ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 451

หยุนชางขมวดคิ้ว เป็นไปไม่ได้ มันต้องมีปัญหาแน่ๆ เช้าวันนี้เฉี่ยนอินได้แกะตุ๊กตาเจ้าไสย และได้เย็บผ้าชั้นนอก หากมีเลือด เฉี่ยนอินต้องบอกนางอย่างแน่นอน

เซี่ยหวนอวี่ค่อยๆละสายตาจากเลี่ยวคงไต้ซือไปที่ลั่วชิงเหยียน "รุ่ยอ๋อง? รุ่ยอ๋องว่าอย่างไร"

ลั่วชิงเหยียนทำเสียงเยาะเย้ยเบาๆ และค่อยๆเดินไปด้านหน้าของนางกำนัลที่ถือถาด เขายกมือขึ้น สะบัดมือเหนือตุ๊กตาคุณไสยที่ถูกแยกชิ้นส่วน แต่ทันใดนั้นก็เอื้อมมือไปอีกด้านหนึ่งของถาดบนกรรไกรที่ใช้ในการแยกตุ๊กตาคุณไสย คว้ากรรไกรแล้วหันกลับมา จากนั้นโยนไปที่เลี่ยวคงไต้ซือ

ทุกคนตกใจ ฮองเฮาร้องตะโกน และนางมีเวลาเพียงแค่ตะโกนว่า "รุ่ยอ๋อง เจ้าต้องการ..."

ก่อนที่นางจะพูดจบ ก็เห็นว่าด้านปลายแหลมของกรรไกรปักไปที่หน้าอกของเลี่ยวคงไต้ซือ ดวงตาของเลี่ยวคงไต้ซือเบิกกว้าง และเขายื่นมือที่สั่นเทาออกชี้ไปที่ลั่วชิงเหยียน แต่ก่อนที่เขาจะพูด ก็ล้มลงบนพื้น

หยุนชางเหลือบมองไปที่ใบหน้าของเลี่ยวคงไต้ซือ เงยหน้าขึ้นมองหนิงเชียน หนิงเชียนเห็นหยุนชางมองมา ก็พยักหน้าเล็กน้อย ยกมือขึ้นและสัมผัสใบหน้าของนาง

"รุ่ยอ๋อง เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ ในตำหนักนี้ บังอาจได้เยี่ยงนี้" เซี่ยหวนวี่ขมวดคิ้วและมองเขาอย่างเฉยเมย ด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจ แต่ไม่มีร่องรอยการตำหนิ

หยุนชางคร่ำครวญครู่หนึ่ง ก่อนที่ลั่วชิงเหยียนจะพูด นางเดินไปที่ข้างๆร่างของเลี่ยวคงไต้ซือ คุกเข่าลงและยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสใบหน้าของเลี่ยวคงไต้ซือ

"พระชายารุ่ย เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ ชายหญิงมิควรแตะเนื้อต้องตัว ถึงแม้ว่า..." องค์หญิงไท่อันยืนขึ้น จ้องมองที่การเคลื่อนไหวของหยุนชาง และรีบพูดออกมาทันที แต่นางก็ต้องหยุดพูด เมื่อหยุนชางลืมตาขึ้นมองนาง ไท่อันตัวสั่นในทันใด รู้สึกว่าการแสดงออกในดวงตาของนางนั้น มีความเย็นชาเล็กน้อย

"ถึงแม้ว่าเลี่ยวคงไต้ซือเป็นพระ" องค์หญิงไท่อันลดเสียงลงและพูดให้จบ

ทันทีที่เสียงลดลง ก็ได้ยินเสียง "แขวก" ใบหน้าของเลี่ยวคงไต้ซือถูกหยุนชางฉีกออก และคนที่กลัวก็รีบปิดตาในห้องโถงตำหนักเงียบลงกระทันหัน มีเพียงเสียงที่ฟังดูประชดประชันของหยุนชาง "วิชาการปลอมตัวของแคว้นเซี่ยนั้นด้อยไปหน่อยไหม แม้แต่ฮูหยินที่อยู่แต่หลังจวนอย่างข้าก็ยังเห็นเบาะแส แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็น"

ทุกคนมองไปที่ศพบนพื้น แล้วพบว่ารูปลักษณ์ของศพนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว เป็นเพียงชายวัยกลางคนในวัยสามสิบเท่านั้น

หยุนชางยิ้มเยาะเย้ย แล้วเดินไปที่ถาดที่วางตุ๊กตาคุณไสย หยิบตุ๊กตาคุณไสยขึ้นมาและมองดูอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบผ้าที่ถูกตัดขาดขึ้นมามองดู และหัวเราะอีกครั้ง "เห็นได้ชัดว่ารอยเลือดนี้เพิ่งมีไม่นาน สีมีความต่างกัน และยังคงเป็นสีแดงสด วิธีการเย็บด้านนอกตุ๊กตาคุณไสยนั้นชัดเจนว่าเป็นฝีมือของคนสองคน และรอยเปื้อนเลือด น่าจะถูกแยกออกจากกันหลังจากเปื้อนเลือดแล้ว จากนั้นเย็บใหม่อีกครั้ง เนื่องจากความรีบร้อน แม้แต่หัวด้ายก็ไม่ได้ซ่อนให้ดีเลย"

