ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 517

รุ่ยอ๋องพูดเบาๆแต่กลับมีพลังทำให้คนบางคนรู้สึกหนาวสะท้าน ฮองเฮาทอดพระเนตรมายังเขา สายพระเนตรแฝงไปด้วยความชิงชัง

"พอได้แล้ว เรื่องราวยังตรวจสอบไม่ชัดเจน เจ้าจะมากล่าวโทษคนไปทั่วเช่นนี้ได้อย่างไร? ที่เรียกชางเอ๋อร์มาที่นี่ก็เพื่อที่จะไต่ถามว่า คราก่อนที่ตำหนักเว่ยยาง หยุนซีได้กินอะไรเข้าไป เขาได้สัมผัสกับอะไรไปบ้าง ถามพวกที่คอยดูแลรับใช้ก็ไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบที่ชัดเจนได้เลย เจ้าลองนึกดูซิ พอจะจำอะไรได้บ้างหรือไม่?" เซี่ยหวนอวี่ในที่สุดก็เอ่ยปากขึ้นมา เขามองฮองเฮาด้วยสายพระเนตรแน่นิ่ง แล้วตรัสออกมาอย่างสุขุมในขณะที่กำลังก้มหน้าจัดระเบียบแขนเสื้อ

หยุนชางรับคำ "ภายหลังจากที่ฮองเฮาทรงเข้าไปเปลี่ยนฉลองพระองค์แล้ว หม่อมฉันเห็นว่าท่านชายน้อยทรงดูเบื่อๆ จึงให้นางกำนัลไปนำพระกระยาหารที่ท่านชายน้อยโปรดมาให้ สิ่งที่นางกำนัลนำมานั้นเป็นขนมเกาลัด แต่ท่านชายน้อยก็เสวยไปได้ไม่มาก ทรงกัดไปเพียงครึ่งชิ้นแล้วพระนมก็มาถึงเพคะ หม่อมฉันก็เลยให้พระนมดูแล นอกเหนือจากนี้ ท่านชายน้อยเพียงแค่ดื่มน้ำไปเล็กน้อยเท่านั้นเพคะ"

ฮองเฮาขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง "ปกติหยุนซีก็กินขนมเกาลัดเป็นประจำ ก็ไม่เคยเกิดเรื่องผิดปกติมาก่อน"

"ให้คนไปนำขนมเกาลัดที่เหลือจานนั้นมา แล้วถามพระนมด้วยว่า ขนมเกาลัดอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือจากที่ท่านชายกิน นางได้จัดการอย่างไร" เซี่ยหวนอวี่เงยหน้าขึ้นมาแล้วตรัสกับหลิวเหวินอันที่ยืนอยู่ข้างหลัง

หยุนชางฟังแล้วก็ได้หันไปดูเซี่ยหยุนซีที่นอนอยู่บนเตียง

สีหน้าของเซี่ยหยุนซีขาวซีด หน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด หยุนชางพินิจพิเคราะห์อยู่สักพักแล้วจึงหันไปถามหมอหลวง "ท่านชายทรงเป็นอะไรกันแน่?"

หมอหลวงคนหนึ่งหันมามองหยุนชาง แล้วจึงหันไปมองเซี่ยหวนอวี่สักครู่ แล้วจึงตอบว่า "คาดว่าน่าจะโดนยาพิษพ่ะย่ะค่ะ"

"โดนยาพิษ?" หยุนชางขมวดคิ้ว นี่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเสิ่นซู่เฟยหรือเปล่านะ?

หลิวเหวินอันกลับเข้ามาในตำหนักอีกครั้ง ในมือของเขาถือจานขนมเกาลัดมาด้วย เซี่ยหวนอวี่ส่งสัญญาณมือ หลิวเหวินอันก็ได้นำจานขนมเกาลัดมาวางไว้ตรงหน้าหมอหลวง หมอหลวงทั้งสามใช้เข็มเงินเพื่อตรวจสอบยาพิษ พวกเขาทำการตรวจสอบกันอย่างถี่ถ้วน แล้วจึงขมวดคิ้วกราบทูลว่า "ในจานนี้ มีเพียงขนมเกาลัดธรรมดาเท่านั้น ไม่มียาพิษเจือปนเลยพ่ะย่ะค่ะ"

เซี่ยหวนอวี่ขมวดคิ้ว "ขนมเกาลัดไม่มียาพิษ ในถ้วยน้ำชาพวกเจ้าก็บอกว่าไม่มียาพิษ เช่นนั้นลองบอกมาซิว่า ท่านชายโดนวางยาพิษได้อย่างไร?"

หยุนชางยังคงจ้องมองเซี่ยหยุนซีไม่หยุด พลางฟังสิ่งที่คนหนึ่งถาม คนหนึ่งตอบ จากนั้นนางก็เดินไปที่ข้างเตียง

"ชางเอ๋อร์" เสียงเรียกจากลั่วชิงเหยียนที่อยู่ด้านหลังดังขึ้น หยุนชางหันกลับไปดู ก็เห็นสายตาของลั่วชิงเหยียนกำลังบ่งบอกถึงการไม่เห็นด้วย หยุนชางยิ้มเล็กน้อย พลางส่งสายตาบอกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง แล้วนางก็หันไปมองเซี่ยหวนอวี่ "หม่อมฉันเคยศึกษาเรื่องยามาบ้าง ทรงให้หม่อมฉันดูพระอาการท่านชายหน่อยได้หรือไม่เพคะ?"

หมอหลวงมีอาการเลิ่กลั่ก พวกเขามองไปยังเซี่ยหวนอวี่ เซี่ยหวนอวี่ไตร่ตรองอยู่สักพัก แล้วจึงพยักหน้า "เจ้าลองไปดูสิ"

ฮองเฮาที่กำลังจะเอ่ยปากตรัสอะไรบางอย่าง เมื่อได้ยินเซี่ยหวนอวี่ตรัสเช่นนั้นไปแล้ว นางก็ได้แต่ยั้งปากมิอาจพูดสิ่งใดต่อไปได้

หยุนชางสำรวจชีพจร การเต้นของชีพจรดูผิดปกติ นางลูบไปที่หน้าผากของเซี่ยหยุนซี หน้าผากนั้นมีไอร้อนเล็กน้อย หยุนชางตรวจดูที่ปากของเขา สำรวจลิ้นที่อยู่ด้านใน สักพักหนึ่ง นางก็ได้เอ่ยขึ้นมาว่า "ช่วงนี้ท่านชายน้อยมีพระอาการปวดศีรษะและท้องเสียบ้างหรือไม่?"

นางกำนัลที่อยู่ใกล้ๆรีบตอบกลับ "เพคะ ท่านชายน้อยทรงเริ่มบ่นว่าปวดศีรษะ รู้สึกเหมือนทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีเรี่ยวแรง แล้วจึงทรงบ่นว่าปวดท้อง หลังจากนั้นก็ทรงหมดสติไปเพคะ"