ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 383

หยุนชางจ้องมองจิ้งอ๋อง "ที่ตำหนักจินหลวน หม่อมฉันเห็นภาพวาดที่ฮ่องเต้แคว้นเซี่ยนำออกมา หม่อมฉันรู้สึกว่าใบหน้าของคนในภาพวาดนั้นดูคุ้นๆ เมื่อกลับมาแล้ว หม่อมฉันจึงนึกขึ้นมาได้ว่าท่านฮูหยินจ้าวมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกับผู้หญิงที่ปรากฏอยู่ในภาพวาด แต่นี่ก็เป็นเพียงสิ่งที่หม่อมฉันรู้สึกอยู่คนเดียว มิได้บอกให้ท่านอ๋องทราบ แล้วหม่อมฉันจึงได้ให้คนไปสืบหาประวัติของท่านฮูหยินจ้าวเพคะ"

"อ๋อ" จิ้งอ๋องเอ่ยเสียงเบา เขายิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าคงจะได้ข้อมูลมาบ้างแล้วสินะ? ท่านฮูหยินจ้าว แม่ทัพจ้าวตั้งชื่อให้นางว่า ฉีฮวาหลิง คำว่าฮวาหลิงออกเสียงเช่นเดียวกันกับฮวาหลิง นางเป็นผู้หญิงที่แม่ทัพจ้าวไปช่วยมาได้จากชายแดนและพาเข้ามาในจวนจ้าว ไม่มีผู้ใดรู้ว่าพื้นเพนางเป็นอย่างไร นางความจำเสื่อม ทว่ากลับช่ำชองเรื่องการศึกสงครามเป็นอย่างดี"

เสียงของจิ้งอ๋องยังคงแหบแห้ง

หยุนชางได้ฟังดังนั้นแล้วก็ยิ่งใจคอไม่ดี นางกุมมือจิ้งอ๋องเอาไว้ "แล้วถ้าหากว่าพวกเราเดาผิดล่ะเพคะ?"

จิ้งอ๋องยิ้มแล้วเงียบไป

หยุนชางครุ่นคิด สักพักนางก็กัดริมฝีปากตนเอง "แต่ถ้าหากว่าเรื่องเป็นไปตามที่พวกเราคาดการณ์ไว้ ท่านอ๋องเพคะ เราจะทำอย่างไรต่อไปดี?"

จิ้งอ๋องได้ฟังแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง หยุนชางมองเข้าไปในดวงตาของจิ้งอ๋อง ภายใต้แสงเช้าอันมืดสลัว ใบหน้าของจิ้งอ๋องมิได้แสดงอาการอันใดออกมา แต่ก็สัมผัสได้ว่าเขาดูเย็นชากว่าตอนปกติเล็กน้อย

"ถ้าหากว่าเป็นไปตามที่เราคาดการณ์ แล้วข้าจะทำอันใดได้เล่า? ฮองเฮาแห่งแคว้นเซี่ยในตอนนี้มีพระนามว่าซูหรูจี แต่ว่าท่านฮูหยินจ้าว ตอนนี้มีชื่อว่าฉีฮวาหลิง คนทั่วๆไปเรียกนางว่าท่านฮูหยินจ้าว เป็น...มารดา...ของแม่ทัพจ้าว"

มารดา พลันหยุนชางก็รีบสวมกอดจิ้งอ๋อง นางซบบ่าของเขา แล้วเอ่ยกับเขาว่า "ไม่เป็นไรนะเพคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ท่านยังมีหม่อมฉัน หม่อมฉันเป็นภรรยาของท่าน เป็นมารดาของของลูกในอนาคตของท่าน จะอยู่เคียงข้างท่าน ตราบชั่วชีวิต"

จิ้งอ๋องสั่นสะท้าน แล้วค่อยๆยิ้มออกมา เขาเอามือโอบกอดนางเอาไว้ แล้วพูดกับนางเบาๆ "อืม แค่มีเจ้าอยู่เคียงข้าง ก็พอแล้ว"

จิ้งอ๋องที่เหนื่อยล้าจากการคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆมาเป็นเวลานานก็นอนหลับไปในที่สุด หยุนชางนอนซบอกของจิ้งอ๋อง นางยังคงครุ่นคิด ฉีฮวาหลิง ฮวาหลิง แม่ทัพจ้าวตั้งชื่อให้ฮวาฮองเฮาที่สูญเสียความทรงจำให้มีชื่อที่คล้ายคลึงกับพระนามของฮวาฮองเฮา หรือบางที แม่ทัพจ้าวจะรู้พื้นเพที่แท้จริงของฮวาฮองเฮากันแน่

คิดได้ดังนี้แล้วก็น่าสงสัย การที่แม่ทัพจ้าวแต่งงานกับฮวาฮองเฮา เป็นเพราะว่าหลงรักนางจริงๆหรือเป็นเพราะว่าฐานันดรศักดิ์ของนางกันแน่?

แต่เมื่อพิจารณาคำพูดของจิ้งอ๋องแล้ว เขาดูเหมือนจะไม่อยากรู้พื้นเพที่แท้จริงของท่านฮูหยินจ้าว และไม่ต้องการนำเรื่องนี้กราบทูลให้จักรพรรดิแคว้นเซี่ยได้ทรงทราบ หรือนี่จะเป็นทางออกที่ดีสำหรับคนทุกฝ่าย จิ้งอ๋องเคยบอกว่า ตอนนี้แคว้นเซี่ยมีฮองเฮาอยู่แล้ว 1 องค์ นางดำรงพระอิสริยยศมาอย่างยาวนาน จะโค่นนางลงง่ายๆคงเป็นเรื่องยาก แล้วอีกอย่าง กาลเวลาล่วงเลยมาจนป่านนี้แล้ว จักรพรรดิแคว้นเซี่ยจะยังคงมีใจให้ฮวาฮองเฮาอยู่สักเท่าใดกัน?

ท่านฮูหยินจ้าวสูญเสียความทรงจำ ลืมเรื่องราวในอดีตไปเสียจนสิ้นแล้ว ตอนที่หยุนชางได้ทำความรู้จักกับท่านฮูหยินจ้าวสมัยยังอยู่ที่ตำหนักองค์หญิง นางก็ได้เห็นว่าท่านฮูหยินจ้าวเป็นสตรีที่แข็งแกร่ง นางรักจ้าวอิงเจี๋ยมาก ตอนนี้สองแม่ลูกนั้นต้องอาศัยอยู่ที่ชายแดน แม้จะเผชิญกับความยากลำบากบ้าง แต่ก็ยังคงมีความสุขดี

แต่ว่า คนที่ลำบากที่สุด ก็คงจะเป็นลั่วชิงเหยียน หยุนชางถอนหายใจ นางกุมมือเขาไว้แน่น

แสงแห่งรุ่งอรุณมาเยือนแล้ว หยุนชางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เนื่องจากเมื่อคืนนางนอนดึก เช้านี้ตื่นมาจึงเวียนศีรษะเล็กน้อย นางเอามือนวดขมับแล้วได้ยินเสียงพูดเบาๆมาจากคนข้างๆ "ตื่นแล้วหรือ?"

หยุนชางขานรับ "ตื่นนอนทานอาหารเช้าแล้ว หม่อมฉันว่าจะเข้าไปในวังเสียหน่อยนะเพคะ"