ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 429

เมื่อเขากล่าวเช่นนี้ก็หมายความว่าจิ่งเหวินซีถูกขังอยู่ที่นี่งั้นหรือ? หยุนชางเงยหน้าขึ้นมองไปรอบด้านก็เห็นว่าที่นี่เป็นเพียงจวนเล็กๆ ที่ค่อนข้างโทรมกว่าจวนของหลิ่วหยินเฟิงอยู่มาก จิ้งอ๋องเอื้อมมือออกไปจูงมือของหยุนชางแล้วเคาะประตูสองสามครั้ง ประตูก็ถูกเปิดขึ้น ด้านในมีศีรษะโผล่ออกมามองจิ้งอ๋องแวบหนึ่ง แววตานั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย "นายท่านมาหรือ? ข้าน้อยคิดว่านายท่านลืมไปแล้วว่าที่นี่ขังคนไว้คนหนึ่ง"

จิ้งอ๋องไม่ใส่ใจคำบ่นของผู้ใต้บังคับบัญชา เขาจูงมือพาหยุนชางเดินเข้าไป เมื่อคนผู้นั้นเห็นดังนั้นก็ทำหน้าราวกับเห็นผี ดวงตาของเขาเบิกกว้างและมองไปยังมือทั้งสองที่กุมไว้แน่นด้วยความสยดสยอง ผ่านไปครู่ใหญ่จึงได้สติ เขารีบปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปด้านใน

จวนนี้ไม่ต่างจากจวนทั่วไป มีข้าวที่ตากแดดอยู่เล็กน้อย หยุนชางกวาดตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็วก็เห็นชายสองคนยืนอยู่ในลานบ้าน ท่าทางมีวิทยายุทธ์สูงส่ง

จิ้งอ๋องพาหยุนชางเข้าไปในห้องโถงหลัก จากนั้นเลี้ยวเข้าไปในห้องด้านข้าง เปิดประตูตู้ที่มุมห้องแล้วเดินเข้าไป หยุนชางอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะได้สติ เกรงว่าในตู้คงมีบางอย่างแปลกๆ และก็เป็นไปตามที่นางคาด ทันทีที่นางเข้าไปก็ได้ยินเสียงดังปัง ด้านหน้ามีประตูเปิดอยู่ แสงไฟภายในมือสลัว หยุนชางมองไปก็เห็นบันไดยาวปรากฏขึ้นตรงหน้า

เมื่อเดินตามจิ้งอ๋องลงไปและเลี้ยวสองสามรอบ นางก็เห็นห้องศิลามืดทึบ ในห้องนั้นมีเพียงเตียงหินและหญิงสาวคนหนึ่งนอนขดตัวอยู่บนเตียงนั้น ด้านข้างมีชายคนหนึ่งยืนอยู่ เมื่อเขาเห็นจิ้งอ๋อง เขาก็รีบมาทำความเคารพ "นายท่าน"

"เป็นอย่างไรบ้าง?"

ชายคนนั้นรู้ว่าเขากำลังถามถึงหญิงสาวคนนั้นจึงตอบว่า "สองสามวันนี้นางไม่ยอมกินอาหาร กำลังสร้างปัญหาอยู่ทีเดียว ร่างกายของนางอ่อนแอมาก ไม่เช่นนั้นข้าน้อยไปเอาอาหารมากรอกปากนางดีไหมขอรับ?"

หยุนชางส่ายหัว "หากกำลังอ่อนแอก็พอดีเลย"

ชายคนนั้นเพิ่งสังเกตเห็นว่ายังมีคนอยู่ข้างๆ จิ้งอ๋อง เขาหันมามองหยุนชางด้วยสีหน้าตกใจ จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว สตรีงดงามตรงหน้าต้องเป็นพระชายาของจิ้งอ๋องแน่

หยุนชางหันไปมองจิ้งอ๋อง "ชางเอ๋อร์ได้ยินหลิ่วหยินเฟิงบอกว่าหากใช้ธูปพระพุทธเจ้านี้กับคนธรรมดาก็จะเพียงทำให้สลบไปเท่านั้น แต่หากใช้กับผู้มีร่างกายอ่อนแอหรือไม่ค่อยมีสติสัมปชัญญะจะสามารถควบคุมพวกเขาได้ จะให้ตอบอะไรก็ต้องตอบ ตอนนี้เหมาะที่จะใช้ได้พอดีเลยเพคะ"

จิ้งอ๋องได้ยินเช่นนั้นก็รับปาก "ในเมื่อเจ้าว่าอย่างนี้ก็ตามใจเจ้าเถอะ"

หยุนชางหัวเราะเบาๆ แต่ก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า "เพียงแต่ในห้องศิลานี้ หากจะจุดธูปและพวกเราก็อยู่ด้วยจะไม่ต้องดมไปด้วยหรือ?" หยุนชางถาม แต่ไม่รอให้จิ้งอ๋องตอบ นางก็รีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า "ชางเอ๋อร์คิดหาวิธีได้แล้ว ท่านอ๋องให้คนขังจิ่งเหวินซีไว้ในห้องที่เล็กกว่านี้ เรากลั้นหายใจจุดธูปและออกจากห้องไป แล้วคอยถามนางทางด้านนอกก็ได้"

จิ้งอ๋องพยักหน้าและหันไปมองชายที่อยู่ด้านข้าง ชายคนนั้นจึงรีบเอ่ยว่า "จวนนี้มีห้องเก็บฟืนที่ค่อนข้างเล็กขอรับ"

จิ้งอ๋องจึงให้คนนำจิ่งเหวินซีที่ดูเหมือนจะนอนหมดสติอยู่บนเตียงหินไปยังห้องเก็บฟืนและให้คนนำน้ำเย็นมาราดลงบนตัวของจิ่งเหวินซี

จิ่งเหวินซีตัวสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างกะทันหัน จากนั้นจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น นางเห็นจิ้งอ๋องและหยุนชางยืนเคียงข้างกันในบ้านและมองดูนางอย่างเงียบๆ