ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 31

ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเลิกคิ้วและพูดเบา ๆ ว่า "น่าสนใจดี! ข้าไม่ได้พบคนที่น่าสนใจเช่นนี้มานานแล้ว หากไม่ใช่เพราะพวกเจ้ากลัวว่าข้าจะตกอยู่ในอันตราย พยายามแยกข้าออกจากกองกำลังขบวนใหญ่ ข้าเองก็คงไม่มีโอกาสได้เจอคนที่น่าสนใจเช่นนี้ นางคำนวณทุกอย่างได้ถูกต้องไม่มีข้อบกพร่อง แม้แต่ข้าเองก็กลายเป็นเครื่องมือของนาง ข้าหวังว่าจะมีโอกาสได้พบนางสักครั้ง หวังซุ่นหลาย เจ้ารู้หรือไหมว่าแม่หญิงผู้นี้คือใคร"

ชายนามว่าหวังซุ่นหลายส่ายหน้า "ข้าน้อยจะไปรู้ได้เยี่ยงไรขอรับ"

ชายที่สวมชุดสีเทายิ้มเล็กน้อย "แม้ว่าเกวียนม้าคันนี้จะดูธรรมดา แต่เกือกม้าของคนร่ำรวยธรรมดานั้นล้วนตอกด้วยเหล็กเกือบทั้งหมด แต่เกือกม้าเมื่อสักครู่นั้นตอกด้วยทองคำแท้ เท่าที่ข้าทราบมา มีแต่พระราชวังเท่านั้นที่นิยมทำเช่นนี้"

"คนของพระราชวังงั้นหรือ? " หวังซุ่นหลายทำตาโต แววตานั้นเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ในความคิดของเขา ผู้หญิงในวังแต่ละคนก็เหมือนกับนกคีรีบูน วันๆเอาแต่แข่งกันว่าเสื้อผ้าของใครดูดีกว่า ใครแต่งหน้าสวยกว่า ใครได้รับความโปรดปรานมากกว่า แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีคนที่จิตใจโหดเหี้ยมเช่นนี้อยู่ด้วย

จิ้งอ๋องหรี่ตาลง ตนไม่ทราบว่าหลายปีที่ตนไม่อยู่ จะมีคนเช่นนี้อยู่ในพระราชวังแห่งนี้

"ไปกันเถอะ เราควรรีบออกเดินทางแล้ว" จิ้งอ๋องยกมือมาที่ปากแล้วเป่าออกเสียง จากนั้นก็มีม้าสองตัววิ่งออกมา เขาทั้งสองโดดขึ้นหลังม้า แล้ววิ่งเข้าทางเล็กๆ ข้างทาง มุ่งหน้าไปทางพระราชวัง

หยุนชางกลับไปถึงพระราชวัง นางเห็นฉินเมิ่งมองมาที่นางราวกับมองเห็นผี นานกว่านางจะรู้สึกตัว "องค์หญิงกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ?"

หยุนชางยิ้มออกมา นางคิดในใจว่าหัวจิ้งเองก็คงคาดไม่ถึงว่าตนจะได้มีชีวิตกลับมาถึงที่นี่ "อืม ในวังมิได้มีเรื่องใดเกิดขึ้นใช่หรือไม่? วันนั้นเสด็จพี่กลับมาที่วังอย่างเร่งรีบ สองสามวันนี้นางได้เข้ามาที่วังหรือไม่? ไม่รู้เหมือนกันว่าพระสสุระของเสด็จพี่เป็นอย่างไรบ้าง"

ฉินเมิ่งก้มหน้าลง เสียงของนางต่ำลงเล็กน้อย "คงจะไม่เป็นกระไรเจ้าคะ เมื่อวานองค์หญิงหัวจิ้งได้เข้ามาที่วัง อีกเรื่องหนึ่งเจ้าค่ะองค์หญิง จิ้งอ๋องกลับวังมาพร้อมชัยชนะครั้งใหญ่ ฮ่องเต้จะจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะให้กับจิ้งอ๋อง ฮองเฮาส่งคนมาตั้งแต่เช้าแล้วเพคะ กล่าวว่าหากองค์หญิงกลับมาก็ให้องค์หญิงไปร่วมงานเจ้าค่ะ"

