ่ง

"แอด......" ประตูไม้ถูกเปิดขึ้น จิ้งอ๋องเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังประตู ก็พบกับหวังซุ่นกำลังเดินเข้ามา

"เป็นอย่างไรบ้าง" จิ้งอ๋องเอ่ยถาม

หวังซุ่นเงยหน้ามองจิ้งอ๋อง เขาครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่แล้วจึงพูดว่า "เมื่อครู่นี้มีรถม้าคันหนึ่งเพิ่งผ่านเข้าประตูเมืองไปพะยะค่ะ ในรถมีคนหน้าซีดนอนอยู่เห็นว่าเป็นเด็กชายที่ป่วยหนัก แต่หม่อมฉันดูแล้ว ที่หูมีรูเจาะ เห็นทีจะเป็นผู้หญิงที่ปลอมตัวมา หม่อมฉันพิจารณาดูจากส่วนสูงแล้ว น่าจะเป็นองค์หญิงฮุ่ยกั๋วพะยะค่ะ"

จิ้งอ๋องพยักหน้า "เจ้าได้ส่งคนสะกดรอยตามไปแล้วใช่ไหม"

หวังซุ่นขานรับ "พะยะค่ะ ข้างกายองค์หญิงน่าจะมีสายลับติดตามอยู่อย่างน้อย 4 คน หม่อมฉันยังส่งคนอีกจำนวนหนึ่งให้สะกดรอยตามไปด้วยพะยะค่ะ"

หญิงยอดฝีมือนางนั้นเงยหน้า "ท่านอ๋องทรงมีสติปัญญาเฉียบแหลม แม้จะไม่ได้มอบหมายให้พวกหม่อมฉันไปจัดการ แต่ก็คงจะตระเตรียมแผนการเอาไว้แล้วแน่นอน พวกหม่อมฉันจะคอยเฝ้าติดตามอยู่ห่างๆ ไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น เมื่อท่านอ๋องต้องการเรียกใช้ก็เชิญเรียกพวกหม่อมฉันมาได้ ขอท่านอ๋องอย่าทรงกังวลไปเลยเพคะ"

นัยน์ตาของจิ้งอ๋องเหมือนกำลังค้นหาบางสิ่ง "ดูเหมือนว่าเจ้าจะเชื่อนางมากเลยนะ ข้ายังไม่เคยเห็นนางขอความช่วยเหลือจากใคร และข้าก็ไม่รู้ด้วยว่านางจะเก่งกาจสักแค่ไหน รู้แค่ว่าร่างกายของนางนั้นบอบบาง หากได้พบกับศัตรูที่ร้ายกาจเกรงว่าจะลำบากน่ะสิ"

หญิงยอดฝีมือนางนั้นก็คือหนิงเชียน หนิงเชียนได้ยินดังนั้นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ "ขอท่านอ๋องโปรดวางพระทัยเถิดเพคะ แม้ว่าองค์หญิงจะไม่มีกำลังภายใน มีเพียงทักษะการต่อสู้เล็กๆน้อยๆ แต่ในตัวนางก็มีอาวุธลับแฝงอยู่มากมาย อย่างน้อยๆหนึ่งในนั้นก็คือยาพิษเพคะ"

จิ้งอ๋องได้ฟังแล้วนั่งเงียบ ครู่หนึ่งจึงลุกขึ้น "จับตาดูการเคลื่อนไหวของชางเอ๋อร์เอาไว้ มีข่าวอะไรจงรีบมารายงานข้า"

หวังซุ่นและหนิงเชียนน้อมรับคำสั่ง จิ้งอ๋องผลักประตูเดินออกไปด้านนอก มุ่งหน้าไปทางพระราชวัง หยุนชางหายตัวไป เรื่องนี้แม้จะเป็นความลับ แต่ฮ่องเต้นั้นทรงทราบอยู่แล้ว จิ้งอ๋องต้องไปกราบทูลรายงานให้ฮ่องเต้ทรงทราบสถานการณ์ล่าสุด

"ของมาถึงแล้ว เปิดประตู" หยุนชางได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอกรถม้า นางตั้งใจสังเกตสถานการณ์ จากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงเปิดประตู และมีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมา "มากันแล้วหรือ? นายท่านกำลังรออยู่ในห้องหนังสือ พวกเจ้าพาคนไปไว้ที่ห้องด้านข้างของจวนกันก่อน"

หยุนชางนึกทวนเส้นทางต่างๆที่ตนเองเคยผ่านมาและตั้งใจเปรียบเทียบกับแผนที่ที่หนิงเชียนได้เคยให้ไว้ ตอนนี้ก็คงจะอยู่แถวๆด้านทิศตะวันออกของพระราชวัง

หยุนชางรู้สึกได้ว่าแสงจากภายนอกสาดส่องเข้ามาภายในมากขึ้น และดูเหมือนว่าม่านหน้าต่างของรถม้าจะถูกเปิดออก นางถูกคนอุ้มออกไป เมื่อเดินมาได้สักพักก็วางนางลง

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาว่า "นี่คือนางหรือนี่ องค์หญิงหยุนชางเป็นเด็กผู้หญิง แล้วเหตุใดตอนนี้จึงแต่งกายเป็นเด็กผู้ชายเสียเล่า?"