ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 388

"…" หยุนชางตะลึง กะพริบตามองจิ้งอ๋อง รู้สึกแปลกๆในใจ นางเคยสัมผัสสิ่งที่สกปรกกว่านี้ตอนอยู่ในสนามรบที่ชายแดนมาก่อน เขาไม่เคยสนใจเรื่องนี้เลย ทำไม ตอนนี้เขาสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา?

หยุนชางถูกจิ้งอ๋องลากออกจากห้องขัง แล้วก็ถูกลากออกจากคุกหลวงด้วย "กลับจวนกันดีกว่า เรื่องนี้อยู่ภายใต้การดูแลของฝ่าบาท การสอบสวนก็ควรให้ผู้พิพากษาสูงสุดแห่งศาลต้าหลี่เป็นคนทำ ทำไมเราต้องมากังวลใจ"

"..." หยุนชางนิ่งเงียบ นางวิตกกังวลมาก แต่เพราะความแปลกของเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่ามุ่งเป้ามาที่พวกเขาทั้งสองคน นางเพียงแค่ต้องการสอบสวนเรื่องนี้ให้ชัดเจนโดยเร็ว..

ผ่านไปครู่หนึ่ง จิ้งอ๋องดูเหมือนเห็นหยุนชางนิ่งเงียบนานเกินไป และเขายิ้มและกล่าวว่า "อย่ากังวล ค่อยๆตรวจสอบเรื่องนี้กันเถอะ"

หยุนชางเรียกสติคืนมา จิ้งอ๋องเคยกล่าวตอนที่อยู่ในจวนว่า หลังจากเรื่องนี้จบลงแล้วให้ตนไปแคว้นเซี่ยกับเขา เกรงว่า... เขายังไม่อยากไปแคว้นเซี่ย คนๆนี้จะอ้อมค้อมได้ขนาดนี้ได้ยังไง แค่พูดออกมาตรงๆจะเป็นไรหรือ?

แต่เมื่อหยุนชางเห็นคนสร้างกับดักในคุกหลวง กลับรู้สึกว่า เกรงว่าจิ้งอ๋องจะวางตัวในเรื่องนี้ยากแล้ว ชื่อของคนทำกับดักมีคำสี่คำ อาจารย์ชิงชาง

"อาจารย์ชิงชาง?" จิ้งอ๋องก็ขมวดคิ้วเช่นกัน "ข้ารู้แค่ว่าเขาถนัดค่ายกล แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก่งทักษะการสร้างกับดักด้วย"

หยุนชางก็แปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน หลังจากที่ถึงนอกเมืองจิ้งหยางในตอนนั้น เพราะจิ้งอ๋องได้รับบาดเจ็บ และเสด็จพ่อออกคำสั่งให้พวกเขาเดินทางกลับวังหลวงตลอด พวกเขาก็อำลากับอาจารย์ชิงชางและแยกจากกัน หลังจากที่จิ้งอ๋องเชิญอาจารย์ชิงชางไป ดูเหมือนว่าหลิ่วหยินเฟิงจะรู้ความสามารถของอาจารย์ชิงชาง และเขาไม่ได้ใช้ค่ายกลอีกเลย ทำให้ อาจารย์ชิงชางไม่มีที่ให้ใช้ทักษะของเขา แต่หยุนชางฉวยโอกาสและนับ อาจารย์ชิงชางเป็นอาจารย์อย่างกะทันหัน และได้รับตำราทักษะการสร้างค่ายกลจากเขามาบ้าง และหลังจากกลับมาที่เมืองหลวงมักจะเปิดอ่านตลอด ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมาก

"ท่านอ๋องมีวิธีติดต่ออาจารย์ชิงชางหรือไม่ เชิญอาจารย์ชิงชางมาที่เมืองหลวงเพื่อขอคำชี้แนะดีไหมเพคะ?" หยุนชางแนะนำด้วยเสียงต่ำ

มือของจิ้งอ๋องเคาะโต๊ะเบาๆก่อนที่เขาจะพูดว่า "ตอนนี้อาจารย์ชิงชางก็อยู่ในเมืองหลวง"

"หือ?" หยุนชางผงะอีกครั้ง "อาจารย์มาถึงเมืองหลวงแล้ว ทำไมไม่เคยบอกข้าเลยล่ะ"

จิ้งอ๋องยิ้ม "ดูเหมือนอาจารย์ของเจ้ากำลังหลบหน้าใครบางคนอยู่ และข้าก็พบโดยบังเอิญ แต่เขาเอาแต่บอกข้าว่าอย่าบอกที่อยู่ของเขากับใคร ข้าก็เลยไม่ได้พูดอะไร"

"แม้แต่ข้าก็ปิดบังด้วยหรือ" หยุนชางขมวดคิ้วไม่พอใจเล็กน้อย "ตอนนี้อาจารย์อยู่ที่ไหน"

จิ้งอ๋องขมวดคิ้ว "เกรงว่าทุกการเคลื่อนไหวของเราในตอนนี้กำลังถูกใครบางคนเฝ้าดูอยู่ เมื่อครู่ลั่วอี้มารายงานว่า อย่างน้อยมีสามหน่วยซุ่มอยู่นอกจวน ข้าคิดว่า เราไม่ควรกระทำการที่หุนหันพลันแล่น เพื่อไม่ให้อาจารย์ชิงชางต้องเดือดร้อนโดยไม่จำเป็น"

เมื่อเห็นหยุนชางก็นิ่งเงียบ จิ้งอ๋องก็รีบพูดขึ้น "ไม่ต้องกังวล มันไม่ยากเลยที่จะหลีกเลี่ยงหางเหล่านั้นด้วยทักษะของข้า แต่วิชาตัวเบาของเจ้ายังไม่ชำนาญดี ช่วงนี้อย่าออกจวนจะดีกว่านะ"

หยุนชางพยักหน้าด้วยท่าทางเศร้าๆ

นางทั่มเทฝึกวิชาตัวเบาของตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน แต่นางไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกกำลังภายใน ไม่ใช่นางไม่เคยลองมาก่อน แต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ ดังนั้นนางจึงล้มเลิกไป

เฉี่ยนอินเดินเข้ามา สีหน้าของนางไม่ค่อยดีนัก "พระชายา คนที่เราส่งไปตรวจสอบน้ำมันตุงถูกติดตาม องครักษ์ลับกำลังพยายามเลี่ยงผู้ที่สะกดรอยตามอยู่ ส่งข่าวกลับมารายงานว่า เกรงว่าต้องรอสักพักเพคะ"

หยุนชางพยักหน้า "ตอนนี้องครักษ์ลับของเราที่สามารถใช้ได้มีกี่คน?"