ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 38

"ขอยางั้นหรือ?" ซู่เฟยมึนงงเล็กน้อย

หย่าเอ๋อร์นึกขึ้นมาได้ในทันที เธอรีบกระซิบซู่เฟยว่า "เหนียงเหนียงเจ้าคะ เวลาแบบนี้ฉินยีจะมาที่วังของเราได้อย่างไร บ่าวมองว่า การมาขอยานั้นคงเป็นแค่ข้ออ้าง ส่วนเหตุผลจริงๆ ที่มาที่นี่ เหนียงเหนียงเรียกฉินยีเข้ามาสอบถามในวังเสียดีไหมเจ้าคะ?"

ซู่เฟยพยักหน้า "ตามเธอเข้ามา"

เมื่อฉินยีเข้ามา ซู่เฟยได้นั่งบนที่นั่งหลักในห้องโถงด้านในแล้ว ฉินยีรีบคารวะเธอ ซู่เฟยพยักหน้าและกล่าวว่า " เจ้าคือฉินยีใช่หรือไม่ หลายปีก่อนเจ้าต้องไปอาศัยอยู่ที่วิหารแคว้นหนิงในสถานที่แดนไกลอยู่หลายปี ลำบากเจ้าเหลือเกิน อีกเรื่องหนึ่ง ข้าได้ยินมาว่าเมื่อเช้านี้ตำหนักของเจ้านั้นได้เชิญหมอหลวงไปตั้งแต่เช้า องค์หญิงป่วยหรือ อาการหนักหรือไม่? "

ฉินยี รีบตอบอย่างนุ่มนวล "เรียนซู่เฟยเหนียงเหนียงเจ้าค่ะ เมื่อคืนองค์หญิงไปตากลมมาก จึงเป็นหวัดเจ้าค่ะ หากว่าเป็นคนที่ร่างกายปกตินั้น มันก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ เจ้าค่ะ กินยาไม่กี่ชุดก็จะหาย แต่ว่าร่างกายขององค์หญิงนั้นไม่ดีอยู่แล้ว พอไม่สบายมันก็ร้ายแรงขึ้น เมื่อเช้าหมอหลวงมาตรวจอาการแล้วเจ้าค่ะ แต่ก็บอกเพียงว่าชีพจรขององค์หญิงนั้นเต้นได้แปลก จึงไม่กล้าที่จะจ่ายยาเจ้าค่ะ ทำได้แค่ใช้ยาบำรุงที่ดีๆ บำรุงร่างกายไว้ก่อน เมื่อร่างกายดีขึ้นอาการก็คงดีขึ้นเช่นกัน"

"เป็นหนักเช่นนี้เลยหรือ? " ซู่เฟยถอนหายใจออกและกล่าวด้วยความเศร้าเล็กน้อย " องค์หญิงเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะเมื่อวาน เธอกำลังอยู่ในวัยที่ดีงาม แต่ร่างกายกลับอ่อนแอเช่นนี้ เห้อ......."

หลังจากถอนหายใจอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า " เมื่อสักครู่ข้าได้ยินนางกำนัลพูดว่า เจ้ามาที่นี่เพื่อขอยาสมุนไพรงั้นหรือ เจ้ามาขอยาอันใดหรือ หากว่าข้ามี เจ้าก็เอาไปได้เลย"

ฉินยีได้ยินเช่นนี้ ก็รีบขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า "สิ่งที่บ่าวมาขอนั้นคือถั่งเช่าที่เลอค่ามากเจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้ที่อยู่วิหารแคว้นหนิงเคยได้ยินเจ้าอาวาสอู๋น่าพูดถึง หากว่าสามารถพาพบได้ จะเป็นสิ่งที่ดีต่อร่างกายขององค์หญิงมาเลยเจ้าค่ะ แต่ว่ายานี้หาได้ยากมากเจ้าค่ะ บ่าวเองก็ทราบเมื่อกลับวังมาแล้วได้ยินนางกำนัลกล่าวกันว่า ฮ่องเต้นั้นโปรดปรานเหนียงเหนียงอย่างมาก ปีก่อนท่านเคยนำถั่งเช่าที่เป็นเครื่องบรรณาการชิ้นเดียวที่มีนั้นมอบให้กับเหนียงเหนียง บ่าวจึงได้มาขอ ขอเหนียงเหนียงโปรดอย่าถือสากันเลยนะเจ้าค่ะ"

"จริงหรือ? ในวังของข้ามียาชิ้นนี้งั้นหรือ?" มีซู่เฟยเรียกหย่าเอ๋อร์มา "เจ้ารู้ไหมว่ายาที่ฉินยีกล่าวนั้นเก็บอยู่ที่ใด? "

หย่าเอ๋อร์ได้ยินเช่นนี้ ก็รีบพูดว่า " เรียนเหนียงเหนียงเจ้าค่ะ ปีที่ผ่านมาฮ่องเต้ประทานยาเช่นนี้ให้เหนียงเหนียงเจ้าค่ะ แต่ในช่วงตรุษจีนปีนี้ คุณหญิงแม่ทัพนั้นสุขภาพไม่ค่อยดี ดังนั้นท่านจึงนำยานี้ไปให้ท่านเจ้าค่ะ"

เมื่อซู่เฟยได้ยินหย่าเอ๋อร์พูดเช่นนี้ เธอก็จำขึ้นได้ว่า มีเรื่องเช่นนี้จริงๆ และพูดว่า "ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้นะ จริงเมื่อสิ้นปีเสด็จแม่สุขภาพไม่ดีมาตลอด ข้าคิดได้ว่าฮ่องเต้เคยกล่าวว่ายานั้นดีอย่างมาก ข้าจึงนำยานี้ไปให้ท่าน... "

ฉินยี รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยบนใบหน้าเมื่อได้ยินเช่นนี้ แต่เธอก็ฝืนยิ้มออกมาและกล่าวว่า "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ บ่าวก็แค่มาเสี่ยงโชคดุเจ้าค่ะ ในเมื่อไม่มี บ่าวก็ขอตัวกลับก่อนนะเจ้าค่ะ องค์หญิงยังต้องการบ่าวรับใช้อยู่เจ้าค่ะ"

ซู่เฟยพยักหน้า "เอาละ ไปเถอะ ถ้าองค์หญิงมีความต้องการอะไรอีก เจ้าก็ส่งคนมาบอกก็พอ"

ฉินยีถอยออกไป แต่ซู่เฟยขมวดคิ้ว "หรือว่า เธอมาเพื่อขอยาสมุนไพรนั้นจริงๆ"

หย่าเอ๋อร์เองก็สับสนเล็กน้อย "เหนียงเหนียง ในวังนี้ หากเราสามารถช่วยได้หนึ่งกลุ่มก็ช่วยเสีย เช่นนี้เวลาเราทำการอันใดก็จะง่ายขึ้น เหนียงเหนียงลองดูในคลังว่ามียามีคุณค่าสูงอะไรอีกดีไหมเจ้าคะ แล้วเหนียงเหนียงก็นำไปส่งให้องค์หญิงฮุ่ยกั๋วด้วยตัวเองทีเดียวดีไหมเจ้าคะ?"