ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 646

หยุนชางพลันรีบเดินไปยังด้านข้างของโต๊ะ เพื่อเขียนกระดาษสองแผ่นขึ้นมา พร้อมส่งให้หนิงเฉี่ยน. "เจ้านำกระดาษแผ่นนี้ไปให้ข้ารับใช้ที่น่าสงสัยคนที่สาม.ให้นางไปสำนักหมอหลวงเพื่อนำกระดาษแผ่นนี้ไปให้หมอหลวง บอกแค่ว่าข้าต้องการให้หมอหลวงเขียนใบสั่งยา หลังจากนั้นไปหาหมอตี๋ที่ถือใบสั่งยาสมุนไพร. ผ่านไปครู่หนึ่ง ค่อยนำกระดาษแผ่นนี้ไปให้ผู้ที่น่าสงสัยคนที่สี่. ทำเช่นเดิม ใบสั่งยา ใบสั่งยาไปซื้อสมุนไพร หลังจากนั้นให้เหลียนรุ่ยไปถามนางว่า หมอตี๋ที่ถือใบสั่งยาสมุนไพรเมื่อครู่เป็นผู้ใด "

หนิงเฉี่ยนพยักหน้า. พร้อมเดินออกจากห้องไป หลินโยวหรานเหลือบมองหยุนชางเล็กน้อย พร้อมกระซิบถามว่า "หวางเฟย. ผู้ที่ส่งเครื่องเรือนมาให้. วันนี้เขาจะลงมืออีกหรือไม่เพคะ ?"

"ไม่อย่างแน่นอน. ในเมือนางทำทุกวิถีทางเพื่อส่งเครื่องเรือนพวกนี้มาให้เจ้าแล้ว แน่นอนว่านางตั้งใจจะทำให้เจ้าแท้งลูกให้ได้ เกิดเรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้ นางจะต้องคอยสังเกตุการณ์อย่างระมัดระวังเป็นแน่ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่นางทำไปบังเกิดผลขึ้นหรือไม่ "หยุนชางพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

" ถวายพระพรฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นหมื่นปี" เสียงถวายพระพรจากด้านนอกดังเข้ามา หยุนชางพลันเงยหน้ามองไปที่หลินโยวหราน "ฝ่าบาทเสด็จแล้ว"

เมื่อพูดจบ พลันได้ยินเสียงของฮองเฮาจากด้านนอกประตูดังขึ้นมาว่า "ฝ่าบาทเพคะ. กลิ่นคาวเลือดในนี้ตลบอบอวลยิ่งนัก.ไม่เป็นมงคลอย่างยิ่ง ฝ่าบาทอย่าเพิ่งเข้าไปเลยเพคะ พระชายารุ่ยอ๋องมาถึงแล้ว ฝ่าบาทรั้งรออยู่ด้านนอกจะดีกว่า"

หยุนชางแย้มยิ้มเล็กน้อย พลันได้ยินเสียงของเซี่ยหวนอวี่ดังเข้ามา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย็นชาว่า "ด้านในเป็นเช่นไรบ้างแล้ว"

เสียงที่เข้ามาพลันแปรเปลี่ยนเป็นเสียงที่เบาบาง เกรงว่าเซี่ยหวนอวี่เมื่อได้ยินเฮองเฮากล่าวเช่นนั้น คงจะนั่งรออยู่ด้านนอกตำหนักกระมัง

ผ่านไปเพียงชั่วครู่ หนิงเฉี่ยนจึงเดินกลับมา เมื่อเดินมาหยุดที่ข้างกายหยุนชางแล้ว พลางกระซิบเบา ๆว่า "เหลียนรุ่ยกล่าวว่า นางรับใบสั่งสมุนไพรจากหมอตี๋ผู้นั้นมีนามว่าหมิงไฉ. หม่อมฉันได้ให้องครักษ์เงาไปสืบประวัติมาแล้วเพคะ. เร็วๆนี้คงจะรู้ผล"

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย พลางนั่งที่เก้าอี้ด้วยความสายตาที่เหม่อลอย ทว่า ภายในหัวกลับสับสนวุ่นวายเป็นอย่างมาก

ผ่านไปได้ครึ่งชั่วยาม. นางกำนัลรับใช้ทั้งสามก็กลับมาแล้ว นางกำนัลรับใช้คนที่สอง พลันยื่นส่งยาหมาเฟ่ยส่านมาให้ ทว่ากลับมีกลิ่นชะมดที่ติดมาเล็กน้อย. หากแต่. นางกำนัลคนที่สามและคนที่สี่ที่นำยากลับมานั้น กลับมีกลิ่นชะมดติดอยู่ทั้งหมด ทว่า ใบสั่งยาของหมอหลวงนั้น ไม่มีกลิ่นชะมดติดอยู่เลย

หยุนชางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เกรงว่าคนผู้นั้นจะซื้อตัวเพียงแค่หมอตี๋กระมัง. มิได้ซื้อตัวหมอหลวงด้วย. ทั้งภายในพระราสำนัก สำนักแพทย์หลวง สถานที่เหล่านี้ ล้วนแต่มีผู้คนจากแต่ละตำหนักคอยแวะเวียนไปตีสนิทชิดเชื่อ หากแต่ดูจากสถานการณ์ในวันนี้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นคนในพระราชสำนักหรือคนในสำนักแพทย์หลวงที่ทำเรื่องนี้ขึ้น เกรงว่าจะเป็นข้ารับใช้ระดับล่างที่ดำเนินการกระมัง

หยุนชางกลับมาขบคิดใหม่อีกครั้งว่า. หากนำเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นมาปะติดะต่อกันที่ละเล็กละน้อย

พลางรีบร้อนเดินไปยังข้างโต๊ะ พร้อมคลี่กระดาษแผ่นนึงออกมา หยิบพู่กันขึ้นมาจุ่มในน้ำหมึก พร้อมวาดลงบนแผ่นกระดาษ

เพียงชั่วครู่. บนกระดาษแผ่นนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยสิ่งต่างๆ มากมาย พลันมีเสียงสัญลักษณะขององครักษ์เงาดังขึ้นมา หนิงเฉี่ยนรีบดึงม่านกั้นเตียงของหลินโยวหรานลง พร้อมเดินไปเปิดหน้าต่าง ฉับพลันกลับมีกระดาษหนึ่งแผ่นลอยเข้ามา

หนิงเฉี่ยนหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา ยังมิได้เปิดดูแต่อย่างใด พร้อมยื่นส่งให้กับหยุนชาง เมื่อหยุนชางคลี่กระดาษแผ่นนั้นดูอย่างละเอียดแล้ว มุมปากพลันกระตุกรอยยิ้มขึ้นมาว่า "แท้จริงแล้ว. เป็นนางนี่เอง"

"ใครกันเพคะ ? " หนิงเฉี่ยนและหลินโยวหรานพลันรีบร้อนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

หยุนชางยิ้มออกมาเล็กน้อย "อีกประเดี๋ยวพวกเจ้าก็จะได้รู้แล้ว"

เมื่อพูดจบ พลางหันหน้าไปทางหนิงเฉี่ยนพร้อมกล่าวว่า "ส่งคนไปจับหมอตี๋ที่ถือใบสั่งสมุนไพร. อีกครู่หนึ่ง ทั้งเจ้าและข้าค่อยเดินออกไปพร้อมกัน"