หยุนชางหยุดเดินชั่วคราว พยักหน้าและกล่าวว่า "ข้าทราบแล้ว"

ฉินเมิ่งได้ยินว่าหยุนชางตอบตกลง ดังนั้นนางจึงรีบพูดว่า " เสื้อผ้าตัดใหม่ที่สำนักพระภูษาทำมาให้องค์หญิงส่งมาแล้วเจ้าค่ะ หม่อมฉันไปหยิบมาให้องค์หญิงนะเจ้าค่ะ วันนี้เป็นครั้งแรกที่องค์หญิงได้เข้าร่วมงานเฉลิมฉลองหลังจากกลับเข้าพระราชวังมา ต้องแต่งตัวอย่างสวยงามให้องค์หญิงนะเจ้าค่ะ"

หยุนชางตอบกลับว่า "อืม" นางก็เดินเข้าไปในตำหนัก เมื่อเห็นฉินเมิ่งรีบเดินออกจากตำหนักชิงซิน นางก็ยิ้มมุมปาก " ไปส่งข่าวแล้วล่ะ แสดงว่าหัวจิ้งยังไม่ทราบว่าข้ากลับมาแล้ว"

"องค์หญิงเจ้าคะ คืนนี้องค์หญิงจะไปร่วมงานเฉลิมฉลองของพระราชวังหรือเจ้าคะ?" ฉินยีถามพร้อมขมวดคิ้ว

"ไปสิ" หยุนชางนั่งลงบนเก้าอี้ แต่นางไม่สามารถนึกข้อมูลในชาติที่แล้วที่เกี่ยวกับจิ้งอ๋องขึ้นมาได้ นางรู้เพียงแค่ว่าจิ้งอ๋องลั่วชิงเหยียนนั้นเป็นอ๋ององค์เดียวในแคว้นหนิงนี้ที่มีนามสกุลแปลก เป็นบุตรบุญธรรมขออดีตจักรพรรดิ มีผลงานการรบที่ยอดเยี่ยมมาก และเขาไม่ค่อยอยู่ในพระราชวัง แทบไม่มีโอกาสได้พบกันเลย

ชาติที่แล้ว ตนเคยได้เข้าร่วมงานเฉลิมฉลองของเขา แต่ตนนั้นตนไม่มีความสนใจต่อเหล่าแม่ทัพ ตนแค่มาให้ทุกคนได้พบหน้า จากนั้นก็ไปเที่ยวเล่นกับหัวจิ้งแล้ว เหตุผลที่ตนจำได้ว่าวันนี้เป็นวันที่จิ้งอ๋องได้รับชัยชนะกลับมา เป็นเพราะวันนี้เมื่อชาติที่แล้ว หัวจิ้งได้พูดถึงชายผู้ที่ได้เป็นพระสวามีของตนในภายหลัง นางชมเขาอย่างอลังไปทุกอย่างทั่วฟ้าทั่วดิน และยังพูดอีกว่าชายผู้นี้มีความรู้ความสามารถล้นหลาม หญิงสาวธรรมดานั้นไม่สามารถชนะใจเขาได้ อาจเป็นเพราะประโยคนี้เอง จึงทำให้ตนในชาติที่แล้วที่ชอบเอาชนะได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มาก

หยุนชางยิ้มออก ชาตินี้ เรื่องทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นนั้น จะเกิดขึ้นอีกครั้งในวันนี้หรือไม่

" องค์หญิงเจ้าคะ นี่คือเสื้อผ้าที่สำนักพระภูษาได้ตัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว องค์หญิงโปรดลองว่าทรงโปนดตัวไหน สีดวงจันทร์นั้นเป็นสีขาวที่อ่อนโยนสง่า สีซากุระนั้นดูสดใสและเป็นธรรมชาติ สีแดงสดนี้ดูงดงามสะดุดตา ล้วนเป็นรูปแบบที่ได้รับความนิยมอย่างมากที่สุด องค์หญิงทรงโปรดชุดใดเจ้าคะ?" ฉินเมิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับนางกำนัลหลายคน มีเสื้อผ้าหลายตัววางอยู่ในถาดรอง

หยุนชางเดินไปดูและชี้ไปที่หนึ่งในตัวนั้นกล่าวว่า " ตัวสีขาวพระจันทร์แล้วกัน เรียบง่ายสง่างามจะดีกว่า"