ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 416

หยุนชางพลางพยักหน้า "เซี่ยหวนอวี่พาหลิ่วจิ้นมาแล้ว. หม่อมฉันคาดการณ์ไว้ว่าหลิ่วจิ้นคงจะมาสอบถามถึงที่อยู่ของอ๋องเจ็ดกระมัง หากแต่เซี่ยหวนอวี้มิได้พูดอันใดออกมา หม่อมฉันเพียงแค่เล่นหมากรุกเป็นเพื่อนเขาเพียงหนึ่งกระดานหมากเท่านั้น เขาจึงจากไป ก่อนจะไปนั้น เขายังหันมาถามหม่อมฉันว่า ท่านได้บอกหม่อมฉันหรือไม่ ว่าจะกลับมาที่วังเมื่อใด หากแต่หม่อมฉันตอบว่า ไม่ทราบเช่นกัน เขาจึงกล่าวออกมาว่า อีกมิกี่วันเขาจักต้องออกเดินทางแล้วหวังว่าท่านจะเดินทางกลับไปยังแคว้นเซี่ยกับเขา "

จิ้งอ๋องพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย พลันเชียบไปชั่วครู่ แล้วจึงค่อย ๆ ตัดบทไปเรื่องอื่น

"ข้าได้ยินมาว่า ไม่กี่วันมานี้ เจ้าพาคนมาวุ่นวายที่หอยวี่หมั่น ?"

หยุนชางพยักหน้ารับเล็กน้อย "หลังจากมีเรื่องเกิดขึ้น หม่อมฉันจึงให้เฉียนยินไปสอบถามเหล่าราษฏรทั้งหลายว่า ไม่กี่วันมานี้มีเหตุการณ์อะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นหรือไม่ หากแต่ก็ไม่มีข่าวคราวอะไรกลับมาเลย หม่อมฉันเกรงว่าเฉียนยินจะฟังคำสั่งของหม่อมฉันผิดไป จึงไปที่นั่นด้วยตัวเอง. ก่อนหน้านั้น หม่อมฉันกลับครุ่นคิดว่า คนแคว้นเซี่ยผู้นั้นกับชางเจี่ยคังหนิงก็มิได้มีเรื่องที่เคยบาดหมางกัน ทำไมถึงต้องการเอาชีวิตของชางเจี่ยคังหนิงได้ หม่อมฉันเกรงว่าคงจะมีอะไรบางอย่างที่หม่อมฉันมองพลาดไป "

"หืม ? เจ้าได้ยินอะไรมางั้นหรือ ? ดูจากท่าทางของเจ้าแล้ว เกรงว่าจะได้อะไรที่มีประโยชน์มากทีเดียว"

หยุนชางเลิกคิ้วขึ้น พร้อมพยักหน้ารับ "เป็นอย่างที่ท่านพูด มันช่างเป็นอะไรที่คุ้มค่าเป็นอย่างมาก วันที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ ภายในคุกนั้น มิใช่เป็นเพราะว่ามีนักโทษที่ร่างกายอ่อนแอ หากแต่เป็นเพราะได้รับคำสั่งมาให้จุดธูปพระพุทธเจ้าหรือ ? อีกทั้งยังมีคนของแคว้นเย้หลางที่เคยไปบ้านของนักโทษมาก่อน หม่อมฉันเดาว่าคงเป็นเขาที่วางยาพิษ และยังมีผู้ที่เชี่ยวชาญด้านการปลอมแปลง ซึ่งเป็นน้องชายของพ่อบ้านตระกูลจิ่งขุยที่ได้หามา น้องชายของพ่อบ้านนั้น เป็นตัวตั้งตัวตีที่ก่อความวุ่นวายที่หอยวี่หมั่น และพูดว่าจำเสียงของท่านได้ ที่หน้าประตูเมือง เหล่าขอทานได้เล่าให้ฟังว่า ไม่กี่วันมานี้ มีคนจากแคว้นเย้หลางเข้ามายังเมืองหลวง หากแต่ปลอมตัวเป็นชายแคว้นหนิง อีกทั้งยังพูดภาษาแคว้นหนิงได้อีก "

หยุนชางพลันยื่นมือออกไปจับที่หัวจิ้งอ๋องนั้น เมื่อเห็นว่าผมยังไม่แห้ง ก็ทำการเช็ดต่อ "เกรงว่า สิ่งที่หม่อมฉันมิทันได้คาดคิดไว้ คือคนของแคว้นเย้หลาง มิว่าจะเป็นผู้ที่วางยาพิษหรือผู้ที่ปลอมตัวมาเป็นชาวแคว้นหนิง หม่อมฉันขบคิดดูแล้ว ผู้ที่ต้องการเอาชีวิจของชางเจี่ยคังหนิงนั้น อาจจะป็นบุคคลที่สนิทชิดเชื้อกับหลี่จิ้งเหยียน คงเป็นชางเจี่ยชิงซูกระมัง "

"ในตอนที่กำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น ทุกอย่างพลันชัดเจนมากยิ่งขึ้น อย่างเช่น สิ่งที่หม่อมฉันได้ยินมาจากหลิ่วหยินเฟิงว่าผู้คุมขังในคุกนั้น ถูกธูปพระพุทธเจ้ามัวเมามิได้สติ ถ้าเป็นนั้นธูปพระพุทธเจ้าจักเข้ามาในคุกได้อย่างไร ? " หยุนชางพลันหลี่ตาลง "เป็นเพราะหม่อมฉันสงสัยในตัวชางเจี่ยชิงซู หม่อมฉันจึงเข้าใจได้แล้ว ต้องเป็นเพราะหัวจิ้ง หัวจิ้งเคยใช้วิธีเช่นนี้เพื่อใส่ร้ายหม่อมฉันมาก่อน มิใช่ว่าอยากทำร้ายหม่อมฉัน หากแต่เป็นเพราะอยากเข้าไปในคุก"

จิ้งอ๋องได้ยินดังนั้น พลันพยักหน้าลงเล็กน้อย "อื้ม เจ้าคิดเหมือนข้า หากแต่เป็นเพราะข้าไม่ได้คิดลึกซิ้งถึงเพียงนั้น อีกทั้งยังไม่พบเจอหลักฐานที่แท้จริงอีก แต่ข้ารู้ว่า วันนั้นที่คนของแคว้นเย้หลางเข้ามาในเมืองหลวงนั้น มีบางคนต้องการใช้ประโยชน์จากการที่หลี่จิ้งเหยียนตกอยู่ในกำมือของข้า เพื่อพาหนิงหัวจิ้งหนีออกไปจากเมืองหลวง"

ดวงตาของหยุนชางพลันเปล่งประกาย มือหยุดชะงักลง "ท่านจักบอกว่า วันที่ท่านออกไปจากวังในวันนั้น เป็นเพราะไปจับคนแคว้นเย้หลางงั้นหรือ ? "

จิ้งอ๋องพยักหน้า "ข้าสู้รบกับชางเจี่ยชิงซูมานานหลายปี ลอบส่งคนไปอยู่ข้างกายเขาก็ไม่น้อย เช่นนั้นเขาคิดจะทำอะไร ข้าย่อมรู้ดีที่สุด"