ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 293

กองทัพแคว้นเซี่ยนำทัพออกมาแล้ว

ฉีหล่างพลันกำกระบี่ข้างเอว ใบหน้าแสดงออกถึงชัยชนะ พลางมองไปยังพลทหารทั้งหลายพร้อมพูดว่า "พลทหารทั้งสามแสนนาย เตรียมจัดทัพ! พวกเราจะออกไปต่อสู้แล้ว"

เหล่าทหารพลันตอบรับและเตรียมพร้อมอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หากแต่ฉีหล่างมิทันได้เห็น นายพลที่อยู่ด้านหลังพลันแอบกรอกตาไปมา ดูเหมือนว่า ฉีหล่างจะไม่ทำตามแผนของหยุนชางที่วางไว้เป็นแน่ เมื่อคืนก่อน พวกเขาพลันได้รับข่าวสารเกี่ยวกับกองทัพเซี่ย นับเป็นโชคดีที่นายพลได้รับจดหมายมาจากหยุนชาง พลางกล่าวว่า ไม่ว่าศึกนี้จะชนะหรือแพ้ จากนี้ฉีหล่างก็จะไม่อาศัยอยู่ในเมืองคังหยางอีกต่อไป

พวกเขาทั้งหมดพลันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของหยุนชางเท่าใดนัก องครักษ์เงาจึงขยายความให้ว่า หากว่าศึกนี้ฉีหล่างทำสำเร็จ เขาจะได้รับรางวัลและถูกย้ายออกจากคังหยาง. หากศึกนี้พ่ายแพ้แล้วนั้น เขาจักต้องอยู่รับผิดชอบอยู่ที่นี่ เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะถูกปลดออกจากตำแหน่ง

พวกเขาพลันเข้าใจคำพูกดของหยุนชางแล้ว พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลกับการละเมิดคำสั่งของฉีหล่างหลังจากนี้พวกเขาคงจะได้รับความเคียดแค้นของฉีหล่างเป็นแน่ แม้ว่าความสัมพันธ์จะแตกหัก ทว่าเขากลับพร้อมที่จะเดิมพันกับมัน หยุนชางแม้จะไปสตรีของประเทศ ทว่าก็ยังเป็นถึงองค์หญิง จักรพรรดิกล้าให้นางมายังคังหยางเพื่อนำทัพแล้ว ต้องรู้ว่าเป็นที่รักใคร่เพียงใด อีกทั้งยังมีอีกตัวตนหนึ่งคือ พระชายาของจิ้งอ๋อง จิ้งอ๋องเป็นถึงเทพเจ้าสงครามของแคว้นหนิงเชียว อีกทั้งฉีหล่างยังมิได้จับดาบสู้รบบมาหลายปีแล้ว นั้นถือเป็นความเชื่อมั่นของกองทัพหนิงเลยทีเดียว หากได้เข้ารับใช้พระชายาจิ้งอ๋อง และได้ย้ายไปอยู่ข้างจิ้งอ๋องแล้วไซร์ นั้นนับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

ถึงแม้ว่าในค่ายทหารเมืองคังหยาง ยศของพวกเขาจะไม่ได้ต่ำ ทว่าในค่ายทหารแห่งนี้ก็ยังมีการแบ่งพักพวกอย่างชัดเจน คนที่ฉีหล่างให้ความเชื่อใจ มีเพียงสองสามคน พวกเขาไม่พอใจกับสิ่งนี้มานานแล้ว ทว่าคำพูดของหยุนชาง กลับทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นมา

หยุนชางยังเข้าใจถึงการแบ่งพักพวกในค่ายอย่างโจ่งแจ้ง ทว่าเป้าหมายนี้มิใช่ลูกน้องคนสนิทของฉีหล่าง ดังนั้น ฉีหล่างจึงเพิกเฉยกลับเพิกเฉยต่อเรื่องนี้

เมื่อพวกเขามารวมตัวจัดกองทัพแล้ว ทหารสามแสนนายเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว ฉีหล่างพูดให้กำลังใจไม่กี่คำ แล้วให้นายกองทั้งหมดเตรียมตัวนับคน. พร้อมทั้งเตรียมตัวออกเดินทาง

เมื่อกลับมาที่ค่ายทหาร นายพลท่านหนึ่งพลันพูดขึ้นมาว่า "สายลับแคว้นเซี่ยที่อยู่ในกองทัพ. พวกเราเตรียมพร้อมใหญ่โตขนาดนี้ เกรงว่าฝั่งกองทัพแคว้นเซี่ยคงได้รับข้อมูลแล้วกระมัง ถ้าเช่นนั้นพวกเราแบ่งกองกำลังดีหรือไม่ มันจะเป็นการดีหากเราแบ่งกันไปซุ่มโจมตีศัตรู เมื่อพากองทัพขึ้นไปบนหุบเขาชิงเฟิงแล้วค่อยแยกกันดีหรือไม่"

