ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 791

ดูเหมือนท่านอ๋องเจ็ดไม่แปลกใจกับการมาของหยุนชาง เขาเพียงยิ้มและเงยหน้าขึ้นมองหยุนชาง เขาดึงโซ่ที่มัดมือไว้ จนน้ำกระเซ็นนับครั้งไม่ถ้วน

"พี่สะใภ้คือมาช่วยข้า?" ท่านอ๋องเจ็ดพูดด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าเขาจะถูกคุมขังในคุกน้ำ มือและเท้าของเขาถูกล่ามไว้ทั้งหมด และเสื้อผ้าของเขาเปียกจากน้ำ แต่ใบหน้าของเขายังเผยรอยยิ้มไว้ตลอด เหมือนไม่สนใจกระนั้น

หยุนชางได้ยินคำพูด ก็ค่อยๆหัวเราะออกมา ด้วยสายตาที่สนใจเล็กน้อย "ท่านอ๋องเจ็ดพูดตลกแล้ว ข้าเป็นเพียงสตรีที่อ่อนแอ และไม่รู้ว่าทำไมท่านอ๋องเจ็ดถึงถูกขังอยู่ที่นี่ และไม่รู้จะช่วยท่านอ๋องเจ็ดอย่างไร ท่านอ๋องเจ็ดอย่าได้ทำให้ข้าลำบากใจเลย ข้ามา เพื่อดูว่าท่านอ๋องเจ็ดยังสบายดีหรือไม่..."

ท่านอ๋องเจ็ดพยักหน้ายิ้มเบาๆ "ก็ถือว่าดี เว้นแต่แช่ในน้ำนานเกินไปแล้ว เกรงว่าขาของข้าจะใช้การไม่ได้อีกแล้ว ถ้าพี่สะใภ้เห็นแก่ข้าเป็นน้องของรุ่ยอ๋อง ไปช่วยข้าพูดที ให้ข้าเปลี่ยนสถานที่ขังได้หรือไม่"

รอยยิ้มของหยุนชางสดใสขึ้น "เป็นไปได้อย่างไร ข้าได้ยินว่าท่านอ๋องเจ็ดหนีไปได้แล้ว แต่จงใจให้คนพบ ถูกจับกุมกลับมา ท่านอ๋องเจ็ดต้องทรงโปรดที่ถูกขังอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน มิเช่นนั้นข้าจะไม่ทำเยี่ยงนี้หรอก"

"จะว่าชอบก็ชอบ แต่คุกน้ำนี้ไม่ชวนให้คนหลงใหลมากนัก" ท่านอ๋องเจ็ดยิ้มอย่างขมขื่น และเห็นหยุนชางไม่ได้

ตอบอะไร แล้วยิ้มและพูดให้กับหยุนชาง "จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าพบฮองเฮาฮวาแล้ว ต้องขอแสดงยินดีกับท่านพี่ด้วย เสด็จพ่อทรงรักฮองเฮาฮวายิ่งนัก ถ้าฮองเฮาฮวาอยู่ ท่านพี่ก็นับวันรอได้ครองบังลังก์ได้เลย"

หยุนชางหรี่ตาลง หัวเราะออกมาเบาๆ "ท่านอ๋องเจ็ดตรัสถูกแล้ว แต่ไม่รู้ว่าท่านอ๋องเจ็ดจะทรงได้เห็นวันนั้นหรือไม่ น้ำนี้เย็นเสียจริง ขนาดข้ายืนอยู่ที่นี่ยังรู้สึกถึงไอเย็นของน้ำ ข้ากำลังตั้งท้องอยู่ เช่นนั้นไม่ขอคุยสนทนากับท่านอ๋องเจ็ดมากแล้ว"

ท่านอ๋องเจ็ดยิ้ม "ใช่แล้ว พี่สะใภ้ต้องช่วยท่านพี่คอยปกป้องฮองเฮาฮวาให้ดี และต้องปกป้องเด็กในท้องของพี่สะใภ้ด้วย…"

"ขอบพระทัยท่านอ๋องเจ็ดที่ทรงเตือนเพคะ" หยุนชางพูดด้วยรอยยิ้ม หันหลังกลับและออกจากคุกน้ำอย่างช้าๆ หยุนชางสังเกตเห็นว่า ด้านหลังนางมีสายตาคู่หนึ่งที่คอยจ้องมองตามนางตลอดเวลา...

"ท่านอ๋องเจ็ดนี้ช่างอวดดีนัก พระชายา ให้หม่อมฉันส่งองครักษ์ลับไปทรมานเขาอีกครั้ง ดูสิว่าเขาจะปากแข็งได้อีกหรือไม่" เฉี่ยนจั๋วรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและทำเสียงอย่างเย็นชา

หยุนชางหัวเราะเบาๆ "จะไปถือสาเขาทำไม"

หยุนชางกลับมาที่ลานบ้าน แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า "เป็นท่านอ๋องเจ็ดจริงๆ ไม่ใช่คนอื่นที่ปลอมตัวมา และเขาก็รู้เรื่องฮองเฮาฮวา รู้ว่าฮองเฮาฮวาประทับอยู่ที่หลิงซีแล้ว แล้วคราวนี้ จุดประสงค์ในการหนีคุกของเขาคืออะไรนะ ระหว่างที่เขาออกจากคุก คงจะทำอะไรสักอย่างแล้ว อีกทั้งคงไม่ใช่เรื่องของการส่งข่าว แต่ต้องเป็นเรื่องที่จำเป็นต้องให้เขาปรากฏตัว"

ไม่มีวิธีที่จะรู้ว่าหลังจากที่ท่านอ๋องเจ็ดหนีออกจากคุกไปทำอะไร และไม่รู้ว่าต้องสืบจากไหน หยุนชางครุ่นคิดทั้งคืน แต่ก็คิดไม่ออกถึงเหตุที่เป็นเช่นนี้ได้ นางจึงต้องยอมแพ้

กองทัพของลั่วชิงเหยียนได้มาถึงจาน่าแล้ว และฮวากั๋วกงก็พาทหารของกานอิ๋งไปที่ชายแดนเพื่อรอการออกศึกที่ดุเดือด