ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 252

หยุนชางพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า "อย่าได้กังวลไป อัครมหาเสนาบดีหลี่ก่อการกบฏ แต่ฝ่าบาทปลอดภัยดี ท่านอยู่ในวังมานานขนาดนี้แล้ว รู้หรือไม่ว่ามีสนมคนใดที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดฮองเฮาและสนมผู้ใดที่เป็นศัตรูของฮองเฮา?"

"หม่อมฉันไร้ความสามารถแต่ความสัมพันธ์ในวังหลังนั้นหม่อมฉันค่อนข้างมั่นใจและเคยยืนยันมาแล้ว"

"อืม เป็นเช่นนี้ช่างดีนัก ดูเหมือนว่าฮองเฮาจะปิดบังพวกท่าน เช่นนั้นท่านก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเถอะ เพียงแต่ให้คอยหมั่นไปเยี่ยมเยียนคนอื่นๆ เท่านั้น ท่านพูดกับฮองเฮาว่าฝ่าบาทเสด็จไปอยู่เป็นเพื่อนจิ่นเฟยเพื่อรอประสูติที่วังเฟิ่งไหลมาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อฝ่าบาทเสด็จกลับมาในวังก็คงจะมีเด็กน้อยมาเพิ่ม ตอนนั้นฝ่าบาทก็คงจะจัดงานเฉลิมฉลองขึ้นอย่างแน่นอน ไม่มีเรื่องน่ายินดีในวังมานานแล้วจึงอยากเรียกเหล่านางสนมที่รำเก่งมาร่ายรำให้ฝ่าบาทดู ท่านผูกมิตรกับฮองเฮามานานขนาดนี้แล้ว คงไม่ต้องให้ข้าสอนว่าจะต้องพูดอย่างไร จากนั้นเมื่อฮองเฮาทรงอนุญาตแล้ว ท่านก็ใช้ข้ออ้างเรื่องซ้อมรำไปที่ตำหนักอื่นๆ และบอกกับพวกนางเช่นนี้..." หยุนชางโน้มตัวกระซิบข้างหูของหย่าผินและกำชับอย่างระมัดระวัง

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ก็ยืดตัวตรงขึ้นอีกครั้ง "เหล่านางสนมในวังหลังเหล่านี้ดูเหมือนว่างงานในยามปกติ แต่พวกเขาก็รู้ดีที่สุดว่าจะเลือกสิ่งที่ดีสำหรับตนเองอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นพวกนางต่างก็ไม่มีใครไม่ใช่คนเจ้าแผนการ เพียงแต่ท่านต้องพิจารณาก่อนว่าควรจะพูดเรื่องนี้อย่างไร" นางพูดพลางหยิบป้ายจากเอวส่งให้หย่าผิน "นี่เป็นตราพระชายาของหม่อมฉัน หากมีนางสนมคนใดที่ไม่เชื่อ ท่านก็จงแสดงให้นางดู อีกไม่นานข้าจะให้คนส่งจดหมายมาหาท่าน"

หย่าผินรับมาด้วยมือที่สั่นเทา แล้วจึงตอบรับ "ยามนี้เวรยามในวังเข้มงวดยิ่งนัก องค์หญิงโปรดระวังตัวด้วย"

หยุนชางพยักหน้า "เข้าใจแล้ว เดี๋ยวข้าจะไปที่ตำหนักของเมิ่งเจี๋ยยวี๋สักครู่ ที่นั่นท่านไม่จำเป็นต้องไปหรอก" หยุนชางกระซิบ ฉินเมิ่งเป็นคนฉลาด แต่นางเป็นนกสองหัว นางจึงต้องไปเกลี้ยกล่อมด้วยตนเอง มิฉะนั้นหากเรื่องนี้ถูกรู้ไปถึงหูของฮองเฮาแล้วคงจะแย่มาก แม้ว่าตอนนี้ฉินเมิ่งจะไม่ค่อยถูกกับฮองเฮานัก แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่านางเคยรับใช้ฮองเฮามาก่อนได้

หลังจากที่จากหย่าผินมาแล้ว หยุนชางก็ไม่ได้ไปหาเมิ่งเจี๋ยยวี๋ในทันที แต่กลับไปยังที่ที่ห่างไกลผู้คน ซ่อนตัวอยู่ในความมืดคอยประเมินดูการวางกำลังพลของทหารรักษาการณ์ในพระราชวัง นางเห็นว่าทุกหนทุกแห่งมีการวางกำลังกวดขันขึ้นกว่าเดิมมาก จึงได้ให้สายลับสิบคนแยกย้ายไปสำรวจกำลังทหารและจำเอาไว้ เมื่อกลับไปแล้วนางจะวาดภาพออกมา

