ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 74

"หัวจิ้ง?" ฮองเฮาขมวดคิ้วเล็กน้อย "หัวจิ้งทำไมรึ เกิดอะไรขึ้น?"

"ชางเอ๋อร์ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดจากตรงไหน" สีหน้าของหยุนชางดูกระวนกระวาย

ฮองเฮายิ้มเบาๆ ลูบมือหยุนชางและตรัสว่า "ไม่ต้องรีบ ค่อยๆพูด"

หยุนชางคร่ำครวญครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "เรื่องนี้ต้องเริ่มจากเมื่อสองสามวันก่อน เช้าวันนั้น มีพระจากวิหารแคว้นหนิงมาบิณฑบาต จ้าวฮูหยินเชื่อในพระพุทธศาสนามาโดยตลอด จึงเชิญพระเข้ามาและถวายสิ่งของ พระซาบซึ้ง จึงบอกว่าจะเสี่ยงทายดวงชะตาให้จ้าวฮูหยิน จ้าวฮูหยินไม่รู้ว่าไปฟังผู้ใดมาว่า พระแคว้นหนิงเสี่ยงทายดวงชะตาได้แม่นยำ ยอมตกลงด้วยความดีใจ พระที่เสี่ยงทายดวงชะตา บอกว่าราชบุตรเขยคนที่จ้าวฮูหยินต้องการทำนายถูกกักขัง ยังบอกว่าผู้ที่กักขังราชบุตรเขย เป็นผู้ที่อำนาจที่มากกว่าราชบุตรเขย และเป็นผู้ที่ร่วมชีวิตกับราชบุตรเขย ท่านฮูหยินได้ฟัง ก็รู้สึกว่าคนที่พระพูดถึงก็คือพี่หญิง"

"เหลวไหล!" ฮองเฮาขมวดคิ้ว ประณามด้วยเสียงต่ำ

หยุนชางพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ชางเอ๋อร์กับพี่หญิงก็รู้สึกเชื่อไม่ได้ พี่หญิงได้ทะเลาะกับจ้าวฮูหยิน เพื่อพิสูจน์ว่าไม่ได้เป็นอย่างที่พระพูด จึงส่งคนไปสอบถามข่าวของราชบุตรเขยที่ชายแดนโดยเฉพาะ วันนี้พี่หญิงได้จัดงานเลี้ยงที่หอเฉี่ยงซิน ก็มีผู้ติดตามมาแจ้งข่าวว่า ราชบุตรเขยถูกศัตรูล้อมไว้ที่ชายแดนเมืองร้าง จ้าวฮูหยินได้ยินเรื่องนี้เข้า ก็รู้สึกว่าเรื่องที่พระกล่าวในวันนั้นล้วนเป็นจริงทุกอย่าง โกรธแค้นใจ จึงรีบเขียนจดหมายเลือดมาเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ โดยบอกว่าต้องการทูลขอเสด็จพ่อส่งทหารไปช่วยชีวิตราชบุตรเขย และขอให้เสด็จพ่อมีราชโองการให้พี่หญิงทรงหย่ากับราชบุตรเขย"

"อะไรนะ" ฮองเฮาตบโต๊ะและลุกขึ้นยืน "หญิงเฒ่าตระกูลจ้าวมีอายุอานามขนาดนี้แล้ว อารมณ์ยังคงรุนแรงเช่นนี้ ข้าจะคอยดูว่า นางจะทำอย่างไรให้ฝ่าบาทมีราชโองการให้หัวจิ้งหย่ากับราชบุตรเขย" แล้วหัวจิ้งล่ะ?"

หยุนชางตอบอย่างเร่งรีบว่า "พี่หญิงทรงโกรธมาก และตอนนี้นางยังคงหงุดหงิดอยู่ในจวน ข้าเห็นมีบางอย่างผิดปกติ จึงมาทูลเสด็จแม่โดยเฉพาะ เกรงแต่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น"

ฮองเฮาขมวดคิ้ว "เด็กคนนี้ เรื่องจวนตัวแล้ว ทำไมเอาแต่โมโหอยู่คนเดียว มันมีประโยชน์ที่จะหงุดหงิด?" พูดจบก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปข้างนอกห้องโถง

หยุนชางหันศีรษะและมองพระสนมจิ่น เมื่อเห็นว่านางไม่มีท่าทีอะไรกับเรื่องนี้เลย ก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้พระสนมจิ่น

พระสนมจิ่นเห็นเช่นนี้ นางก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ หยุนชางจึงโล่งใจ รีบตามออกไป