ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 292

องครักษ์เงาคงจะได้รับจดหมายแล้ว. ทว่านางเล่า จะออกไปจากที่แห่งนี้ได้ยังไงกัน หยุนชางขมวดคิ้วลงเล็กน้อย ไม่กี่วันที่นางอยู่ที่นี่นั้น นางได้ลอบสังเกตุการณ์ของเขาวงกตบริเวณรอบตำหนักแล้ว จนถึงตอนนี้นางก็ยังหาทางออกไม่ได้

ช่วงเวลาว่างนางจึงใช้เวลาศึกษาหนังสือเขาวงกตต่าง ๆ ทว่ากลับเรียนรู้ได้เพียงน้อยนิดเท่านั้น เขาวงกตรอบตำหนังแห่งนี้สร้างขึ้นมาจากผู้เชี่ยวชาญ อีกทั้งยังเป็นเขาวงกตโบราณอีก นางหาวิธีทำลายเขาวงกตจนเวียนหัวไปหมด กลับยังหาทางออกไม่เจอ

นางรู้ดีว่า ถึงนางจะเอาชนะพ่อบ้านหลิ่วได้ ทว่าคงจะติดอยู่ภายในเขาวงกตจนตายเป็นแน่

นางคิดเป็นร้อยเป็นพันกว่าวิธี ทว่ายังหาทางออกไม่เจอ หยุนชางจึงไหว้วานให้องครักษ์เงาช่วยตามหาผู้เชี่ยวชาญด้านเขาวงกตมา เมื่อสั่งการเสร็จนางจึงผลอยหลับไป

เช้าวันที่สอง หยุนชางตื่นขึ้นมาในยามเช้า เมื่อเปิดประตูออกมายืนกลางตำหนัก พ่อบ้านหลิ่วเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น จึงเดินเข้ามาหา เมื่อเห็นหยุนชางก็ตกตะลึงเล็กน้อยพลางพูดว่า "คุณชายเซียวท่านตื่นแล้วหรือ? กระหม่อมกำลังเตรียมสำรับเช้าให้ท่าน ได้โปรดช่วยรอสักครู่"

หยุนชางมิได้ตอบกลับ เพียงมองไปยังประตูตำหนักแล้วกล่าวว่า"พ่อบ้านหลิ่ว ช่วยปล่อยข้าไปเถอะ "

พ่อบ้านหลิ่วชะงักไปชั่วครู่ พลางมองหยุนชางด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย จึงก้มหัวลง"คุณชายเซียว เรื่องนี้มิใช่เรื่องที่กระหม่อมจะสามารถตัดสินใจได้ คุณชายเซียวอย่าได้ทำให้กระหม่อมลำบากใจเลย"

รอยยิ้มของหยุนชางเจือไปด้วยความขมขื่นเล็กน้อย"กุนซือหลิ่วออกไปคราวนี้ มิรู้ว่าจะได้กลับมาหรือไม่ ท่านแม่ของข้าอาการไม่ค่อยดีต้องการคนคอยดูแล หากท่านแม่เกิดเป็นอะไรไปแล้ว ข้าคงไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร อีกทั้งข้ายังเป็นเพียงประชาชนธรรมดา ไม่มีผลอันใดกับแผนการของกุนซือหลิjว อีกอย่าง ข้าอยู่ในตำหนักนี้ตลอดอีกทั้งยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแคว้นเซี่ยอีก ทำไมต้องทำให้ข้าลำบากด้วย "

"นั่น " ใบหน้าของพ่อบ้านหลิ่วมิได้ปรากฏอารมณ์ใดๆ มีเพียงคำพูดที่อึดอัดใจเอ่ยออกมkเท่านั้น"คุณชายเซียว. ไม่ใช่ว่ากระหม่อมไม่อยากช่วยพะยะค่ะ ทว่ากระหม่อมไม่มีความกล้า ก่อนคุณชายจะออกไปท่านกำชับให้กระหม่อมดูแลคุณชายเซียวให้ดี " เมื่อพูดจบ เกรงว่าหยุนชางจะพูดอะไรขึ้นมา จึงรีบร้อนพูดต่อว่า "กระหม่อมเคี่ยวโจ๊กให้ท่านใกล้จะสุกแล้ว. กระหม่อมจะเข้าไปดูสักหน่อย" เมื่อพูดจบจึงรีบร้อนเดินเข้าไปในครัว

