ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 208

อย่างไรก็ตาม หลังจากออกจากตำหนักนอกวังแล้ว คนกลุ่มก็เข้าไปในป่าทึบ หยุนชางขมวดคิ้ว ป่าทึบนี้ตนทราบดี นี่เป็นป่าที่มีตำนานว่ามีผีสิง เพียงแต่ว่าหยุนชางไม่เคยมาเลยสักครั้ง นางไม่ทราบว่าเมื่อถึงเวลากลางคืน ในป่าทึบนี้ก็จะมีหมอก และเมื่อเข้ามาในป่านี้แล้วก็แทบจะมองไม่เห็นเลยว่าข้างหน้าเป็นอย่างไร

หยุนชางขมวดคิ้วเล็กน้อย ช่างเป็นวิธีการที่ฉลาดอะไรเช่นนี้ แล้วเหตุใดพวกเขาจึงกล้าเข้าป่าที่เต็มไปด้วยหมอกอย่างไม่เกรงกลัวใดๆล่ะ?

"ไปกันเถอะ เราถอยออกไปก่อน"หยุนชางโบกมือให้ทุกคนแยกย้ายกันไปก่อน แล้วตนนั้นไปที่จวนจิ้งอ๋อง

หัวหน้าจวนจิ้งอ๋องนั้นเฝ้ารออยู่ที่หน้าประตูตลอดเวลา เมื่อหยุนชางมาถึง เขาก็รีบก้าวไปข้างหน้าและถามว่า "องค์หญิงขอรับ องค์หญิงพบท่านอ๋องหรือไม่ขอรับ?"

หยุนชางส่ายหน้าแล้วเดินเข้าไปด้านใน แล้วพบว่ามีแสงสว่างในห้องหนังสือของจิ้งอ๋อง หยุนชางก้าวเข้าไปในห้องหนังสือ มีคนนั่งอยู่ด้านในสองสามคน หวังจินฮวนนั่งอยู่ด้านหน้าสุด อีกสองคนนั้นดูคุ้นมาก เหมือนว่าตนจะเคยพบเมื่อตอนอยู่ค่ายทหาร แต่คนอื่นๆนั้นค่อนข้างแปลกหน้า

เมื่อทั้งสองเห็นหยุนชาง ต่างก็ตกตะลึง "คุณชายเซียว?"แต่พวกเขากลับเห็นหยุนชางในชุดการแต่งกายหญิงสาว พวกเขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปมาอยู่นาน พวกเขามองดูหยุนชางอยู่หลายครั้ง ท้ายที่สุดก็มิได้กล่าวกระไร แต่ในใจนั้นกลับสับสนเป็นอย่างมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้น คุณชายเซียวกลายเป็นสตรีได้อย่างไรหรือ? ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่ค่ายนางก็อาศัยอยู่ในกระโจมของท่านอ๋อง เป็นไปได้ไหมว่านางกับท่านอ๋องนั้น...

"องค์หญิง ท่านอ๋อง…"หวังจินฮวนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและมองไปที่หยุนชาง

ชายสองคนประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งที่หวังจินฮวนกล่าว "องค์หญิงงั้นหรือ?!"

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อยไปทางเขาทั้งสอง จากนั้นก็นั่งลงข้างหน้า "พวกเราพบท่านอ๋องแล้ว แต่เขาถูกพาตัวเข้าไปในป่าทึบ ในป่าทึบเต็มไปด้วยหมอก ข้ากังวลว่าจะมีกับดัก ฉะนั้นจึงไม่ตามเข้าไป"

"หมอกหรือ?"หวังจินฮวนพึมพำ "หมอกในป่าทึบนั้นมักจะมีพิษ มันเป็นก๊าซที่ปล่อยออกมาจากดอกไม้พิษในป่า คนเหล่านั้นอยู่ยงคงกระพันต่อพิษหรือ?"

ชายร่างผอมบางที่อยู่ข้างๆได้ยินเช่นนนั้น ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่า แคว้นเซี่ยนั้นตั้งอยู่ในภูมิประเทศที่ราบลุ่ม มีหมอกมากมายในป่าทึบ ดังนั้นคนแคว้นเซี่ยจึงมีความภูมิต้านทานที่พิเศษบางต่อหมอกในป่า และทราบว่าจะเดินทางอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้"

"แคว้นเซี่ยหรือ?"หยุนชางเงยหน้าขึ้นมองชายคนนั้น "หรือว่าจะเป็นอ๋องเจ็ดแห่งแคว้นเซี่ย?"

หวังจินฮวนไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก "ข้าเคยพบอ๋องเจ็ดแห่งแคว้นเซี่ยแล้ว เขาดูป่วยอย่างหนัก นอกจากนี้ ท่านอ๋องไม่มีศัตรูในแคว้นเซี่ย แม้ว่าแคว้นเซี่ยจะร่ำรวย แต่ก็เป็นเพียงแคว้นเล็กๆ ประชาากรทั้งหมดยังไม่เยอะเท่านครหลวงของเราเลย พวกเขาจะจับตัวท่านอ๋อง แล้วเป็นศัตรูกับแคว้นหนิงนั้นไม่มีประโยชน์อันใดหรอก"

"หรือว่าเจ้าเคยชินกับการชมการแย่งชิงระหว่างตระกูลใหญ่ๆในพระราชวังหรือ ไม่คาดคิดว่าเจ้ายังเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นอย่างง่ายๆ เท่าที่ข้าทราบมา องค์ชายทั้งหลายของแคว้นเซี่ยนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ในสถานการณ์เช่นนี้ การซ่อนตัวของเราไว้ ให้คนอื่นรู้สึกว่าเราอ่อนแออย่างมาก บางทีเช่นนี้สามารถปกป้องตัวเราเองได้ดีกว่าเดิม เมื่อแคว้นเย้หลางเปิดเผยความปรารถนาที่อยากจะจัดงานอภิเษกสมรสระหว่างสองแคว้น แคว้นเซี่ยก็ส่งตัวอ๋องเจ็ดมาทันที นั่นก็เพราะพวกเขากลัวว่าเราจะเข้าร่วมกับแคว้นเย้หลาง หากเราร่วมมือกัน สามารถได้แคว้นเซี่ยมาได้อย่างง่ายดาย แคว้นเซี่ยจ้องเล่นงานจิ้งอ๋องไม่ได้เป็นเพราะความโกรธแค้นส่วนตัว แต่เพราะความแข็งแกร่งของจิ้งอ๋องที่มีในพระราชวัง และอำนาจที่มีเมื่อเกิดสงครามระหว่างพวกเขา ข้าครุ่นคิด หากว่าแคว้นเซี่ยเป็นคนทำเรื่องนี้จริง ไม่ช้าพวกเขาก็จะพยายามโยนความผิดนี้ให้แคว้นเย้หลาง"อาจเป็นเพราะว่าวันนี้เหนื่อยล้าอย่างมาก เสียงของหยุนชางแหบแห้งเล็กน้อย จึงทำให้คำพูดนั้นน่าเชื่อถือขึ้นเป็นอย่างมาก