ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 488

"ซูเหอเซียง ตะไคร้ ล้วนเป็นเครื่องเทศ เขาจะนำมาทำเป็นกลิ่นธูปก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เกาเหลี่ยงเกียกับซิงอี้เป็นวัตถุดิบที่ใช้ทำยา อ๋องเจ็ดก็ป่วยกระเสาะกระแสะอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ฮวยเจีย......เมืองจิ่นอากาศร้อนชื้น คนเมืองจิ่นชอบกินฮวยเจีย" หยุนชางครุ่นคิด จากนั้นนางก็หยุดเดิน หยุนชางเคยพบกับอ๋องเจ็ดอยู่หลายครั้ง แต่นางกลับไม่เคยได้กลิ่นอย่างเช่นที่หวังจิ้นฮวนพูดมาจากตัวของอ๋องเจ็ดเลย

หวังจิ้นฮวนไม่ทันได้สังเกตว่าหยุนชางเดินช้าลงไปเรื่อยๆ เขาพูดขึ้นมาว่า "คงไม่มีใครนำซูเหอเซียงและตะไคร้มาใช้ปนกันหรอก เพราะเครื่องเทศทั้งสองนี้ถ้านำมารวมกันแล้วจะมีกลิ่นที่ฉุนมาก"

"ดูเจ้าจะสนใจกลิ่นหอมบนตัวอ๋องเจ็ดเป็นพิเศษนะ หรือว่า เจ้าจะชอบเขาเข้าแล้วล่ะ? หยุนชางหัวเราะ นางไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่หวังจิ้นฮวนพูดมาเท่าใดนัก นางยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อไปเย้าแหย่หวังจิ้นฮวน

หวังจิ้นฮวนหรี่ตา เขาหันขวับมามองหยุนชาง "ข้าเนี่ยนะ? ข้าน่ะหรือจะชอบผู้ชายที่ป่วยกระเสาะกระแสะนั่น?"

หยุนชางคิดว่าเขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เขากลับแค่ชี้หน้าพูดจาประชดประชันใส่นาง "เจ้านี่นะ......นี่เจ้ากล้าแกล้งข้าอย่างนี้เลยหรือ ข้าจะไปฟ้องลั่วชิงเหยียน"

"......" หยุนชางเงียบไป นางหันไปมองคนอีกสามคนที่เดินตามมาข้างหลัง พวกเขาล้วนมีสีหน้าเรียบเฉย หยุนชางเพิ่งจะฉุกคิดได้ว่า นางไม่ควรจะคาดหวังให้หวังจิ้นฮวนทำตัวปกติเฉกเช่นคนทั่วไปตั้งแต่แรกแล้ว

เพราะรู้ว่าลั่วชิงเหยียนกำลังจะกลับมาในเร็วๆนี้ แม้หยุนชางจะมิได้เอ่ยปาก แต่แววตาของนางก็เปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้ม เนื่องจากตอนนี้นางกำลังสวมบทบาทใหม่ จึงไม่ต้องกลับไปยังจวนหลี่ นางเดินตามหวังจิ้นฮวนไปยังเรือนรับรอง

เรือนรับรองเป็นสถานที่สำหรับต้อนรับคณะทูต ข้างในตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม หยุนชางได้พาเฉี่ยนอินตามเข้ามาด้วย ตอนนี้หยุนชางมีบทบาทใหม่แล้ว นางจึงไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตอย่างเคร่งครัด นางเที่ยวเล่นไปตามสถานที่ต่างๆภายในเมืองจิ่น แต่นางก็ยังคอยแอบติดต่อกับสายลับอยู่ไม่ขาด

ภายในเมืองช่วงนี้ ฝ่ายพิสูจน์ศพที่มีผลงานโดดเด่นกำลังถูกสายลับสะกดรอยตาม แต่ก็ยังไม่พบความผิดปกติใดๆ หยุนชางขมวดคิ้ว หรือตนจะคิดมากเกินไป คนที่ขโมยพระศพไปอาจจะไม่ได้นำพระศพไปเพื่อทำการพิสูจน์ว่าเป็นพระชายารุ่ยอ๋องหรือไม่ก็เป็นได้

"เร็วเข้าๆ ผ้าผืนนั้นงามมากๆ รีบห่อให้ข้าเร็วเข้า"

หยุนชางมองหวังจิ้นฮวนด้วยสายตาเหลืออด นางขมวดคิ้ว "นี่มันสีแดงทั้งนั้นเลยนี่? รูปแบบก็เหมือนๆกัน? เจ้าเคยซื้อไปแล้วตั้ง 10 กว่าผืน!"

หวังจิ้นฮวนเลิกคิ้ว สายตาของเขามองมาที่หยุนชาง "เหมือนกันหรือ? ผืนนี้มันเป็นลายดอกเหมยนะ"

"......" นี่แสดงว่าเขาจะซื้อให้ครบทุกลายเลยสินะ?

ระหว่างที่กำลังพูดคุยกัน หยุนชางก็ได้ยินเสียงนุ่มทุ้มแว่วมา "ผ้าที่มาใหม่ช่วงนี้มีสีม่วงหรือไม่"

"คุณชายหลิ่วจะซื้อไปให้ท่านฮูหยินหลิ่วหรือขอรับ?" หยุนชางได้ยินเสียงพ่อค้าเอ่ยถาม

คุณชายหลิ่ว?

หยุนชางหันไปดู ก็ได้เห็นหลิ่วหยินเฟิงยืนอยู่ด้านหลังห่างจากตนออกไปไม่ไกลนัก เขากำลังเลือกผ้า สีหน้าดูอ่อนโยน

เขากลับมาจากบ้านของหลิ่วจิ้นแล้วหรือ? หยุนชางครุ่นคิด พลันก็เห็นเขาพูดคุยกับพ่อค้าเสร็จแล้วหันมาประสานสายตากับนางเข้าพอดี