ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 283

หยุนชางยิ้มให้อย่างสุภาพ "ทุกท่านลุกขึ้นเถิด ข้าได้ยินมาว่ากองกำลังแคว้นเซี่ยส่งทหาร 4 พันนายมาบุกค่ายเรา จึงมาดูสถานการณ์ พวกท่านคิดวิธีตอบโต้ศัตรูไว้อย่างไรบ้าง?"

เหล่าทหารมองหน้ากันอีกครั้ง ไม่มีใครเอ่ยปากพูดสิ่งใด หยุนชางยังคงใจเย็น นางนั่งรอเงียบๆ ไม่นานนักก็ได้ยินชายผู้หนึ่งเดินออกมาพูด "กองกำลังแคว้นเซี่ยหยามเกียรติพวกเราอย่างหนัก ส่งทหารมาเพียง 4 พันนาย แต่กลับสังหารทหารของพวกเราไปกว่า 8 พันนาย เรื่องนี้กระทบขวัญและกำลังใจทหารของเราไม่น้อย ดังนั้นท่านแม่ทัพฉีจึงจะออกรบด้วยตนเอง โดยจะนำทัพทหารกองเอกของข้าน้อย บุกไปปะทะกับศัตรูขอรับ…..."

"เหอะๆๆ……" หยุนชางได้ยินแผนการเช่นนี้ของฉีหล่างจากสายลับมาก่อนหน้านี้แล้ว เป็นไปตามที่สายลับรายงานจริงๆด้วย นางอดยิ้มไม่ได้ "แม่ทัพฉี ดูเหมือนว่าหลิ่วหยินเฟิงจะคิดแผนการได้รัดกุมรอบด้าน เขาเลียนแบบวิถีดำเนินงานตามท่านได้อย่างไร้ที่ติ ท่านเชื่อหรือไม่ หากท่านนำทหารไปปะทะศัตรูในเวลานี้ เกรงว่าจะเป็นการส่งไพร่พลของเราเข้าสู่วงล้อมของหลิ่วหยินเฟิง เมื่อถึงตอนนั้น หากแม่ทัพฉีไม่อาจรอดชีวิตกลับมา ท่านลองคิดดูเถิดว่าสงครามที่แคว้นเซี่ยเป็นผู้ริเริ่มครานี้ ฝ่ายใดจะเป็นผู้ชนะอย่างขาดลอย?"

ฉีหล่างสีหน้าไม่สบอารมณ์ "ไยใต้เท้าจึงนำความเก่งกล้าของฝ่ายตรงข้ามมาข่มขวัญฝ่ายเราเองเช่นนี้ ในเมื่อข้าน้อยได้เตรียมการเอาไว้แล้ว ย่อมหมายความว่าทุกอย่างต้องเตรียมพร้อมไว้เป็นอย่างดี ข้าน้อยต้องมีชีวิตรอดกลับมาแน่นอนขอรับ"

หยุนชางยิ้ม "เรื่องที่ข้ายกความเก่งกาจของศัตรูมาอ้างนั้น ที่งานเลี้ยงมื้ออาหารก็มีคนเคยถามว่า เหตุใดกองกำลังแคว้นเซี่ย นานขนาดนี้แล้ว กลับยังไม่บุกมาโจมตีอย่างเต็มที่ ท่านแม่ทัพฉีคงจะคิดว่า เป็นเพราะศัตรูเกรงกลัวท่าน มาวันนี้ ท่านยังคิดว่าพวกเขาเกรงกลัวท่านอยู่อีกหรือไม่? พวกเขาก็แค่รู้ว่าท่านเป็นคนหลงไหลในความเกรียงไกรของตัวเอง พวกเขาเพียงอยากจะให้ท่านลดระดับการเฝ้าระวังลง วันนั้นข้าเคยพูดไปแล้ว เหตุใดท่านยังคงยืนกรานความคิดเช่นนี้อยู่ ระดับการเฝ้าระวังของค่ายเราหละหลวมลงไปทุกที นี่เป็นโอกาสเหมาะที่กองกำลังแคว้นเซี่ยจะลงมือกับกองกำลังของพวกเรา"

สีหน้าของฉีหล่างดูแย่หนักกว่าเดิม ทว่าหยุนชางกลับยังคงพูดต่อ "ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้เป็นอย่างดีงั้นหรือ? กองกำลังแคว้นเซี่ยบุกมาโจมตียามวิกาลโดยไม่มีผู้ใดได้ทันตั้งตัว จนเป็นเหตุให้ต้องสูญเสียชีวิตไพร่พลไปเป็นจำนวนมาก หากท่านเตรียมพร้อมทุกด้านไว้เป็นอย่างดีจริงๆก็คงไม่เกิดการสูญเสียเช่นนี้ขึ้นได้ ข้าคิดว่าท่านเองก็คงส่งคนเข้าไปสอดแนมเรื่องต่างๆภายในค่ายทหารแคว้นเซี่ยแล้ว เหตุใดจึงมิสามารถเตรียมการป้องกันเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาได้ ท่านมั่นใจว่า ท่านจะมีชีวิตรอดกลับมาอีกงั้นหรือ?"