หยุนชางพลางหลี่ตาลง มองไปยังห้องครัว พลันมีความคิดบางอย่างเข้ามาในหัว จึงหันกายกลับเข้าไปในห้อง พลางสั่งให้เฉียนหยินเข้าไปถ่วงเวลาในห้องครัว ตนเองจึงรีบร้อนวิ่งไปยังที่ประตู เมื่อเปิดประตูออก จึงเดินออกไปจากตำหนักโดยเร็ว

ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือได้อย่างไร ดวงตาหยุนชางพลันเปล่งประกาย ไม่ว่าเขาวงกตแห่งนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด นางจักต้องเข้าไปดูด้วยตนเอง

เมื่อในใจพลันตัดสินได้แล้ว หยุนชางจึงไม่ลังเลอีกต่อไป จึงย่างก้าวเข้าไปในเขาวงกต

เมื่อเห็นแค่ภายนอกจะไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของมัน ทว่าเมื่อก้าวเท้าเข้ามาในดินแดนเขาวงกตแห่งนี้แล้ว ในใจของหยุนชางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกดดันขึ้นมา เขาวงกตแห่งนี้ประกอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่และก้อนหินที่ก่อตัวขึ้นรอบด้าน รวมทั้งหมดประมาณแปดชั้นล้อมรอบ ในใจหยุนชางพลันตกตะลึง รูปลักษณ์เขาวงกตแห่งนี้ เป็นเขาวงกตโบราณ เขาวงกตแปดทิศ (เขาวงกตแปดทิศหรือ. เป็นค่ายกลโบราณของกองทัพ ผู้ที่ริเริ่มขึ้นคือ จูเก้อเหลียง)

เมื่อหยุนชางก้าวมาในเขาวงกตแล้วนั้น ท้องฟ้าสีครามพลันเกิดเมฆสีดำมาบดบัง ทำให้ผู้คนเกิดความสับสนขึ้นภายในจิตใจ

หยุนชางจดจำรายละเอียดของเขาวงกตแปดทิศไว้ได้ในสมอง ทว่าเป็นเพียงข้อมูลพื้นฐานเท่านั้น หากแต่นางไม่สามารถจดจำรายละเอียดภายในบางอย่างได้ หยุนชางพลางลอบมองดูเขาวงกตภายในที่กำลังเปลี่ยนแปลงนั้น. นี่คงเป็นด่านวงกตเมฆากระมัง

หากต้องการจะผ่านเขาวงกตแปดทิศนั้น เมื่อผ่านจากด่านวงกตเมฆาแล้ว จึงเป็นด่านเกิ้นเหมิน (เกิ้นคือทิศเกิ้น เป็นหนึ่งในแปดทิศของเขาวงกตแปดทิศ ตั้งอยู่ในทิศตะวันออกเฉียงเหนือ) หากแต่ด่านเกิ้นเหมินนั้นเป็นประตูแห่งความตายหรือประตูสู่ชีวิตกันแน่เล่า? ภายในสมองของหยุนฉางเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เมื่อผ่านด่านเกิ้นเหมินไปได้แล้ว นั้นถือเป็นด่านที่อันตรายที่สุด คือคุนเหมิน (คุนคือทิศคุน เป็นหนึ่งในแปดทิศของเขาวงกตแปดทิศ ตั้งอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงใต้ ) สุดท้าย หากผ่านด่านปฐพีไปได้แล้วสิ้น จึงจะออกจากวงกตแห่งนี้ได้

เมื่อหยุนชางก้าวเข้าไปยังวงกตนั้น จึงถูกสายลมเข้ามาขวางอย่างกะทันหัน การโจมตีของสายลมนั้น ชั่งทำให้หยุนชางปวดหัวเสียจริง หากเป็นสัตว์อสูรพวกนั้นแล้ว หยุนชางไม่กลัวเลยสักนิด หากข้าพบกับพระเจ้าข้าก็จะฆ่า. หากพบกับเทพเจ้าข้าก็จะฆ่า. ทว่าสายลมนี้ เมื่อนางเงยหน้าขึ้นนั้น พลันเปลี่ยนเป็นเมฆสีดำลอยอยู่บนเหนือหัว พลางค่อย ๆ เปลี่ยนทิศทาง หยุนชางกวาดสายตามองเพียงชั่วครู่ จึงค่อย ๆ สังเกตุเห็นบางสิ่ง เมฆสีดำค่อย ๆ ก่อตัวเป็นดั่งรูปเขาวงกตแปดทิศ หากแต่เมฆธรรมดาที่ลอยตัวขึ้นนั้น มิได้ถูกเมฆสีดำบดบังแม้แต่น้อย