ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 794

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จึงพูดต่อ "ไปเชิญฮูหยินผู้นั้นเข้ามาเถิด"

หยุนชางคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนสั่งฉินยีว่า "ไปแต่งตัวให้ท่านฮูหยินใหม่เถิด"

ฉินยีตอบรับ แล้วลุกขึ้นยืน พาจ้าวฮูหยินกลับไปที่ห้อง

หยุนชางยืนขึ้น และเดินไปที่สวนลานบ้านเพื่อรอ ไม่นานมากนัก ก็เห็นจางฮูหยินพาซูหรูจีเข้ามาในสวนลานบ้าน หยุนชางเดินเข้าไปต้อนรับด้วยรอยยิ้ม ย่อเข่าลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า "หม่อมฉันถวายพระพรฮองเฮา"

ซูหรูจีเผยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย มองดูหยุนชางอย่างเฉยเมย น้ำเสียงของนางเย็นชาเล็กน้อย เผยความประชดประชัน "ฮองเฮา? พระชายาไม่จำเป็นต้องมากพิธีเช่นนี้ ตอนนี้ข้าไม่ใช่ฮองเฮาอะไร จะว่าไปแล้ว ข้าควรคำนับถวายพระพรพระชายา และเรียกตัวเองว่าหม่อมฉัน(ราษฎรผู้ต่ำต้อย)อย่างโดยดี"

หยุนชางแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินการประชดประชันของคำพูดนั้น เพียงแค่ยิ้มและรีบเปลี่ยนคำสรพพนามอย่างรวดเร็ว "ฮูหยินพูดเกินจริงไปแล้ว"

ซูหรูจีเหลือบมองหยุนชาง ชำเลืองมองดูที่สวนลานบ้านอย่างเฉยเมย ราวกับว่านางกำลังมองหาอะไรบางอย่าง ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็หันกลับมามองหยุนชางและถามว่า "ฮองเฮาฮวาอยู่ไหนหรือ?"

"ฮองเฮาฮวา?" หยุนชางยังคงแสร้งทำเป็นบ้าใบ้ "หม่อมฉันไม่รู้จักอฮองเฮาฮวาอะไรเลย?"

ซูหรูจีดูถูกหยุนชางขุ่นเคือง แววตาเผยความเย็นชา ราวกับต้องการถลอกหนังและกลืนกินหยุนชางเข้าไปกระนั้น

หยุนชางยังคงยิ้มอย่างเงียบๆ แต่จางฮูหยินที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเบาๆและก้มศีรษะลง

ขณะที่สถานการณ์ตึงเครียดระหว่างทั้งสอง ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากห้อง "ชางเอ๋อร์ เจ้าเข้ามาช่วยข้าดูที ลวดลายนี้งามหรือไม่"

ก่อนที่หยุนชางจะตอบ สีหน้าของซูหรูจีก็เปลี่ยนไปทันที ก้าวข้ามหยุนชาง เดินไปที่บ้านอย่างรวดเร็ว

ในห้องมีเฉี่ยนจั๋วและฉินยีอยู่ด้วย หยุนชางจึงไม่กังวลว่าจ้าวฮูหยินจะเสียเปรียบ จึงหันหลังกลับ ยิ้มเบาๆมองที่ห้อง หันกลับไปพูดกับจางฮูหยินว่า "ที่นี่มิมีอะไรน่าห่วง จางฮูหยินถอยกลับก่อนเถิด"

แววตาของจางฮูหยินมีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย เมื่อได้ยินหยุนชางพูดเช่นนี้ นางรีบลดตาลง ตอบรับและเดินออกไปช้าๆ

หยุนชางจึงค่อยๆ กลับเข้าไปในบ้าน เข้าไปในห้อง ก็ได้ยินจ้าวฮูหยินเอ่ยถามด้วยเสียงที่นิ่งสงบ "ฮูหยินผู้นี้คือ?"

ถ้าไม่คำนึงว่ามีซูหรูจียังอยู่ในห้อง หยุนชางคงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ ฆ่าคนโดยไร้ร่องรอย เกรงว่าจะเป็นเยี่ยงนี้

หยุนชางเข้าไปในห้องก็พบว่าจ้าวฮูหยินได้เปลี่ยนเป็นชุดสีม่วง บนเสื้อคลุมเมฆปักลวดลายด้วยด้ายสีเงิน หวีมวยพิมานเมฆ ปักด้วยปิ่นที่ทำจากประการังแดง แต่งหน้าจางๆ ดูเปล่งปลั่งและมีสง่าราศี

ซูหรูจีที่ยืนอยู่ตรงข้ามจ้าวฮูหยินได้ยินคำถามนี้ แลดูอึดอัดเล็กน้อย นานพอควรที่นางจะทำให้จิตใจสงบ หัวเราะเยาะเย้ย "ฮวาหลิง เจ้าไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้จักข้า ถูกต้อง ตอนนั้น ข้าแย่งชิงตำแหน่งฮองเฮาของเจ้า และแย่งเซี่ยหวนอวี่แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่า ข้าอยู่กับเซี่ยหวนอวี่มานานกว่ายี่สิบปี แต่ข้าไม่ทดแทนเจ้าในเวลาเพียงไม่กี่ปี ฮวาหลิง เจ้าช่างมีความสามารถมากจริงๆ เจ้าได้ป้อนยาอะไรแก่เขากันแน่"

จ้าวฮูหยินได้ฟัง หน้านิ่วคิ้วขมวด มองดูหยุนชางด้วยความงุนงง