ฉีหล่างนิ่งเงียบ แต่สายตานั้นแฝงไปด้วยความไม่พอใจ หยุนชางจ้องหน้าฉีหล่าง "เป็นอะไรไป ท่านไม่พอใจด้วยเหตุอันใดหรือ?"

ฉีหล่างกัดฟันไปมา "ข้าน้อยมิบังอาจขอรับ"

เมื่อหยุนชางได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา "มิบังอาจ มิได้แปลว่าปฏิเสธ ในเมื่อแม่ทัพฉีไม่เห็นด้วยในสิ่งที่ข้าพูดไป เช่นนั้นแล้ว วันนี้ข้าจะขอเดิมพันกับท่านดู ท่านจะว่าอย่างไร?"

ฉีหล่างจ้องมองหยุนชาง "เชิญใต้เท้าพูดมาเถิดว่าจะเดิมพันอย่างไร?"

หยุนชางกวาดสายตามองทหารทุกนายที่อยู่ในที่ประชุม "ง่ายมาก ทหารสายลับในมือข้าไม่ว่าจะเป็นสมรรถภาพร่างกายหรือด้านสติปัญญาล้วนไม่ธรรมดา ข้าจะให้ทหารสายลับ 3 คนแปลงโฉมเป็นท่านแม่ทัพฉีและท่านแม่ทัพอีกสองท่าน ไปบุกค่ายแคว้นเซี่ยตามแผนการทุกขั้นตอนของแม่ทัพฉี เราจะมาดูกันว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ทหารที่ติดตามไปจะเป็นเช่นไร"

ฉีหล่างครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วพยักหน้า "ตกลง ข้าน้อยยอมรับคำท้าขอรับ"

หยุนชางพยักหน้า แล้วสั่งการให้สายลับไปเตรียมตัว ผ่านไปไม่นาน เมื่อสายลับปรากฏตัวขึ้น ก็แปลงโฉมออกมาเรียบร้อย ฉีหล่างจำแลงดูเหมือนตัวจริงทุกรายละเอียด ฉีหล่างรู้สึกทึ่งมาก แต่ก็ยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์อยู่ดี หยุนชางหาได้ใส่ใจไม่ นางกำชับสายลับของนาง "พวกท่านระวังตัวด้วย"

สายลับพยักหน้า แล้วมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารแคว้นเซี่ยตามลู่ทางที่ฉีหล่างวางไว้

หยุนชางนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ตำแหน่งหลัก นางมองดูสายลับเดินออกไปจากกระโจม ทหารนายหนึ่งในที่ประชุมกล่าวว่า "หากสายลับถูกโจมตีกลับมา แล้วทหารที่ติดตามไปพวกนั้นคงไม่…...ไม่เท่ากับว่าเราส่งพวกเขาไปตายหรอกหรือ?"

หยุนชางมองไปที่เขาแล้วยิ้ม "เมื่อครู่นี้แม่ทัพฉีได้พูดไปแล้วมิใช่หรือ? ทุกอย่างได้เตรียมความพร้อมไว้เป็นอย่างดี"

ทหารนายนั้นจึงเงียบไป แต่สายตาของเขาดูเป็นกังวลมาก หยุนชางสังเกตอาการของเขา นางคิดในใจ แม่ทัพที่ใส่ใจความเป็นความตายของไพร่พลเช่นนี้ จึงจะเรียกได้ว่าเป็นแม่ทัพที่ดี

หยุนชางลุกขึ้นยืน "เรื่องบางเรื่อง ดูให้เห็นกับตาย่อมดีกว่าฟังคนอื่นพูด ไปกันเถอะ พวกเราอย่าให้คนอื่นๆในค่ายแตกตื่นล่ะ ค่อยๆไปดูสถานการณ์ทางนู้นกัน แต่รบกวนท่านแม่ทัพฉีและแม่ทัพอีกสองท่านที่สายลับได้แปลงโฉมเลียนแบบท่านไป ช่วยแต่งตัวให้แตกต่างจากเดิมด้วย"

ทุกคนเข้าใจและเห็นด้วยกับความคิดนี้ จึงน้อมรับคำสั่ง แล้วค่อยๆออกไปจากค่ายทหาร