ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 350

เฉียนยินพลางลอบมองหยุนชาง จึงรู้ว่าจิ่งเหวินซีนั้นชะตาถึงฆาตเสียแล้ว ในใจพลันรู้สึกเย็นชา พลางคิดว่าคนตายยังมีกระดูกให้เห็น หากแต่ตกไปอยู่ในเงื้อมมือหวางเฟยแล้วนั้น ก็เหมือนกับตายไปแล้วทั้งเป็น

พระราชโองการแต่งตั้งฮองเฮาแผ่นใหม่ได้ประกาศออกมาแล้วนั้น ผ่านไปอย่างสงบไม่มีเหตุการณ์ใดใดเกิดขึ้นเลย เพียงแต่ในตอนสาย ๆ พลันมีข่าวลือดังเข้ามาในพระราชวังว่า ที่แท้จิ่นเหวินซีก็เป็นตัวกาลกิณีของแคว้น หลิวชิงหย่าเป็นบุคคลที่ฟ้าดินส่งมาเป็นฮองเฮา

หยุนชางได้ยินข่าวลือเช่นนั้น พลางแอบส่ายหัวไปมาเล็กน้อย มิได้เอ่ยอันใดออกมา แท้จริงแล้วข่าวลือวทุกข่าวนั้นล้วนแต่มีจุดประสงค์แอบแฝงทุกครั้ง

เมื่อครุ่นคิดสักพักจึงเดินทางเข้าวังเพื่อเข้าพบเสด็จแม่ พลางเรียกให้คนเตรียมรถม้าก่อนหน้านั้นแล้วเพื่อเข้าวัง

จิ่นกุ้ยเฟยกำลังยุ่งอยู่กับการป้อนนมให้เฉินซี เมื่อเห็นหยุนชางนั้นจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน พลางเรียกให้หยุนชางมานั่งข้างเตียง พร้อมถามว่า "อาการบาดเจ็บของจิ้งอ๋องเป็นเช่นไร? แม่ได้ยินมาว่าวันนั้นถึงกลับเป็นลมล้มพับไปเลยหรือ ? ช่วงนี้แม่ยุ่งเป็นอย่างมาก ไม่มีเวลาแวะไปเยี่ยมเยียนเลย"

หยุนชางเมื่อได้ยินคำถามของจิ่นกุ้ยเฟยเช่นนั้น พลางก้มหัวตอบกลับว่า "ท่านอ๋องมิได้เป็นอันใดแล้วเพคะ บาดแผลได้รับการฟื้นฟูจนดีขึ้นแล้ว วันนั้นที่ท่านอ๋องเป็นลมนั่นเป็นเพราะท่านอ๋องเดินออกไปข้างนอกด้วยตัวคนเดียวพร้อมทั้งเกิดอุบัติเหตุลื่นไถลลงไป จึงทำให้บาดแผลมีเลือดออก ทว่าตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วเพคะ"

เกรงว่าตอนนี้คงจะมีชีวิตที่ดีกว่าใครเชียว หยุนชางแอบพูดภายในใจ ช่วงนี้นางต้องทนทุกข์ทรมานทั้งกลางวันและกลางคืน พลางภาวนาให้ฤดูมาไวกว่านี้ นางจักได้พักผ่อนบ้าง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหูของหยุนชางพลันแดงขึ้นเล็กน้อย หากแต่แสร้งทำเป็นมองดูเฉินซีพร้อมพูดว่า "เฉินซีน่ารักเสียจริง ไม่ร้องให้โวยวายเลย"

จิ่นเฟยยิ้มเล็กน้อย พร้อมบอกว่า "เฉินซีมีนิสัยรักสงบ เมื่อเจ้ายังเล็กนั้นส่งเสียงโวยวายเป็นประจำ ไม่คาดคิดว่าโตมา. จะเปลี่ยนเป็นเงียบขรึมได้เช่นนี้ หากแต่บุตรสาวเรียบร้อยหน่อยถึงจะดี"

หยุนชางพยักหน้ารับ พร้อมส่งเสียงพึมพำถามว่า ท่านแม่คิดเช่นไรกับหย่าผินผู้นี้ ? "

"หื้ม ? " จิ่นเฟยนิ่งไปสักพัก พลันนึกขึ้นได้ถึงพระราชโองการแต่งตั้งฮองเฮาฉบับใหม่ พลางเข้าใจคำถามของหยุนชางแล้ว พร้อมยิ้มตอบว่า "หย่าผินนิสัยอ่อนหวาน แม้ชาติกำเนิดจะต่ำต้อย หากแต่เป็นสตรีที่เฉลียวฉลาดผู้หนึ่ง อีกทั้งยังจิตใจดี เกรงว่าเมื่อได้นั่งตำแหน่งฮองเฮาแล้วนั้น นิสัยอ่อนหวานนั้นจะไม่ส่งผลดี อาจจะทำให้โดนรังแกได้ง่าย "

พลางเงียบไปครู่หนึ่ง "ทำไมตำแหน่งฮองเฮาบอกเปลี่ยนก็เปลี่ยนได้ง่ายดายเช่นนั้นหรือ เกรงว่าราษฏรจะหัวเราะเยาะให้แล้วกระมัง"

หยุนชางพลันยิ้มน้อย ๆ "จิ่งเหวินซีป่าเถือนเกินไป และยังมีปัญหากับหม่อมฉันอีก หากให้นางขึ้นเป็นฮองเฮาแล้วนั้น หม่อมฉันไม่อาจวางใจได้ เมื่อถึงเวลานั้นเกรงว่าเสด็จแม่และเฉินซีจะต้องโดนรังแกเป็นแน่ เสด็จแม่อย่าได้ดูถูกหย่าผินผู้นี้เชียว นางมิได้อ่อนหวานแต่เพียงอย่างเดียว ยามที่นางควรจะแข็งแกร่งนางก็แข็งแกร่งได้ไม่แพ้กัน หากแต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ"

หยุนชางพลันเข้ามากระซิบที่หูของจิ่นกุ้ยเฟยอย่างใกล้ ๆ "หย่าผินขึ้นเป็นฮองเฮาแล้ว จะได้คอยช่วยดูแลและปกป้องท่านได้"

"หื้ม ?" จิ้นกุ้ยเฟยมองไปยังหยุนชางด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นการแสดงออกของหยุนชางแล้ว เกรงว่าหย่าผินจักเป็นคนของนางอย่างแน่นอน ภายในใจซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เรื่องราวของจิ่งเหวินซี เกรงว่าก็จะเป็นบุตรสาวของนางที่เป็นคนแอบไปจัดการเช่นกัน