ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 683

หยุนชางยังคงรู้สึกแปลกใจ เหตุใดอ๋องเจ็ดจึงไปมาหาสู่กับแม่ทัพประจำการชายแดนอย่างสนิทเช่นนี้? เป็นไปไม่ได้หากจะบอกว่าเขาต้องการใช้ประโยชน์จากกำลังทหารเพื่อยึดบัลลังก์ เพราะถึงอย่างไรน้ำที่อยู่ไหลดับไฟใกล้ๆ ได้ยาก หากมิได้ทำเพื่อบัลลังก์ แล้วเพื่อการอันใดกัน? คงไม่ถึงขั้นที่จะให้เฝิงหมิงนำทัพไปโจมตีแคว้นหนิงกระมั้ง เพราะถึงอย่างไรแคว้นหนิงและแคว้นเซี่ยก็ได้ร่วมลงนามในจดหมายสันติภาพแล้ว

แต่ยังมีความเป็นไปได้อีกหนึ่งอย่างก็คือ เขาให้เฝิงหมิงสร้างความโกลาหลที่ชายแดน โดยกล่าวว่าแคว้นหนิงยั่วยุให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าว แล้วจึงใช้โอกาสนี้โจมตี

แต่แม้ว่าแคว้นหนิงและแคว้นเซี่ยจะทำสงครามกัน แต่ก็ไม่มีผลดีต่ออ๋องเจ็ดเท่าไหร่นัก เขาคงมิได้วางแผนที่จะสร้างเรื่องเกี่ยวกับนางกระมั้ง

หยุนชางแอบคิดเกี่ยวกับทุกความเป็นไปได้แล้ว แต่ก็ยังไม่มีผลลัพธ์กระไร นางขมวดคิ้วและพูดกับฉินยีว่า "ฉินยีเจ้าเตรียมกระดาษและพู่กันให้ข้าหน่อย ข้าจะเขียนจดหมายถึงเสด็จพ่อและเสด็จแม่สักหน่อย"

ฉินยีตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนี้ แต่ก็ตอบรับเอาไว้ และเตรียมกระดาษหมึกและพู่กันไว้เรียบร้อย หยุนชางเดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็ลงมือเขียน

หลังจากเขียนจดหมายเรียบร้อยแล้ว หยุนชางก็ยื่นจดหมายนี้ให้เฉี่ยนหลิ่ว "ให้สายลับนำจดหมายนี้ไปส่งที่แคว้นหนิง ส่งให้กับเสด็จพ่อและเสด็จแม่เถิด"

เฉี่ยนหลิ่วตอบและออกไป

ฉินยีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดว่า " พระชายากลัวว่าอ๋องเจ็ดจะสร้างเรื่องเกี่ยวกับตัวตนของพระชายาหรือเพคะ?"

หยุนชางยิ้มและกล่าวว่า " ทุกคนรู้ว่าข้าเป็นใคร จะสร้างเรื่องกระไรได้ล่ะ ข้ากลัวว่าเขาจะมีความเคลื่อนไหวเกี่ยวกับชายแดนระหว่างแคว้นเซี่ยและแคว้นหนิง หากว่าแคว้นเซี่ยและแคว้นหนิงเกิดมีความขัดแย้งต่อกัน ข้านี่แหละจะเป็นจุดอ่อนของชิงเหยียน แน่นอนว่าข้าไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น ฉะนั้นหากว่ากันได้ก็กันไว้ก่อนเสียดีกว่า"

ฉินยีพยักหน้า แล้วถอนหายใจเบาๆ ว่า "พระชายาเดิมมีเกียรติและสูงส่งอย่างมาก แต่....... "

หยุนชางรู้ว่านางต้องการจะพูดอะไร นางยิ้มและมิได้ตอบ จากนั้นหยิบสมุดบัญชีที่วางไว้ข้างๆ ตอนฮวาอวี้ถงมา แล้วเริ่มตรวจดูอย่างตั้งใจ

หลังจากหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พ่อบ้านก็เข้ามาอีกครั้ง " พระชายาขอรับ มีคนจากพระราชวังมาขอรับ"

"พระราชวัง?" หยุนชางขมวดคิ้ว "ใครส่งมา?"

"พระราชินีขอรับ..." พ่อบ้านตอบเบาๆ

หยุนชางถอนหายใจ ข้าเกรงว่าวันนี้ข้าคงมิได้ดูบัญชีนี้แล้วล่ะ นางคิดในใจ จากนั้นก็วางสมุดบัญชีนั้นลง แล้สกล่าวต่อพ่อบ้านว่า "ข้ารู้แล้ว เจ้าให้เขารอที่ห้องโถงรับรองก่อน ข้าคิดว่าวันนี้มิต้องพบแขก ฉะนั้นจึงแต่งกายธรรมดา ผมก็มวยขึ้นธรรมดา ข้าขอแต่งตัวก่อน"

พ่อบ้านตอบรับ และถอยออกไป

ฉินยีรับหากระโปรงยาวสีแดงพีชที่ปักเป็นลายเมฆให้หยุนชางเปลี่ยน จากนั้นก็แปรงผมกลีบดอกไม้ จากนั้นก็สวมมงกุฎดอกโบตั๋นสีชมพู