ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 211

หยุนชางยิ้มและมองไปที่หวังจินเหยียน "ไม่คาดคิดเลยว่าเข็มเย็บปักชิ้นเล็ก ๆ นี้จะทำให้คุณหญิงหวังของเรายอมแพ้"

สีหน้าของหวังจินเหยียนนั้นไม่มีร่องรอยของความรู้สึกผิด "ไม่เห็นจะเป็นกระไรเลย ของแบบนั้นใครๆก็ทำเป็น ข้าจะฝึกมาเพื่อทำการอันใดหรือ? ทางกลับกันการขี่ม้าและการยิงธนู ในพระราชวังนี้สตรีที่ทำเช่นนี้ได้คงมีไม่มากใช่หรือไม่ แต่ข้ากลับทำได้"

หยุนชางอดหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลังจากหัวเราะแล้ว นางก็ไม่กล้าลืมจุดประสงค์ที่มาที่นี่ในวันนี้ จากนั้นจึงกล่าวอย่างรวดเร็วว่า "พี่ชายของเจ้าอยู่ที่ใด ข้ามีเรื่องด่วนต้องพบเขา "

หวังจินเหยียนรู้นิสัยของหยุนชางเป็นอย่างดี ในเมื่อนางบอกว่าเรื่องด่วน นั่นก็แสดงว่าได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้น แต่นางก็ไม่ลืมที่จะแกล้งนาง "ที่แท้แล้วเจ้ามิได้มาที่นี่เพราะมาพบข้าหรือ ข้าเสียใจอย่างมาก ช่างมันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปหาพี่ชายประเดี๋ยวนี้"

หยุนชางตบมือของนางและพูดว่า "เจ้าตัวดีของข้า"

ตามคำกล่าวของหวังจินเหยียน คนที่ได้รับพิษจากชาใช่ช่วงนี้ไม่เพียงแต่มีนางคนเดียว ยังมีหวังจินฮวนอีกคน ว่ากันว่าช่วงนี้หวังจินฮวนค่อนข้างลำบากนัก เขาถูกบังคับให้สมรส หวังฮูเหรินนำภาพวาดของเหล่าสตรีที่เหมาะสมของตระกูลขุนนางที่อยู่ในพระราชวังทั้งหมดนี้ แบ่งให้เขาวันละใบสองใบให้เขาเลือกภรรยา

เมื่อหยุนชางและหวังจินเหยียนไปถึงลานหน้าห้องของหวังจินฮวน พวกนางก็พบว่าหวังจินฮวนกำลังนอนเศร้าโศกอยู่บนภาพวาดเหล่านั้น และเอาแต่พึมพำว่า " ข้าควรทำอย่างไรดี คุณหญิงฉินดูอ่อนโยนและมีคุณธรรม แต่คุณหญิงจ้าวงดงามยิ่งกว่า คุณหญิงเฉียนก็ดูมีชีวิตชีวาและร่าเริงมากกว่า คุณหญิงฉีมีน้ำใจ และคุณหญิงซู คุณหญิงหวัง คุณหญิงซุนอีก..."

หยุนชางเกือบจะสำลักน้ำลายตัวเอง แต่นางก็ไออยู่เป็นเวลานาน

หวังจินฮวนได้ยินเสียงจึงมองไป ในแววตาของเขาฉายแววสงสัยออกมาเล็กน้อย "องค์หญิง? องค์หญิงคิดอย่างไรจึงมาที่จวนหวังขอรับ? หรือว่ามีข่าวของท่านอ๋องแล้วขอรับ?"

หวังจินเหยียนก็ทราบข่าวที่จิ้งอ๋องหายตัวไป แต่เมื่อสักครู่ที่พบหยุนชางนั้นกลับนึกขึ้นมาไม่ได้ คราวนี้ได้ยินพี่ชายของตนพูดถึงเรื่องนี้ นางจึงกล่าวด้วยความเป็นห่วง "องค์หญิง จิ้งอ๋องไม่เป็นกระไรใช่หรือไม่?"

หยุนชางส่ายหัว "ตอนนี้ข้าก็ยังไม่ทราบเช่นกัน วันนี้ที่ข้ามาพบคุณชายหวังก็เพื่อการอื่น แต่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเสด็จอาอย่างมาก" หยุนชางมองไปที่หวังจินฮวน ใบหน้าของนางไม่มีรอยยิ้มปรากฏแต่ดูจริงจังอย่างมาก " คุณชายหวัง ข้ามีเรื่องอยากจะสอบถาม สองสามวันก่อนท่านอ๋องได้สั่งให้เจ้าไปตรวจสอบหนิงเย่ใช่หรือไม่? เจ้าได้ผลสรุปว่าอย่างไรบ้างหรือ?"

