ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 77

"เป็นถึงนายแล้ว ทำไมถึงยังแทนตัวว่าหม่อมฉันตลอดล่ะ?" หยุนชางไม่ตอบรับต่อคำพูดของนาง แต่ถามเกี่ยวกับเรื่องอื่น

ฉินเมิ่งยิ้มอย่างชะงัก "หม่อมฉันคุ้นเคยกับมันแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนได้อย่างกระทันหัน"

หยุนชางพยักหน้าและตอบแค่ "อืม" โดยไม่ได้พูดอะไร

ฉินเมิ่งดูประหม่ามากยิ่งขึ้น ร่างกายของนางก็สั่นเล็กน้อย เป็นเวลานานก่อนจะพูดว่า "หลายวันมานี้องค์หญิงไปไหนมาหรือเพคะ?"

หยุนชางคิดว่ามันตลกเล็กน้อย ดังนั้นนางจึงหัวเราะออกมาจริงๆ "หรือว่า ข้าจะไปไหนก็ต้องขอคำแนะนำจากเมิ่งฉางจ้าย"

ฉินเมิ่งรีบส่ายหัว "องค์หญิงโปรดยกโทษให้ หม่อมฉันด้วยเพคะ หม่อมฉันไม่ได้หมายความว่าเช่นนี้..."

"โอ๋ แล้วหมายความว่าอย่างไร" เมื่อเห็นฉิน เมิ่งไม่ได้พูดเป็นเวลานาน หยุนชางเอนหลังนอนบนฟูกนุ่มอีกครั้ง และเงยหน้าขึ้นมองฉินเมิ่งพูด

ฉินเมิ่งกัดริมฝีปากของนาง เงียบครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "ฉินเมิ่งขอบพระทัยองค์หญิงสำหรับพระคุณที่ช่วยชีวิตหม่อมฉันเมื่อครั้งก่อน ฉินเมิ่งเคยพูดแล้วว่า ต่อจากนี้นายของฉินเมิ่งคือองค์หญิง ฮองเฮาและองค์หญิงหัวจิ้งต้องการคิดร้ายกับองค์หญิงจริงๆ องค์หญิงควรป้องกันไว้เป็นดีที่สุด"

หยุนชางส่งเสียง "อืม" อย่างแผ่วเบา

ฉินเมิ่งเห็นว่าหยุนชางไม่ตอบรับใดๆ จึงรีบกล่าวว่า "องค์หญิง ท่านต้องระวังฮองเฮาและองค์หญิงหัวจิ้ง ถ้าหากว่า ถ้าหากว่ามีอะไรที่ต้องการใช้ฉินเมิ่ง องค์หญิงก็รับสั่งได้เลยเพคะ"

ยุนช้างมองที่ฉินเมิ่ง ถามว่า "หลังจากที่เจ้าได้กลายเป็นเมิ่งฉางจ้าย เป็นยังไงบ้าง? ยังมีคนรังแกเจ้าอีกหรือไม่?"

ฉินเมิ่งกัดริมฝีปากของนางและก็เงียบไปครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้น นางแค่ส่ายหัว "หม่อมฉันสบายดีเพคะ หยิงเจี๋ยยวี๋เป็นคนตรงไปตรงมา และนางก็ยัง... เข้ากับคนง่ายมาก..."

"เข้ากับคนง่ายมาก?" หยุนชางยิ้มเล็กน้อยและไม่เปิดโปง พูดเพียงว่า "ฉินเมิ่ง ข้ารู้สึกว่าเจ้าเป็นคนฉลาดมาตลอด แต่ในวังนี้ ความฉลาดเพียงอย่างเดียว ไม่เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ฉลาดยิ่งตายเร็ว มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าตัวเจ้าต้องการอะไร แต่ว่า ทำอย่างไรจึงจะได้สิ่งที่เจ้าต้องการ หวังว่าเจ้าจะรู้บางสิ่งเช่นกัน หากเจ้าตัดสินใจไม่ได้ หากเจ้าไม่สามารถทำตามขั้นตอนนั้นได้ เจ้าจะต้องอยู่ในที่ตรงจุดนั้นตลอดไป หรือแม้แต่ เดินลงเนิน..."

ใบหน้าของฉินเมิ่งบูดบึ้งและนางไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ หลังจากเงียบไปนาน นางก็คุกเข่าลงและพูดว่า "องค์หญิง หม่อมฉันขอความช่วยเหลือจากองค์หญิง หยิงเจี๋ยยวี๋คิดเสมอว่า หม่อมฉันคือคนของฮองเฮา และนางก็ไม่ฟังคำอธิบายเลย นางมุ่งเป้ามาที่หม่อมฉันทุกอย่าง ทุบตีและดุว่าหม่อมฉัน หม่อฉันทนมากพอแล้ว ขอร้ององค์หญิง หม่อมฉันจะยอมทำทุกอย่าง หม่อมฉันรู้ว่า องค์หญิงจะต้องมีวิธี มีทางช่วยหม่อมฉันได้เพคะ"

หยุนชางยิ้ม "เจ้ายินดีจะทำทุกอย่างจริงหรือ"

ฉินเมิ่งรีบคำนับอย่างรวดเร็ว "หม่อมฉันเต็มใจ หม่อมฉันเต็มใจที่จะทำ"

หยุนชางพยักหน้าและพูดว่า "ข้าทราบแล้ว แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรอยากให้เจ้าทำ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ ทางหยิงเจี๋ยยวี๋ข้าจะช่วยเจ้าจัดการเอง แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามคำพูดของเจ้า และข้ามีอะไรจะบอกเจ้า นั่นคือ... พึ่งพาผู้อื่นมิสู้พึ่งพาตนเอง เจ้าอยากจะก้าวไปข้างหน้า เจ้าต้องโหดร้าย ไม่ใช่แค่โหดร้ายกับคนอื่น แต่ก็โหดร้ายกับตัวเองด้วยเหมือนกัน"