ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 330

"เช่นนั้นก็คงต้องรอให้ท่านอ๋องตายไปเสียก่อน พระชายาคงต้องอดทนรอต่อไปอีกนิด แต่ก็อาจจะไม่ต้องรอนานมากนัก เพราะอีกไม่นาน พระชายาก็จะลงไปอยู่กับท่านแล้ว" หลิ่วหยินเฟิงหัวเราะสะใจ แล้วเอ่ยว่า "กองกำลังฝั่งขวา!"

"กุนซือหลิ่วช่างให้เกียรติข้าเหลือเกิน ในมือของข้าตอนนี้เหลือไพร่พลอยู่ราวๆ 4-5 ร้อยคน ส่วนของฝั่งกุนซือ ดูท่าทางคงจะมีไพร่พลอยู่หลายหมื่นคน ความต่างของจำนวนคนของพวกเราชัดเจนมากเช่นนี้ ท่านยังจะต้องใช้ระบบกองกำลังอยู่อีกหรือ?" จิ้งอ๋องเห็นทหารแคว้นเซี่ยห้อมล้อมเข้ามาจากทั่วทั้ง 4 ทิศ แต่เขากลับยิ้มขึ้นมา

หลิ่วหยินเฟิงก็ยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน "ก็ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว จิ้งอ๋องทรงเป็นถึงยอดนักรบแห่งแคว้นหนิง ท่านอ๋องเจ็ดและมหาเสนาบดีหลี่แห่งแคว้นหนิงล้วนเป็นคนมีฝีมือ ก็ยังพ่ายให้กับจิ้งอ๋อง หม่อมฉันก็ต้องระวังตัวเอาไว้ก่อนเป็นเรื่องธรรมดา"

ใช้เวลาเพียงไม่นาน วิชาพิชัยสงครามก็ได้ถูกสร้างขึ้น จิ้งอ๋องมองดูสักพัก ก็รู้ว่านี่คือกองกำลังแปดทิศที่หลิ่วหยินเฟิงสร้างขึ้นมา

นี่ถือเป็นวิธีการจัดเรียงไพร่พลที่พบได้บ่อยๆ สามารถใช้จู่โจมและเฝ้าระวังได้ เมื่อการจัดแถวไพร่พลปิดสนิท พวกเขาก็จะถูกกักขังเอาไว้ในวงกลม เมื่อพวกเขาถูกจับ วิธีการจัดเรียงไพร่พลจะเปลี่ยนไปตามสภาวการณ์ จากการเริ่มต้นไปจนถึงจุดสิ้นสุด จะยึดเอาจำนวนคนเป็นหลัก หากจิ้งอ๋องมีคนสัก 1 หมื่นคน คงจะพอเอาชนะได้ แต่น่าเสียดาย ที่เขามีคนอยู่เพียง 5 ร้อยคน

จิ้งอ๋องหลับตาลงแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "พี่น้องทั้งหลาย ลงมือได้! วันนี้แม้จะต้องตาย ก็ขอให้ได้ตายในสมรภูมิแห่งนี้ อย่าให้โดนพวกมันจับตัวเอาไปได้"

ทุกคนขานรับขึ้นพร้อมกัน "รับด้วยเกล้า"

แล้วพวกเขาก็หยิบจับอาวุธ พร้อมปะทะกับคู่ต่อสู้

แต่เมื่อคนของจิ้งอ๋องได้เริ่มจู่โจม การจัดเรียงไพร่พลของฝ่ายแคว้นเซี่ยก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนสภาพ กองกำลังแปดทิศโอบล้อมต่อไปเรื่อยๆ ดวงตาของจิ้งอ๋องแดงก่ำ เขาลุยด้วยตนเอง แต่กลับได้รับบาดเจ็บเพิ่มเติมอีกหลายจุด

ปะทะกันสักพัก เขาก็ถูกคนลอบฟันขา จิ้งอ๋องล้มลงไปที่พื้น ในสมองรู้สึกสับสนงุนงง ได้ยินแต่เสียงอื้ออึงดังอยู่ในหัว

ทันใดนั้นก็มีเสียงเสียงนั้นดังขึ้น "ลั่วชิงเหยียน ท่านต้องอยู่เพื่อข้านะ!"

จิ้งอ๋องยังคงยิ้ม คนที่จะต้องตายคงจะเป็นเขาแน่นอน จึงรู้สึกเหมือนคนสติเลื่อนลอย หลงคิดว่าหยุนชางมาถึงแล้ว......

สติช่วงสุดท้ายของจิ้งอ๋องยังคงหลงเหลืออยู่บ้าง เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังเข้ามา คงเป็นเพราะพื้นดินไม่เรียบ รถม้าจึงเคลื่อนตัวอย่างทุลักทุเล จิ้งอ๋องพอรู้สึกตัวอย่างเลือนลางว่าร่างกายของเขากำลังกลิ้งไปยังที่ที่หนึ่ง เขาอยากจะหยุดตัวเอง แต่ก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะควบคุมตัวเองได้

"โถ......" มีเสียงคนถอนหายใจด้วยความเป็นกังวล ร่างของจิ้งอ๋องถูกคนจับเอาไว้ เขาลากตัวจิ้งอ๋องไปด้านหลัง แล้วให้ศีรษะหนุนลงบนวัตถุนุ่มๆ