ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 471

หยุนชางยิ้มบางๆ "งั้นหรือ? บางทีอาจเป็นเพราะข้าเพิ่งมาถึงแคว้นเซี่ยและไม่เข้าใจกฎระเบียบของที่นี่นัก ที่แคว้นหนิงนั้น หากชายหนุ่มพูดสิ่งเหล่านี้กับหญิงที่แต่งงานไปแล้วนั้นคือการลวนลาม สาวใช้ของข้าจึงนึกว่าท่านอ๋องเจ็ดเป็นชายบ้ากาม เพียงแต่ท่านอย่าได้ทำเช่นนี้อีกเลย แม้ว่าหญิงสาวส่วนใหญ่จะยอมโอนอ่อนผ่อนตาม แต่นั่นก็ชัดเจนอยู่แล้ว ท่านอ๋องเจ็ดลวนลามสาวงามจนเคยชิน หากไปพบคนที่นิสัยไม่ดีนักหรือว่ามีวิทยายุทธ์เข้า ท่านอ๋องร่างกายอ่อนแอราวกับผู้หญิงเช่นนี้ ข้าเกรงว่าจะเป็นอันตราย"

เมื่อสิ้นเสียงของหยุนชางก็เกิดประกายเพลิงโทสะพวยพุ่งอยู่ในดวงตาของเขาทันที ดูเหมือนนางจะไปกระทบจุดอ่อนของเขาเข้า หยุนชางหัวเราะเบาๆ "มืดค่ำเช่นนี้แล้ว ท่านอ๋องเจ็ดรีบกลับจวนเถอะ ไม่เช่นนั้นเมื่อถึงยามกลางคืนไร้แสงไฟแล้วพบเจอคนตาถั่วเห็นท่านอ๋องเป็นสตรีเข้า เกรงว่า..."

โดยไม่รอให้เขาตอบโต้ หยุนชางหันไปพูดกับเฉี่ยนอินว่า "เฉี่ยนอิน ขึ้นรถ พวกเรากลับจวนกันเถอะ"

เฉี่ยนอินขานรับ นางเก็บดาบและเหลือบมององค์ชายเจ็ดก่อนจะกระโดดขึ้นรถม้าและปิดประตูรถ นางไม่ได้เข้าไปข้างในเพียงนั่งอยู่ด้านนอก หันหน้าไปเอ่ยกับคนขับรถม้าว่า "ไปเถอะ"

คนขับรถม้าชำเลืองมององค์ชายเจ็ดและมองไปยังสาวใช้ข้างกายที่กำลังถือดาบและมีสีหน้าดุ เขาตวัดแส้แล้วจึงขับรถม้าอ้อมรถม้าขององค์ชายเจ็ดแล้วมุ่งหน้าไปยังจวนรุ่ยอ๋อง

หลังจากเดินทางไปได้ราวสิบห้านาทีก็มาถึงจวนรุ่ยอ๋อง เฉี่ยนอินช่วยพยุงหยุนชางลงจากรถแล้วกล่าวว่า "ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่แคว้นหนิง หม่อมฉันเห็นว่าท่านอ๋องเจ็ดท่าทางสุภาพอ่อนโยนและไม่แก่งแย่งชิงดีกับใคร คิดว่าเขาก็ไม่เลวนัก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคนที่ข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง หากครั้งหน้าพบเขาอีก หม่อมฉันจะเอากระบี่แทงเขาไปเลยและดูว่าเขาจะยังอวดเก่งอย่างไรได้อีก"

หยุนชางนวดหน้าผากเบาๆ พลางถอนหายใจ "เฉี่ยนอิน นิสัยเจ้าจะมุทะลุเกินไปหน่อยแล้ว"

เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้ว หยุนชางก็พักผ่อน วันรุ่งขึ้นนางก็ถูกเฉี่ยนอินปลุก เฉี่ยนอินหยิบเสื้อผ้ามาและเอ่ยกับนางว่า "พระชายา เช้าวันนี้ ใต้เท้าซูนำคนไปที่จวนกั๋วกง บอกว่ามีคนมาแจ้งเขาว่ามีกบฏซ่อนอยู่ในจวนกั๋วกง"

"ไท่เว่ย?" หยุนชางตื่นตัวขึ้นในทันใด นางขมวดคิ้วมุ่น "ถึงแม้จะเป็นไท่เว่ยแต่ก็ใช่ว่าจะค้นจวนกั๋วกงได้สุ่มสี่สุ่มห้ามิใช่หรือ? สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?"

เฉี่ยนอินรีบตอบ "เมื่อครู่นี้มีสายลับมารายงานว่าเหล่านายน้อยและภรรยาต่างก็ขัดขวางไม่ให้ไท่เว่ยเข้าไป โชคดีที่กั๋วกงฮูหยินขี่ม้ากลับมาทัน ตอนนี้นางได้ไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทที่วังแล้วเพคะ"

หยุนชางได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของนางก็ปรากฏแววเย็นชา "ไท่เว่ยใช่ไหม... ทำให้ท่านยายต้องขี่ม้ากลับมาโดยไม่คำนึงถึง ร่างกายของนาง ไปเถอะ พวกเราไปจวนกั๋วกงกันเถอะ เหล่านายน้อยและภรรยาคงยังไม่พอ อย่างไรข้าก็ต้องไปช่วยสนับสนุนท่านยายอีกแรงเพื่อขอให้ฝ่าบาทคืนความยุติธรรมให้"

ไท่เว่ยซูฉีเป็นบิดาของฮองเฮาซูหรูจี หยุนชางเอนตัวพิงรถม้าพลางครุ่นคิด หรือว่าเป็นดังที่เจียงหนูซีผู้นั้นบอกว่าคนที่อยู่เบื้องหลังกู้เฉาเกอก็คือไท่เว่ย? หรืออาจเป็นฮองเฮา?