ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 258

จิ้งอ๋องมองหยุนชางอย่างรู้ทัน "เจ้าคงจะใส่ยาลงไปให้นางใช่หรือไม่?"

หยุนชางเลิกคิ้ว "ก็แหงน่ะสิเพคะ หากไม่ใช่คนเฝ้าประตูของจวนมหาเสนาบดีหละหลวม หม่อมฉันเองก็ขี้เกียจหาวิธีให้กับนางเพคะ ชางยางอวี้เอ๋อร์ผู้นี้ นางค่อนข้างที่จะคิดน้อยไปนิด"

ราวๆช่วงเที่ยงวัน สายลับที่หยุนชางส่งไปเมืองเฟิ่งไหลก็กลับมา "จิ่นเฟยเหนียงเหนียงและฮ่องเต้ทรงสบายดีพ่ะย่ะค่ะ เหตุการณ์ทั่วไปปกติดี แต่ว่า สองวันก่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งไปเข้าเฝ้าจิ่นเฟยเหนียงเหนียง จิ่นเฟยเหนียงเหนียงให้นางอยู่ด้วยสักพัก เหมือนนางจะชื่อว่าจิ่งเหวินซี นางบอกว่านางรู้จักพระชายาด้วยพ่ะย่ะค่ะ ฮ่องเต้ก็ทรงรู้ว่านางเป็นธิดาของใต้เท้าจิ่ง จึงทรงอนุญาตให้จิ่นเฟยเหนียงเหนียงให้นางพักด้วยได้ ได้ยินเจิ้งมามาพูดว่า ฮองเฮากับคุณหนูจิ่งนั้นถูกชะตากันอยู่ไม่น้อยพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางรู้สึกชาไปทั่วร่าง ใจของนางสั่นไหว จิ่งเหวินซี…...

หยุนชางจำได้ว่า เคยพบจิ่งเหวินซีที่จวนซุ่นชิ่งอ๋อง นางเป็นหญิงสาวที่น่ารักคนหนึ่ง แต่ว่านางและเวินหยูอวี้มักจะมีเรื่องให้ขัดแย้งกันอยู่เสมอ ทำให้หยุนชางจดจำนางได้เป็นพิเศษ ทว่า นางไม่ใช่ธิดาของใต้เท้าสำนักการบูชาหรอกหรือ? เหตุใดจึงไปปรากฏตัวอยู่ที่เมืองเฟิ่งไหลในเวลานี้ ช่างบังเอิญจริงๆ…...

หยุนชางไม่เชื่อเรื่องบัญเอิญ นางยึดถือแนวคิดที่ว่า สิ่งใดผิดปกติย่อมมีเงื่อนงำแอบแฝง แล้วรีบหันไปถาม "ใต้เท้าสำนักการบูชาเป็นคนของใครเพคะ?"

จิ้งอ๋องเงียบอยู่พักหนึ่งจึงตอบ "ใต้เท้าสำนักการบูชาเป็นคนของฮ่องเต้"

หยุนชางครุ่นคิด คนของเสด็จพ่อ หากจะว่าตามหลักแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่โดยเฉพาะ นางอดกังวลไม่ได้ เกรงว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นโดยที่นางไม่รู้ไม่เห็น

หยุนชางไตร่ตรองอยู่พักใหญ่ แล้วจึงหันไปบอกสายลับ "ไปสืบมาว่าเพราะเหตุใดจิ่งเหวินซีจึงไปที่เมืองเฟิ่งไหลในเวลานี้ ใต้เท้าสำนักการบูชาตอนนี้อยู่ที่ไหน แล้วกำชับสายลับที่ประจำอยู่เคียงข้างเสด็จแม่ที่เมืองเฟิ่งไหลด้วยว่า ห้ามให้จิ่งเหวินซีเข้าใกล้เสด็จแม่เป็นอันขาด"

"เจ้าสงสัยจิ่งเหวินซีงั้นหรือ?" จิ้งอ๋องถามขึ้นหลังจากได้ฟังสิ่งที่หยุนชางสั่งการสายลับ

หยุนชางพยักหน้า นางพูดพลางขมวดคิ้ว "เมื่อคืนตอนหม่อมฉันไปเข้าเฝ้าฮองเฮา ฮองเฮาตรัสว่า นางจะลงมือกับเสด็จแม่และน้องชายของหม่อมฉัน ที่ผ่านมาหม่อมฉันต้องลำบากเพราะไม่ได้ระวังฮองเฮาเอาไว้ ครั้งนี้ หม่อมฉันจะยอมให้เสด็จแม่และน้องชายต้องมาเสี่ยงอันตรายไม่ได้เด็ดขาด การปรากฏตัวของจิ่งเหวินซีครานี้ ดูจะบังเอิญเกินไปเพคะ…..."