หลังจากที่สั่งการเสร็จสิ้นแล้ว หยุนชางก็รีบไปที่ตำหนักของฉินเมิ่ง ฉินเมิ่งไม่ใช่คนโปรด แต่จักรพรรดิหนิงก็มาหานางบ้างเป็นครั้งคราว คนในตำหนักของนางก็เป็นคนที่หยุนชางให้ลอบแฝงตัวเข้ามา หยุนชางส่งสัญญาณลับเพื่อยืนยันว่าในตำหนักปลอดภัยหรือไม่ แต่กลับได้รับคำตอบทันที หยุนชางประหลาดใจมาก ฮองเฮาอยู่ที่นี่งั้นหรือ?

หยุนชางขมวดคิ้วและหรี่ตาลง ฮองเฮาก็นับว่าเป็นคนเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตอยู่เช่นกัน แม้นางจะรู้ว่าฉินเมิ่งเกลียดนาง แต่นางก็ยังมาหาฉินเมิ่ง เพียงแต่ในเวลานี้ นางจะพูดอะไรกับฉินเมิ่งกันแน่?

หยุนชางไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวว่าจะถูกฮองเฮาเห็นเข้า นางจึงซ่อนตัวอยู่ในป่าไผ่นอกตำหนักและมองดูแสงเทียนในตำหนัก เงาร่างของหญิงสาวทั้งสองทาบลงบนหน้าต่าง ผู้ที่สวมมงกุฎคงจะเป็นฮองเฮา อีกคนก็คงเป็นฉินเมิ่ง ทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน ฮองเฮาดูเหมือนจะกำลังอารมณ์ดีเป็นอย่างยิ่ง เงานั้นดูเหมือนกำลังหัวเราะและพูดคุยอะไรบางอย่างกับฉินเมิ่ง ฉินเมิ่งดูกระวนกระวายใจเล็กน้อย หยุนชางเห็นว่ามือของนางแอบกำหมัดแน่นอยู่ใต้โต๊ะ

หยุนชางเฝ้าดูทั้งสองพูดคุยกันอยู่สักพักก่อนที่ฮองเฮาจะลุกขึ้น ฉินเมิ่งจึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและตามนางออกมาจากตำหนัก

ครู่หนึ่งหยุนชางก็ได้รับสัญญาณจากสายลับ นางจึงเข้าไปที่ตำหนัก เปิดหน้าต่างแล้วม้วนตัวเข้าไปและเลี่ยงหน้าต่างบานที่ถูกแสงส่อง แล้วเดินไปนั่งลงข้างเตียง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ฉินเมิ่งก็เดินเข้ามาจากด้านนอก แต่ดูเหมือนนางจะมีอะไรในใจ เมื่อเข้ามาก็เพียงหันหลังให้หยุนชาง หยุนชางหัวเราะเสียงเย็น "ดูเหมือนเมิ่งเจี๋ยยวี๋จะสนทนากับฮองเฮาอย่างสนุกสนานเลยนะ?"

ฉินเมิ่งตัวสั่นเทิ้ม เมื่อหันศีรษะมาก็เห็นหยุนชางนั่งอยู่ข้างเตียง มองนางด้วยรอยยิ้มกว้าง แต่ดวงตากลับดูเย็นชา

ฉินเมิ่งตกใจมา นางรีบเดินเข้าไปคุกเข่าลงด้านหน้าหยุนชาง "หม่อมฉันไม่รู้ว่าองค์หญิง... พระชายาจะมา โปรดอภัยด้วยที่หม่อมฉันไม่ได้ต้อนรับเพคะ"

"ข้าจะกล้ารับการต้อนรับเมิ่งเจี๋ยยวี๋ได้อย่างไรกัน? เมิ่งเจี๋ยยวี๋ไม่มีอะไรอยากบอกข้าหรือ?" หยุนชางยังคงยิ้มบางๆ

ฉินเมิ่งกัดริมฝีปากของนางก่อนจะพูดว่า "ที่วันนี้ฮองเฮามาพบหม่อมฉันเพราะอยากให้หม่อมฉันทำอะไรบางอย่างให้นาง"