เมื่อหวังจินฮวนได้ยินคำถามของหยุนชาง ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย จากนั้นเขาก็มองซ้ายมองขวาแล้วกล่าวว่า " หรือว่าการหายตัวไปของท่านอ๋องนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับหนิงเย่หรือ?"

"ตอนนี้ข้ายังไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่ แต่ข้าคิดว่ามีส่วนเกี่ยวข้อง เจ้ายังไม่ต้องกล่าวผลการสืบของเจ้าให้ข้าฟังก็ย่อมได้ แต่ข้าจะพูดถึงผลการสืบของข้าก่อน หนิงเย่ในตอนนี้มิใช่หนิงเย่คนเดิม มีคนปลอมตัวเป็นเขา" หยุนชางกล่าวด้วยสีหน้าเฉยชา

เมื่อเห็นว่าหยุนชางพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างสงบ หวังจินฮวนก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาจึงยิ้มและกล่าวว่า " องค์หญิงพูดถูกขอรับ ผลที่เราพบก็เป็นเช่นนี้ แต่ว่าการหายตัวไปของท่านอ๋องมีส่วนเกี่ยวข้องกับหนิงเย่หรือ?"

"ข้าไม่สามารถพูดอย่างมั่นใจได้ว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนิงเย่ ข้าแค่สงสัยเพียงเท่านั้นเอง" หยุนชางถอนหายใจ และหลังจากนั้นไม่นาน นางจึงกล่าวว่า "เจ้าเป็นคนที่เสด็จอาไว้ใจ ข้าก็จะไม่ปิดบังเจ้าแล้วกัน วันนี้ท่านตาได้เข้ามาในพระราชวัง ท่านบอกกับข้าว่า ท่านพบร่องรอยของการตั้งกองกำลังที่ภูเขากิเลน และเป็นกองกำลังที่ไม่ใช่ของแคว้นหนิง....."

สีหน้าของหวังจินฮวนเปลี่ยนไปในทันที " ที่แท้ก็เป็นดั่งที่ท่านอ๋องคาดเดาเอาไว้ มีคนนำกองกำลังทหารเข้ามาตั้งถิ่นฐานในแคว้นหนิงอย่างเงียบๆจริงด้วย..........."

เป็นดั่งที่จิ้งอ๋องคาดเดาเอาไว้งั้นหรือ? หยุนชางสังเกตคำพูดที่หวังจินฮวนใช้ และมองไปที่เขาด้วยแววตาสงสัยเล็กน้อย หวังจินฮวนจึงพยักหน้าและกล่าวว่า "ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องถูกลอบสังหารอยู่หลายต่อหลายครั้ง อีกทั้งการลอบสังหารนั้นร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างการถูกลอบสังหารในปีที่แล้ว ท่านอ๋องก็ไปพบกองกำลังหนึ่งขบวนเล็กๆอย่างบังเอิญ เมื่อจำแนกจากอุปกรณ์ที่ใช้และสำเนียงแล้ว พวกเขาไม่ใช่คนของแคว้นหนิง แม้ว่าจะอยู่ในแคว้นหนิง แต่กองกำลังเช่นนี้กลับมีไม่น้อย แคว้นหนิงก็มีกองกำลังเช่นนี้อยู่ที่แคว้นอื่นเช่นกัน แต่ท่านอ๋องกลับรู้สึกว่ามันดูแปลกอย่างมาก จึงส่งคนไปสืบค้นอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่ข้อมูลที่ได้กลับมานั้นมีน้อยมาก แต่ก็พบบางอย่างที่ผิดปกติ เช่น หนิงเย่เคยสั่งให้คนลบบันทึกของคนต่างแดนที่เข้ามาแคว้นหนิงออก "

"เพราะฉะนั้นท่านอ๋องจึงสั่งให้ข้าไปสืบหนิงเย่ และจากการสืบค้นของข้านั้นพบว่า หนิงเย่นี้ดูแตกต่างจากข่าวลือที่ลือกันก่อนหน้านี้ เราส่งคนแอบแฝงตัวเข้าไปในจวนซุ่นชิ่งอ๋อง มีแต่ทางหนิงเย่ที่มีการป้องกันหนักหนา ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถวางเส้นสายไว้ได้ แต่เมื่อถามคนชราในจวนซุ่นชิ่งอ๋องแล้ว พวกเขาก็กล่าวว่า หนิงเย่นั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก ... "