ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 468

หนูซีหน้าซีดลงไปเล็กน้อย นางพยายามยิ้มกลบเกลื่อน "หม่อมฉันทราบดีเพคะ หม่อมฉันมองคนผิดไปเอง ตอนที่หม่อมฉันเพิ่งได้พบกับเขาในช่วงแรกๆ หม่อมฉันรู้ว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว จึงมิได้คิดที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ว่าหลังจากที่ต่างคนต่างเมาสุราในวันนั้น ก็ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น เขาบอกว่าหม่อมฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ และได้ลอบมีความสัมพันธ์กับเขา หม่อมฉันก็เชื่อเขาเพคะ ตอนนั้นหม่อมฉันก็หลงคิดไปว่าเขาจะเป็นคนที่หม่อมฉันสามารถฝากชีวิตเอาไว้ด้วยได้ แม้จะมิได้ตั้งใจมอบใจให้เขาตั้งแต่แรกพบ แต่ในเมื่อเรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว จึงยอมไปอยู่ในจวนร่วมกันกับเขา หม่อมฉันรักเขาด้วยใจจริง โดยไม่สนใจฐานะหรือตำแหน่งงานของเขาแม้แต่น้อย ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขา หม่อมฉันยอมทำทุกอย่างเพคะ แต่ไม่นึกเลยว่า หลังจากที่เขารับฮูหยินใหญ่และคุณหนูใหญ่ คุณชายใหญ่เข้ามาในจวนแล้ว เขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาออกมาเพคะ"

หยุนชางรับถ้วยน้ำชาที่เฉี่ยนอินยื่นมาให้ นางถือถ้วยน้ำชาไว้ในมือ

"ผู้คนต่างก็เข้าใจว่าหม่อมฉันใจยักษ์ใจมาร เพราะหวังที่จะได้ครอบครองตำแหน่งฮูหยินใหญ่ จึงได้คิดหาสารพัดวิธีมากำจัดฮูหยินใหญ่กับคุณหนูและคุณชาย เมื่อหม่อมฉันไม่ได้เป็นฮูหยินใหญ่ พวกเขาก็คอยเยาะเย้ยและพูดจาเสียดสีหม่อมฉันสารพัด ไม่มีผู้ใดรู้เลยว่า เรื่องนี้ยังมีเงื่อนงำแอบแฝง" หนูซีแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ สีหน้าของนางไม่สู้ดีนัก "หม่อมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพวกเขาตายด้วยเหตุอันใด หม่อมฉันคิดมาตลอด ว่าเป็นเพราะอุบัติเหตุ จนกระทั่งหม่อมฉันเผอิญไปได้ยินเรื่องที่ไม่สมควรได้ยิน จึงได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังเพคะ"

"ว่าไงนะ?" หยุนชางเลิกคิ้ว "เบื้องลึกเบื้องหลัง?"

หนูซีพยักหน้า "ใช่เพคะ เบื้องลึกเบื้องหลัง คืนนั้นเขาคงคิดว่าหม่อมฉันหลับสนิทไปแล้ว จึงค่อยๆย่องออกไปจากห้อง จากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงคนคุยกัน หม่อมฉันสงสัย จึงได้ไปเงี่ยหูฟังอยู่ตรงประตู หม่อมฉันได้ยินชายชุดดำชมเขาว่าทำได้ดีมาก เขาพูดเหมือนว่าสุดยอดบุรุษจะมีภรรยาไปเพื่อสิ่งใด ใช้ชื่อเสียงของภรรยาแลกมาซึ่งชื่อเสียงเกียรติยศก็ถือว่าคุ้มค่ายิ่งนัก แล้วเขายังพูดอีกว่า รอให้เรื่องซาลงในอีกไม่กี่วัน จะนำเงินรางวัลจากไต้เท้ามามอบให้เป็นภรรยาเพคะ"

หนูซีนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น ร่างของนางสั่นเทา น้ำเสียงของนางสั่นเครือ "ตอนนั้นหม่อมฉันตกใจมาก เหมือนว่าสามีของหม่อมฉันจะพูดว่าไม่ต้องเป็นห่วง ผู้คนกำลังเข้าใจว่าหนูซีฆ่าคนเพราะพิษรักแรงหึง คงไม่มีใครเพ่งเล็งเขาแน่นอนเพคะ"

หนูซีกัดริมฝีปาก สีหน้าของนางขมขื่นยิ่งนัก "คนที่หม่อมฉันรักมานานแสนนาน บัณฑิตที่ดูสุภาพและอ่อนโยน กลับยอมฆ่าลูกฆ่าเมียเพื่อความมั่งคั่งมั่งมี หม่อมฉันรับไม่ได้จริงๆเพคะ หลังจากนั้นเป็นต้นมา หม่อมฉันก็พยายามสังเกตเขา โดยบังคับให้ตัวเองตื่นอยู่ตลอด และหม่อมฉันก็ได้รับรู้อะไรต่อมิอะไรมาอีกหลายอย่าง จึงได้รู้ว่าสามีของหม่อมฉัน ได้กระทำเรื่องชั่วช้าเอาไว้มากมายเหลือเกินเพคะ"

"หม่อมฉันต้องตกเป็นจำเลยสังคม จนกระทั่งพระชายาทรงยื่นมือมาฉุดหม่อมฉันขึ้นมาได้ แม้จะทรงได้ยินคำครหาเกี่ยวกับตัวของหม่อมฉัน แต่พระองค์ก็หาได้ดูหมิ่นหม่อมฉันเฉกเช่นคนอื่นๆ ทำให้หม่อมฉันทราบว่า พระชายาสามารถช่วยหม่อมฉันได้เพคะ" หนูซีพูดจบ นางก็มองไปที่หยุนชางแล้วคุกเข่าลงในทันที ใบหน้าของนางมีน้ำตาอาบหน้า

"ที่หม่อมฉันมาเข้าเฝ้าพระชายาในวันนี้ ที่หม่อมฉันได้เปิดโปงธาตุแท้ของกู้เฉาเกอให้พระองค์ได้ทรงทราบ และบอกพระองค์ว่าเขาคิดจะทำเช่นไรกับจวนกั๋วกงนั้น ด้วยหวังว่าพระองค์จะทรงเมตตาหม่อมฉัน หม่อมฉันไม่ต้องการใช้ชีวิตร่วมกับคนเช่นนี้ต่อไปอีกแล้ว แต่เขาคงไม่ยอมปล่อยหม่อมฉันไปง่ายๆเป็นแน่ ขอพระองค์โปรดทรงช่วยหม่อมฉันด้วยนะเพคะ" หนูซีสะอึกสะอื้น "ตอนนั้นหม่อมฉันไม่ระมัดระวังตัว เผลอตัวเผลอใจไปกับเขาหลังจากดื่มสุรา ความอัปยศนี้หม่อมฉันสมควรได้รับมันแล้ว หม่อมฉันจะไม่โทษผู้ใดเลยเพคะ แต่ว่า แม้ว่าหม่อมฉันจะไม่ใช่คนสูงศักดิ์อะไร แต่ก็ยอมเกลือกกลั้วกับคนหน้าเนื้อใจเสือเช่นเขาต่อไปไม่ได้อีกแล้วเพคะ"

หยุนชางมองไปที่เฉี่ยนอินพลางไตร่ตรองคำพูดของหนูซี หากเป็นดังเช่นที่นางพูดมา เรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่ำคืนหลังการดื่มสุราก็คงจะเป็นแผนของกู้เฉาเกอ เขาคงจะหลงไหลในรูปโฉมของนาง แต่ด้วยเรื่องของศีลธรรมเป็นอุปสรรค นางจึงไม่ยอมสานความสัมพันธ์กับเขา เขาจึงคิดแผนชั่วด้วยการมอมสุรานาง เมื่อผ่านพ้นคืนนั้นไปแล้ว ก็กุเรื่องมาหลอกนางให้นางหลงเชื่อว่านางเป็นฝ่ายกระทำผิด จนได้นางไปเป็นฮูหยินรองของเขาในที่สุด