ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 389

“มามาได้ดูศพของเมิ่งเจี๋ยยวี๋หรือไม่” แม้ว่าจะเป็นเดือนสามแล้ว แต่สายลมยามค่ำคืนก็ยังเย็นอยู่บ้าง หยุนชางดึงเสื้อคลุมของนาง และกระซิบเบาๆ

เจิ้งมามาพยักหน้า "ดูแล้วเพคะ หม่อมฉันเกรงว่าจะมีคนลอบฆ่านาง จึงไปตรวจดูรอยแผลที่คอเป็นพิเศษ รอสีแดงแนวขึ้น ดูเหมือนว่ามันถูกแขวนคอจริงๆเพคะ"

หยุนชางแค่ตอบรับเสียงที่แผ่วเบา “อืม” “แล้วนางกำนัลข้างกายฉินเมิ่งอยู่ที่ไหน”

“นางกำนัลผู้นั้นสบายดี เดิมได้แยกคุมขังพวกนางคนทั้งสอง นางกำนัลที่ชื่อฉีเอ๋อร์ค่อนข้างดื้อด้าน หม่อมฉันให้มามาในวังไปสอบปากคำหลายครั้ง แม้แต่การลงโทษโดยใช้กำลังก็ใช้ไปแล้ว แต่ยัยเด็กนั่นก็เงียบไม่พูดอะไร” เจิ้งมามาขมวดคิ้ว ดูเหมือนกังวลมากกับเรื่องนี้

หยุนชางหรี่ตาและนิ่งไปครู่หนึ่ง คนหนึ่งไม่อยากพูด อีกคนหนึ่งกลับพูดไม่ได้อีกแล้ว เดิมนางคิดว่าเป็นฝีมือของจิ่งเหวินซี แต่ตอนนี้เมื่อคิดๆแล้ว นางรู้สึกว่า เกรงว่าจิ่งเหวินซีจะไม่มีวิธีการเยี่ยงนี้

ตำหนักที่ไว้ฉินเมิ่งอยู่คือตำหนักเล็กๆทางด้านตะวันตกสุดของพระราชวัง หยุนชางเดินตามเจิ้งมามาและเดินเข้าไป มีไฟสว่างขึ้นในลาน แต่ก็ยังดูมืดอยู่เล็กน้อย "ศพของเมิ่งเจี๋ยยวี๋อยู่ด้านในห้องเพคะ”

เจิ้งมามาพูด เปิดประตูเข้าไป ในห้องไม่มีไฟจุดไว้ เจิ้งมามาถือตะเกียงในมือ ส่องเข้าไปด้านใส่ มีโต๊ะอยู่ในห้อง แต่กลับไม่มีศพ

หยุนชางขมวดคิ้ว และเจิ้งมามาก็ตกตะลึง รีบก้าวเท้าเดินเข้าไป แล้วเดินไปดูรอบๆห้อง แต่ก็ไม่มีอะไรเลย หยุนชางเงยศีรษะขึ้นและมองดูคานที่ห้อง ผ้าที่แขวนยังอยู่ พูดเบาๆว่า “เกรงว่าศพจะถูกนำออกไปแล้ว”

“ก็แค่ศพ ทำไมต้องเอามันออกไปด้วย และถึงแม้ที่นี่จะอยู่ห่างไกล แต่ก็มีทหารรักษาการณ์อยู่แถวนี้มากมาย แล้วทำไมถึงนำศพออกไปได้อย่างง่ายดายนะ?” เจิ้งมามาตกตะลึง ค่อนข้างงงงวย

หยุนชางก็อยากรู้เช่นกัน ก็เป็นแค่ศพร่างหนึ่ง ทำไมต้องใช้ความคิดมากมายเพื่อพานางไป?

“ไปกันเถอะ” หยุนชางพูดอย่างเฉยเมย หันหลังกลับ และเดินออกจากลาน มุ่งไปยังวังจิ่นซิ่วตามทางที่เดินมาในเมื่อครู่

นางคิดมาตลอดว่า เมื่อคืนที่เสด็จพ่อแต่งตั้งฮองเฮา การพูดจาที่มั่นใจของหนิงหัวจิ้งในตำหนักจินหลวนนั้นเป็นแผนการที่สุดยอดแล้ว แต่ไม่คิดว่ามันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เกรงว่าเกมนี้จะถูกจัดไว้นานแล้ว หลังจากที่นางกลับมวังมา ตั้งแต่เครื่องประดับบนหัวของฉินเมิ่ง ตั้งแต่ที่นางได้แก้แค้นจิ่งเหวินซี ต่อมา โจ๊กปลาที่เป็นฝีมือของฉินเมิ่ง จนถึงการคาดเดาสถานะตัวตนในเมื่อคืน และวันนี้คุกหลวงถูกไฟไหม้ ศพของฉินเมิ่งหายไปอย่างประหลาด ทีละขั้น ทีละตอน ตอนนี้นางรู้สึกว่ามีบางอย่างที่เกี่ยวข้องต่อกัน แต่ยังไงก็ตาม ไม่รู้เลยว่า ตกลงความเชื่อมโยงนั่นอยู่จุดไหนกัน

หยุนชางกังวลเล็กน้อย นางประมาทเกินไป ตั้งแต่เกิดเรื่องมา นางเดาไม่ได้เลยว่าใครคือคู่ต่อสู้ ศัตรูอยู่ในความมืดที่ไม่ชัดเจน หลายสิ่งหลายอย่างตกอยู่ในความผันผวน ความรู้สึกนี้แย่จริงๆ

เมื่อศพหายไป หยุนชางเพียงแค่สำรวจดูรอบๆลานเท่านั้น แต่ไม่พบอะไร ดังนั้นนางจึงต้องกลับโดยไม่ได้อะไรเลย พอทานอาหารเย็นเสร็จ ก็รีบออกจากวังไป