ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 82

ซิ่วซินพยักหน้าแล้วเดินออกจากตำหนัก ฮองเฮาหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดตามๆ กันมาจนใจกระวนกระวาย นางกำลังจะพักผ่อน แต่ได้ยินเสียงของซิ่วซินดังมากจากด้านนอกตำหนัก "ขอคารวะหมิงไท่เฟยเจ้าค่ะ"

หมิงไท่เฟย?

ฮองเฮาตกตะลึง และรีบเรียกให้สาวใช้ช่วยจัดชุดฟีนิกซ์ของนางให้เรียบร้อย และสงบอารมณ์ให้เย็นลง จึงจะหันหลังออกจากตำหนักชั้นในไป

มีหญิงชราผมขาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ตำหนักด้านนอก แต่งกายด้วยผ้าฝ้ายสีฟ้า ดูสง่างามและสีหน้าสุขุม ฮองเฮารีบก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า "เสด็จป้าไม่ได้มาเยี่ยมหาอี้หรานนานแล้ว เหตุใดวันนี้จึงมาเยี่ยมหาอี้หรานล่ะเจ้าคะ?"

หญิงชราผู้นั้นหันไปมองฮองเฮา จากนั้นยกมือขึ้นและกวักมือเรียกฮองเฮา ให้ฮองเฮาไปนั่งข้างๆ ตน ฮองเฮารีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและนั่งข้างๆ หมิงไท่เฟย

"เสด็จพ่อของเจ้าบอกว่าเจ้าเรียกเสด็จแม่เข้าวังมาหาเจ้า แต่ไม่ได้เรียกเขา เพราะฉะนั้นข้าจึงมาหาเจ้า เมื่อสักครู่ที่เข้าวังมา ข้าก็ได้ยินรางๆ ว่าเจ้ากำลังอารมณ์เสีย เจ้าเป็นฮองเฮามาก็หลายปีแล้ว แต่ทำไม นิสัยไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย คราวนี้เจ้าอารมณ์เสียเพราะอะไรล่ะ?" หมิงไท่เฟยบิดลูกประคำในมือแล้วกล่าวช้าๆ ๆ

ฮองเฮาถอนหายใจและกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว "เสด็จป้าเอ็นดูอี้หรานมาตั้งแต่อี้หรานยังเด็ก ตอนนี้ที่อี้หรานสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้ก็ขอบคุณเสด็จป้าที่คอยช่วยเหลือ อี้หรานไม่อยากปิดบังเสด็จป้าเช่นกัน ที่อี้หรานอารมณ์ไม่ดีก็เพราะเรื่องกวนใจต่างๆ เจ้าค่ะ ตอนนี้จิ่นเฟยกำลังตั้งครรภ์ และอาศัยอยู่ในวังซีอู๋ ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้ก็ลงคำสั่งอี้หรานไว้โดยเฉพาะ หากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นกับเด็กที่อยู่ในครรภ์ของนาง ความผิดนั้นจะเป็นของข้าทั้งหมด จิ่นเฟยจึงยิ่งอวดดีมากขึ้นเรื่อยๆ ซู่เฟยก็คอยหมายปองจองร้ายกับข้า ช่วงนี้กำลังเตรียมงานเลี้ยงในวัง สถานที่ที่จัดงานก็ดันเลือกเป็นวังจิ่นซิ่วที่ข้าไม่ชอบอีกด้วยเจ้าค่ะ จิ้งเอ๋อร์เองก็ดื้อ ขัดแย้งกับเสด็จแม่ของแม่ทัพจ้าวอยู่ตลอด สองสามวันก่อนความสัมพันธ์ของนางสองคนยิ่งแย่ลงอย่างมากแม่ทัพจ้าวติดอยู่ที่ชายแดน ข้าให้นางกองกำลังไปที่ชายแดนเพื่อดูสถานการณ์ แต่นางกลับดื้อกับข้า นางไปโดยพาองครักษ์และนางกำนัลเพียงไม่กี่คน"

หมิงไท่เฟยยิ้มเล็กน้อยนางกับลูกประคำกลับไป แล้วหันหน้าไปมองฮองเฮา "ฮองเฮา หัวใจของเจ้ากำลังสับสนวุ่นวาย"

ฮองเฮาพยักหน้า "เจ้าค่ะ ตอนนี้หัวใจของอี้หรานสับสนวุ่นวายอย่างมาก"

หมิงไท่เฟยเหลียวมองไปที่นกฟีนิกซ์ที่แกะสลักไว้บนเสาในตำหนัก และชี้ไปที่นกฟีนิกซ์แล้วถามว่า "นี่นกอะไร"

ฮองเฮาตกใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับไปว่า "นั่นนกฟีนิกซ์เจ้าค่ะ"

หมิงไท่เฟยพยักหน้า "ใช่ มันคือนกฟีนิกซ์ ในวังหลังนี้ หญิงสาวที่สามารถแกะสลักลายนกฟีนิกซ์ไว้ในวังนั้น มีเจ้าเพียงคนเดียว เจ้าเป็นใหญ่ในวังหลังนี้ ในวังหลังนี้ไม่มีทางเงียบสงบสุขสบาย ข้าใช้ชีวิตอยู่ในวังนี้มาสี่สิบกว่าปี ความเลือดเย็นในวังหลังนี้ข้าเจอมาเยอะมากแล้ว ตำแหน่งของเจ้า คือตำแหน่งที่หญิงสาวในวังหลังพยายาอย่างมากเพื่อได้มันมา ในเมื่อเจ้าได้นั่งในตำแหน่งนี้แล้ว เมื่อใดที่เจ้าผ่อนใจลง เจ้าก็อันตรายเมื่อนั้น แต่บัดนี้ เจ้าสับสนวุ่นวายอยู่ในใจ ความสับสนวุ่นวายนั้นจะทำให้เจ้ามองไม่เห็นสิ่งที่ควรจะมองเห็น แล้วเจ้าจะถูกภาพภายนอกเหล่านี้บังตาไว้ จนทำให้คนอื่นได้มีโอกาสที่จะแย่งเอาของเจ้าไป"

ฮองเฮาฟังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร

หมิงไท่เฟยหันไปมองฮองเฮาอีกครั้ง แล้วพูดช้าๆ "ข้าได้ยินมาว่า เจ้ากำลังตั้งครรภ์หรือ?"

ฮองเฮาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า "ตระกูลหลี่อยู่มาตั้งหลายปี เจ้าเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้ครองตำแหน่งฮองเฮา แม้ว่าอดีตจักรพรรดิจะรู้สึกผิดต่อข้า แต่สุดท้ายข้าก็พลาดตำแหน่งฮองเฮานี้ไปได้ แต่โชคดีที่ข้าช่วยให้เจ้าได้ครองตำแหน่งนี้ๆ ด้ ตระกูลหลี่รอคอยมานานหลายปี ตอนนี้ความหวังทุกอย่างอยู่ที่ตัวเจ้า ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ตระกูลหลี่ผิดหวัง" หมิงไท่เฟยจัดลูกประคำในมือแล้วเล่นมันในมืออย่างช้าๆ