ฉีหล่างพยักหน้าทันควัน "ถ้าเช่นนั้นเรากองกำลังเป็นสามกลุ่ม กลุ่มละแสนนาย เมื่อขึ้นไปยังหุบเขาชิงเฟิงค่อยแยกย้าย"

เมื่อได้ผลลัพธ์ที่ต้องการแล้ว ฉีหล่างและคนสนิทของเขาจึงนำทัพไปยังหุบเขาชิงเฟิง ส่วนหลิวหัวและนายพลอีกคนนำทัพออกมาด้านซ้าย หวังชงและนายพลอีกคนนำทัพออกมาด้านขวา

นายพลอีกคนที่นำทัพมากับหลิวหัวคือหยวนฉี ซึ่งเป็นคนสนิทของฉีหล่างอีกคนหนึ่ง ทว่า นายพลอีกคนที่นำทัพไปกับหวังชงคือหวังเยี่ยน เมื่อเทียบกันแล้วเขาสนิทใจกับหวังชงมากกว่า หวังชงและหลิวหัวพลันสบสายตากันสื้อถึงนัยยะบางอย่าง หลิวหัวพลางพยักหน้า หวังชงจึงยิ้มตอบกลับ "ให้นายพลฉีนำทัพกลางก่อน แล้วค่อยให้อีกนายพลอีกคนปิดท้ายแถว"

ฉีหล่างมิได้สงสัยอันใดในตัวพวกเขาเลย พลางพยักหน้าและเดินออกไปคนแรก

พวกเขาที่อยู่ด้านหลังสี่คน จึงเดินตามไป ฉีหลางขี่ม้านำทัพโดยทหารอารักขารอบตัวเขาพลางนำทัพใหญ่ออกไป ถึงหนึ่งแสนนาย พลันใช่เวลาเพียงครึ่งชั่วยามก็ออกไปจนหมด

หลิวหัวพลางยิ้มน้อย ๆ พร้อมพูดกับหยวนฉีว่า "พวกเราไปกันเถอะ " พูดจบจึงขึ้นไปบนหลังม้า พร้อมตะโกนว่า "พี่น้องข้า. ไปกันเถอะ"

กองทัพใหญ่เคลี่อนพลไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ เป็นไปตามแผนที่วางไว้ หลิวหัวออกจากค่ายทหารพลันเคลื่อนทัพไปทางขวาใช้เวลาถึงสามชั่วยาม เมื่อถึงทางลาดชิวหลงจึงเลี้ยวซ้าย พลางเดินไปได้สี่ชั่วยาม จึงล้อมลอบหุบเขาชิงเฟิงได้

ทว่าเมื่อมาถึงทางลาดชิวหลง หลิวหัวมิได้เลี้ยวตาม และยังคงเดินไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง เมื่อหยวนฉีที่อยู่ตรงกลางรับรู้ว่า ทัพใหญ่ได้เดินผ่านแยกมาได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว หยวนฉีพลันขมวดคิ้วลง พลันคิดว่าหลิวหัวลืม. จึงรีบร้อนชักม้ามายังด้านหน้าของทัพ เพื่อมาพบกับหลิวหัวแล้วพูดว่า "นายพลหลิวอย่าลืม. ว่าเราต้องเลี้ยวซ้ายที่ทางลาดชิวหลง"

หลิวหัวพลางชักม้ามาหาหยวนฉี จึงลูบท้ายทอยเบา ๆ ว่า "โอ้ ข้าลืมไปเสียสนิท เมื่อครู่ข้าพลางคิดว่าเราจะเอาชนะศัตรูในพื้นที่ราบได้อย่างไร จนลืมเลี้ยวซ้ายไปเลย "

เมื่อพูดจบจึงเรียกให้พลทหารอารักขาจากด้านหลังมาหา "เจ้ามานี่ !"

เมื่อทหารอารักขามาถึง 20 นายพลางชักดาบไปที่คอหยวนฉี

หยวนฉีตกใจเพียงชั่วครู่ ดวงตาพลันเบิกกว้าง "หลิวหัวทำไมเจ้าทำเช่นนี้ ? เจ้าแปรทัพงั้นหรือ ?"

ใบหน้าของหลิวหัวเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มพร้อมจ้องมองมายังหยวนฉี "สิ่งที่นายพลหยวนพูดนั้น ไม่ใช่ว่าเป็นเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าหรอกหรือ ท้ายที่สุดแล้ว วิธีการของพระชายาจิ้งอ๋องถือว่าปลอดภัยถึงเป็นที่สุด หากแต่นายพลฉีท่านยืนยันจะไปตามทางของตนเอง เพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาด. ก็ต้องมีคนที่ต้องเสียสละมัน"