ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 75

ฮองเฮา? ตั้งครรภ์?

หยุนชางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เหม่อไปสักพักใหญ่ หลังจากนั้น ก็ได้ยินคำแสดงความยินดีจากเหล่านางกำนัลอย่างพร้อมเพรียง "ขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาท ฝ่าบาททรงมีความปรีดีอย่างยิ่ง" หยุนชางจึงมีสติคืนมาได้ อะไรนะ? ฮองเฮากำลังตั้งครรภ์? หยุนชางหันศีรษะและมองไปที่จักรพรรดิหนิง แต่พบว่าพระองค์ก็มีความประหลาดใจ หลังจากผ่านไปนานก็ไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆของพระองค์ หยุนชางจึงกล่าวว่า "เสด็จ...เสด็จพ่อ..."

จักรพรรดิหนิงหันมามองหยุนชางด้วยความสับสน หยุนชางกัดฟัน รู้สึกเพียงว่ามือใต้แขนเสื้อสั่นเล็กน้อย "ชางเอ๋อร์ขอแสดงความยินดีกับเสด็จพ่อ ชางเอ๋อร์กำลังจะมีน้องชายน้องสาวอีกแล้วเพคะ"

จักรพรรดิหนิงดูเหมือนจะยังมึนงง หลังจากผ่านไปนาน ก็ลากเสียง "อ่อ..." ออกมา และก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใดอีก

หมอหลวงยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น หลังจากที่รอเป็นเวลานาน ไม่ได้ยินจักรพรรดิหนิงพูดอะไรอีก แล้วเขาก็พูดอีกครั้งว่า "ฝ่าบาท พระกุมารในครรภ์ของฮองเฮามีเดือนกว่าแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี เพียงแต่ว่าเมื่อครู่ฮองเฮาตื่นเต้นเล็กน้อย กระทบพระกุมารในครรภ์เล็กน้อย แต่เพียงแค่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ก็จะดีขึ้นเองพ่ะย่ะค่ะ"

จักรพรรดิหนิงพยักหน้า แต่ไม่พูด ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็หันหลังและวิ่งออกจากห้องโถง เมื่อหัวหน้าเจิ้งเห็นเช่นนี้ ก็รีบตามไป หยุนชางสะดุ้งและขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นาน หยุนชางก็เห็นว่าทุกคนกำลังมองมาที่ตน และตระหนักได้ว่า ตอนนี้ ตนกลายเป็นนายคนเดียวของที่นี่ที่ยังได้สติอยู่ และโบกมือให้ "นี่คือสิ่งที่น่ายินดีปรีดาอย่างยิ่ง ลุกขึ้นเถอะ ตกรางวัล"

ทุกคนจึงยืนขึ้น หยุนชางหันไปมองหมอหลวงแล้วยิ้ม "ถึงแม้ร่างกายของเสด็จแม่จะไม่มีอะไรผิดปกติ แต่หากตั้งครรภ์ก็ต้องระวังให้ดี ประเดี๋ยวถ้าท่านกลับสำนักหมอหลวง ก็สั่งยาบำรุงครรภ์ให้ฮองเฮา และส่งไปที่พระราชวังชีอู๋ด้วย"

หมอหลวงพยักหน้า ก้าวถอยหลัง หยุนชางเริ่มเหม่ออีกครั้ง เกิดอะไรขึ้น? ฮองเฮาจะตั้งครรภ์ในเวลานี้ได้อย่างไร? ชาติที่แล้วนอกจากหัวจิ้งแล้ว ฮองเฮาไม่มีลูกคนที่สองอีกเลย ทำไม? อีกทั้ง ยังเป็นเวลานี้...

และนางก็นึกขึ้นได้ว่าเสด็จแม่ในชาติก่อนดูเหมือนจะอยู่ในตำหนักเย็นจนตาย ไม่เคยออกมา แต่ตอนนี้เสด็จแม่ไม่เพียงแต่ออกมาจากตำหนักเย็น แต่ยังตั้งครรภ์อีก หรือว่า ในชาตินี้ อะไรๆก็เปลี่ยนไปแล้ว?

หยุนชางกำลังครุ่นคิด ก็ได้ยินเสียงครวญครางจากด้านหลัง หยุนชางหันศีรษะอย่างรวดเร็ว และเห็นฮองเฮาลืมตา หยุนชางจึงรีบก้าวไปเข้าไปและกล่าวว่า "เสด็จแม่…"

ฮองเฮาขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นกุมขมับ รู้สึกไม่ค่อยสบาย หยุนชางก้าวเข้าไปและพูดว่า "เสด็จแม่ รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเพคะ?"

ฮองเฮาเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองที่หยุนชางแล้วตรัสเบาๆ "ทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เมื่อครู่ข้าจำได้ว่าอยู่ในห้องโถงตำหนักฉินเจิ้ง ข้าจำได้ว่า... "

หยุนชางรีบพูด "เสด็จแม่ ขอแสดงความยินดีกับเสด็จแม่ เมื่อครู่เสด็จแม่หมดสติในห้องโถงตำหนักฉินเจิ้ง หมอหลวงมาดูพระอาการแล้ว เขาบอกว่า เสด็จแม่กำลังทรงตั้งพระครรภ์"

"ตั้งครรภ์?" ฮองเฮายังคงดูเหมือนไม่เข้าใจนัก และใช้เวลาสักครู่ถึงจะมีปฏิกิริยา "ตั้งครรภ์? เจ้าหมายถึง ข้าตั้งครรภ์?"

หยุนชางพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้ม "เพคะ เสด็จแม่กำลังทรงตั้งพระครรภ์" ฮองเฮาได้ยิน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "มันเยี่ยมมาก หลายปีมานี้ เกือบจะไม่มีเรื่องเช่นนี้ในวังหลัง ข้าเห็นสายเลือดในเชื้อราชวงศ์ที่เหี่ยวเฉา กำลังกังวล กำลังคิดจะให้ฝ่าบาทเลือกนางสนม คิดไม่ถึงว่า เริ่มจากน้องสนมจิ่นกำลังตั้งครรภ์ และตอนนี้ข้าก็ตั้งครรภ์ด้วย"