จิ้งอ๋องมิได้ถามสิ่งใดอีก เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูดว่า "ข้าจะส่งสายลับไปคุ้มกันเสด็จแม่ของเจ้าเพิ่มนะ"

หยุนชางพยักหน้า หัวใจของนางเต้นรัว

กองทหารของจิ้งอ๋องกำลังมุ่งหน้ามาที่พระราชวัง ส่วนเซี่ยโหจิ้งก็กำลังซุ่มเตรียมกองกำลังอยู่ จิ้งอ๋องรู้ว่าเซี่ยโหจิ้งปักหลักอยู่ที่ใดที่หนึ่งในแคว้นหนิงและรวบรวมทหารได้จำนวนหนึ่งแล้ว ทว่ายังไม่กล้าเปิดศึก ทุกๆวันเซี่ยโหจิ้งจะศึกษาแผนที่แคว้นหนิงอยู่ภายในห้องหนังสือ

หยุนชางรู้สึกกระวนกระวาย แม้ว่านางจะไม่ค่อยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเซี่ยโหจิ้งมากนัก แต่นางก็รู้ว่าเซี่ยหัวจิ้งยังคงเพ่งเล็งวังหลวง เขาเตรียมการอยู่ตลอดเวลา ฝีมือและความคิดของเซี่ยโหจิ้งนั้นยอดเยี่ยมมาก นางเองก็เคยได้ยินมาเช่นกัน นางคิดว่าไม่ควรนำตัวเองไปเสี่ยงในสถานการณ์เชิงรุกเช่นนี้

หยุนชางวิตกกังวลเรื่องความปลอดภัยของวังหลวงเป็นอย่างมาก ไหนจะเป็นห่วงสถานการณ์ที่เมืองเฟิ่งไหลอีก รายงานจากสายลับระบุว่าทุกอย่างปกติ ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันจิ่งเหวินซีได้ติดตามพี่ชายที่เป็นพ่อค้าใหญ่ข้ามน้ำข้ามทะเลอ้อมแคว้นหนิงไปยังเมืองเฟิ่งไหล ดูจากกำหนดการเดินทางของพวกเขาแล้ว เหมือนว่าพวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับวังหลวงเลย

แต่ว่าใต้เท้าสำนักการบูชานั้น…...

วันครบรอบการสวรรคตของอดีตฮ่องเต้จะมีขึ้นในเดือน 7 นี้แล้ว เนื่องจากเสด็จแม่ใกล้คลอด เสด็จพ่อจึงไม่มีเวลาไปทำพิธีเซ่นไหว้ จึงมอบหมายให้ใต้เท้าสำนักการบูชาไปทำการสักการะสุสานหลวงแทนพระองค์ ใต้เท้าจึงมิได้อยู่ในวัง

อีกอย่าง ท่านอ๋องบอกว่า ใต้เท้าสำนักการบูชาเป็นคนของเสด็จพ่อ พิจารณาดูแล้ว คำพูดของท่านอ๋องต้องไม่ผิดแน่นอน

โดยรวมแล้วสถานการณ์ทุกอย่างปกติดี แต่สิ่งที่ผิดปกติก็คือ การที่จิ่งเหวินซีขอไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่ที่ตำหนักนอกวังระหว่างทางที่นางเดินทางไปเมืองเฟิ่งไหล เมื่อคิดตามแล้ว ตนเองกับจิ่งเหวินซีหาได้สนิทสนมกันไม่ และด้วยสถานะของจิ่งเหวินซี นางมิมีเหตุผลใดที่ต้องไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่เลย

หยุนชางขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ระวังตัวไว้ก่อนจะเป็นการดีที่สุด นางมอบหมายให้สายลับนำความไปรายงานเสด็จแม่ ให้เสด็จแม่พยายามปฏิเสธการเจอหน้ากับจิ่งเหวินซี เพื่อป้องกันการปองร้าย

สองสามวันผ่านไป ย่างเข้าปลายเดือน 8 แล้ว จักรพรรดิหนิงสั่งให้คนนำจดหมายมาส่งข่าว แจ้งว่าอีก 2-3 วันจะเสด็จกลับวังหลวง หยุนชางคำนวณวันเวลา เสด็จแม่ทรงมีประสูติการแล้ว น้องชายของตนก็อายุครบเดือนแล้ว เวลานี้จึงเป็นเวลาอันสมควรที่จะเสด็จกลับวัง อีกอย่าง กิจการหลายๆอย่างในวังหลวงก็ได้เกิดความล่าช้าขึ้น ทหารของจิ้งอ๋องก็ต้องระงับการเดินทางไว้สักครู่ เกิดการถ่วงเวลาขึ้นเล็กน้อย แต่อีกไม่เกิน 2 วัน พวกทหารก็น่าจะเดินทางเข้ามาในวังได้แล้ว