ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 613

หยุนชางพยักหน้าเบาๆ รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของนาง เป็นดั่งที่นางคิด ฮวาอวี้ถงเป็นหลานสาวของฮวากั๋วกงซึ่งเป็นสายตระกูลฮวา ดูเหมือนว่าบ้านของนางไม่ได้อยู่ที่เมืองจิ่น วันนี้วันต้อนรับลูกเขย ฮวาอวี้ถงพวกเขาทั้งสอง ไม่ว่ายังไงก็ต้องกลับมาจวนกั๋วกงแน่

คนดูแลประตูดูประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหยุนชาง เขามองไปด้านหลังหยุนชางไม่เห็นลั่วชิงเหยียน และพูดอย่างรวดเร็วว่า "พระชายาโปรดเชิญทางนี้พ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางพยักหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม "ท่านฮูหยิน ตอนนี้อยู่ไหนหรือ"

คนดูแลประตูตอบอย่างรวดเร็วว่า "ท่านฮูหยินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวน วันนี้พระชายาเจ็ดกลับมาที่จวน หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จ ท่านอ๋องเจ็ดและพระชายาเจ็ดก็ไปเดินเล่นกับนายท่านและท่าฮูหยินที่สวนพ่ะย่ะค่ะ"

หยุนชางตอบรับ และไม่ได้ให้คนดูแลประตูนำทาง เดินตรงเข้าไปในจวน และเดินมุ่งไปที่ลานบ้านที่ท่านฮูหยินอาศัยอยู่

ทันทีที่ข้าเข้าไปในลานข้าได้ยินเสียงเบาๆมาจากด้านหลังต้นท้อ หยุนชางหยุดและฟังครู่หนึ่งจากนั้นก็ได้ยินเสียงของท่านฮูหยินและฮวาอวี้ถงพูดคุยสนทนากัน เสียงของฮวาอวี้ถงแฝงด้วยความสุขเล็กน้อย "เจ้าตัวเล็กนี่ ท่านอ๋องจับมาด้วยตัวเอง ถงเอ๋อร์ดูตัวของมันเป็นสีขาวแลดูน่ารักมาก จึงคิดว่าท่านฮูหยินคงจะชอบเป็นแน่ ถือโอกาสในวันนี้นำกลับมาให้ท่านฮูหยินเจ้าค่ะ"

กั๋วกงฮูหยินก็ดูมีความสุขมากเช่นกัน "ดีดีดี เจ้าตัวเล็กนี้ให้เหยียนเอ๋อร์พวกเขาเล่นก็ไม่เลวเลย"

หยุนชางยิ้มและเดินไปอ้อมต้นท้อ พูดด้วยรอยยิ้ม "ท่านยายได้ของอะไรที่น่าสนุกหรือเจ้าคะ หัวเราะอย่างมีความสุขเยี่ยงนี้ได้"

บนม้านั่งหินในสวน มีคนสี่คนนั่งอยู่บนม้านั่งหิน โดยมีท่านอ๋องเจ็ดและภรรยา ฮวากั๋วกงสองสามีภรรยา และมีจิ้งจอกขาวราวกับหิมะอยู่บนโต๊ะหิน ยืนอยู่บนโต๊ะอย่างกลัวๆ มองไปรอบๆราวกับว่ามันได้ยินเสียงของหยุนชาง แล้วหันศีรษะมองมา

กั๋วกงฮูหยินที่นั่งตรงหน้าหยุนชาง เมื่อนางเห็นหยุนชางเดินออกมา ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ชางเอ๋อร์มาแล้วหรือ"

หยุนชางพยักหน้า เดินไปที่โต๊ะหินด้วยรอยยิ้มและมองไปที่จิ้งจอกบนโต๊ะนั้น "สีขนของจิ้งจอกน้อยตัวนี้ช่างงามนัก ไม่แปลกใจเลยที่ท่านยายจะมีความสุขมาก"

ฮวาอวี้ถงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว" ชางเอ๋อร์ นั่งที่นี่"

"ไม่เป็นไร ข้านั่งบนรถม้ามาตลอดทาง ขอยืนประเดี๋ยว" หยุนชางตอบด้วยรอยยิ้ม

ยังคงไม่ละสายตาจากจิ้งจอกน้อย นางมองอย่างละเอียดครู่หนึ่ง หยุนชางยื่นมือออกจากแขนเสื้อแล้วแตะหัวจิ้งจอกน้อย แต่จู่ๆจิ้งจอกน้อยตัวนั้นก็ดูโกรธและกระโจนไปที่หยุนชาง พุ่งเข้าไปที่หน้า หยุนชางถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว เฉี่ยนจั๋วรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อรับตัวหยุนชางากเนหลัง เหยียดมือออกแล้วฟาดไปที่จิ้งจอกน้อย จนจิ้งจอกน้อยลอยไปไกลและกระแทกลงอย่างหนักบนพื้น หลังจากดิ้นสองครั้ง มันก็ตายไป

ทุกคนตกตะลึง กั๋วกงฮูหยินรีบลุกขึ้นเดินไปหาหยุนชาง นางตรวจอย่างละเอียด แต่นางก็ยังกังวลเล็กน้อย ถามต่อว่า "ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?"

หยุนชางหน้าซีดเล็กน้อย หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ก็ส่ายหัว ขมวดคิ้วและมองดูซากศพของจิ้งจอกบนพื้น "ไม่เป็นไร แต่จิ้งจอกน้อยตัวนี้…" หยุนชางเงยขึ้นมองดูสีหน้าท่านอ๋องเจ็ดที่ดูแย่และฮวาอวี้ถงที่มีความแปลกใจ พูดกับเฉี่ยนจั๋วด้วยเสียงที่ดุดันว่า "ยังไม่รีบขอประทานอภัยกับท่านอ๋องเจ็ดและพระชายาเจ็ด"

เฉี่ยนจั๋วได้ยินคำพูดนั้นก็รีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วและพูดซ้ำๆว่า "ขอท่านอ๋องเจ็ดและพระชายาเจ็ดยกโทษให้หม่อมฉันด้วยเพคะ"