ทุกคนได้ฟังก็เงียบลง ฮองเฮาขมวดคิ้ว เดินไปหาหยุนชางและมองใกล้ขึ้น "อย่างที่พระชายารุ่ยพูด ตุ๊กตาคุณไสยนี้ถูกใครบางคนเล่นตุกติก และมีคนต้องการโยนความผิดให้คนอื่น "

หยุนชางได้ยินฮองเฮาพูดแทนนางแบบหายาก นางรู้ว่าฮองเฮากำลังทำดีต่อนาง ต้องการจะบอกนางว่า นางจริงใจกับสิ่งที่ได้กล่าวถึงในอุทยานหลวงของวันนี้

หยุนชางหัวเราะเยาะ ไม่ว่านางจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่นั้นก็ค่อยว่ากันใหม่ ดูเหมือนว่าจวนรุ่ยอ๋องที่ถูกสงสัย แทบจะถูกขจัดไปแล้ว ค่อยมาเพิ่มดอกไม้บนผ้าทอลาย(เปรียบเปรยถึงการกระทำที่ไม่จำเป็น)

เซี่ยหวนอวี่ลูบหยกบนนิ้วหัวแม่มือของเขาและหรี่ตาเล็กน้อย "หลิวเหวินอัน ให้ทหารไปที่วิหารหาเลี่ยวคงไต้ซือตัวจริงอยู่ที่ไหน" หลังจากสั่งการเสร็จ เขาถามอีกครั้ง " ตุ๊กตาคุณไสยนี้ หลังจากที่รุ่ยอ๋องนำมาแล้ว มีใครสัมผัสอีก?"

หลิวเหวินอันตอบกลับอย่างรวดเร็ว "ทูลฝ่าบาท หลังจากที่นำตุ๊กตาคุณไสยนี้มาแล้ว ก็มีหม่อมฉันและขันทีเสี่ยวเฉวียนจื่อที่ติดตามหม่อมฉันคอยดูแล แค่ทว่ามีรองเจ้ากรมกรมอาญา มาครั้งหนึ่ง โดยบอกว่าต้องการดูตุ๊กตาคุณไสย หม่อมฉันคิดว่า ฝ่าบาทเคยได้ให้เจ้ากรมกรมอาญาตรวจสอบเรื่องนี้ จึงได้ให้เขาเอาไปพ่ะย่ะค่ะ"

"เจ้ากรมกรมอาญาอยู่ที่ไหน" เซี่ยหวนอวี่ขึ้นเสียง

หยุนชางกวาดไปรอบๆ และเห็นชายคนหนึ่งอายุประมาณสามสิบเดินออกมา "หม่อมฉันอยู่พ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางเห็นว่าเจ้ากรมกรมอาญายังวัยเยาว์และหล่อเหลา นางจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย และดวงตาของนางก้มลงที่คอของเขาครู่หนึ่ง

"เจ้าเคยให้ใครดูตุ๊กตาคุณไสยบ้าง" เซี่ยหวนอวี่เคาะที่จับเก้าอี้ และเปล่งเสียงที่เย็นชา "หลี่หวาย เจ้าต้องคิดก่อนตอบ ถ้าไม่รู้ ข้าจะว่าเป็นเจ้าทำ ลอบปลงพระชนม์รัชทายาท มีโทษเช่นไร เจ้าน่าจะรู้ดี"

หลี่หวายลืมตาขึ้นและเหลือบมองฝูงชน ร่างกายของเขาสั่น หน้าซีดเผือด และเขาก็เงียบไปนาน "หม่อมฉันไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ พอได้ตุ๊กตาคุณไสยแล้ว นึกขึ้นได้ว่าหลิวกงกงเคยแจ้งว่า ห้ามออกจากวัง หม่อมฉันจึงหาตำหนักที่เงียบสงบและตรวจดู ชั่วขณะหนึ่ง ตอนหม่อมฉันตรวจสอบได้ครึ่งทาง ก็ได้ยินเสียงจากนอกตำหนัก หม่อมฉันจึงวางตุ๊กตาคุณไสยในมือลง ออกจากห้องโถงเพื่อตรวจสอบ แต่ไม่เห็นอะไร แล้วกลับไปที่ห้องโถง หม่อมฉันไม่รู้ว่าตุ๊กตาคุณไสยถูกใครทำอะไรในเวลานั้นหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"