ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 85

คำขอที่กะทันหันนี้ทำให้จิ้งอ๋องตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และมองไปที่หยุนชางโดยไม่รู้ตัว และเห็นว่าเธอพยักหน้าให้ตน เขาจึงมองไปที่ฮองเฮาที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮ่องเต้ ฮองเฮา? จิ้งอ๋องหรี่ตาลงเล็กน้อยและยืนขึ้น " เสด็จพี่ขอรับ มันไม่ยุติธรรมเอาสักเลยขอรับ ทั้งๆ ที่ลูกบอลมิได้หยุดที่ข้า แล้วเหตุใดจึงดูเหมือนกำลังลงโทษข้าเลยขอรับ"

จักรพรรดิหนิงหัวเราะ "ซู่เฟยกล่าวได้ยอดเยี่ยมมาก เจ้าร่วมแสดงด้วยนั่นแหละ"

จิ้งอ๋องรู้สึกทำอะไรไม่ได้ จึงถอนหายใจ " เสด็จพี่ก็เล่นกับเขาด้วยหรือขอรับ ให้น้องเป่าเสียวเพื่อบรรเลงให้เมิ่งชางไจ้ท่านนี้ก็ได้ขอรับ แต่น้องอยากขอให้มีคนมาร่วมด้วย ไม่ทราบว่าเสด็จพี่อนุญาตหรือไม่ขอรับ? "

จักรพรรดิหนิงพยักหน้า "ในเมื่อน้องพูดเช่นนี้แล้ว มีเหตุผลอะไรที่พี่จะไม่อนุญาต พูดมาเถิด คนที่อยู่ในตำหนักนี้ เจ้าเลือกได้ตามใจชอบ"

จิ้งอ๋องพยักหน้า เขามองไปรอบๆ ตำหนัก แล้วยิ้มและยื่นมือออกไป " เสด็จพี่ขอรับ น้องอยากให้องค์หญิงฮุ่ยกั๋วมาร่วมบรรเลงเพลงกับน้องขอรับ"

หยุนชางเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย แต่เห็นดวงตาของจิ้งมีรอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็น แต่รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความขี้เล่น

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หยุนชาง จักรพรรดิหนิงยิ้มและกล่าวว่า " ตามเดิมเมื่อสักครู่เจิ้นตกลงกับเจ้าก็จริง แต่เท่าที่เจิ้นทราบมา ชางเอ๋อร์ไม่ทราบเรื่องดนตรี น้องแน่ใจหรือว่าต้องการเลือกชางเอ๋อร์?"

จิ้งอ๋องหันไปมองหยุนชาง "เพลงนี้ ต้องเป็นนางเท่านั้นขอรับ"

เพลงนี้ ต้องเป็นข้าเท่านั้นหรือ? หยุนชางรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เมื่อนึกชื่อเพลงที่วางแผนขึ้นมาได้ นางก็ใจหวิวขึ้นมา ประโยคนี้ที่จิ้งอ๋องพูดนั้นหมายความว่าอย่างไร?

"ถ้าอย่างนั้น ช่างเอ๋อร์ ไปบรรเลงเพลงกับเสด็จลุงของเจ้าหน่อยเถิด" จักรพรรดิหนิงหันหน้าไปพูดกับหยุนชาง

หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบเบา ๆ ว่า "เจ้าค่ะ"

จิ้งอ๋องพกเสียวติดตัวอยู่ตลอดเวลา เป็นเสียวหยกสีเขียว ขิมก็พร้อมใช้งานแล้ว ขิมที่หลานกุ้ยปิงบรรเลงไปเมื่อสักครู่ยังอยู่ หยุนชางลุกขึ้นยืน เดินไปที่โต๊ะขิมและนั่งลง

ทันทีที่นั่งลง เสียงเสียวก็ดังขึ้นก่อน

ทุกคนในห้องโถงต่างก็ตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเพลง "หงส์วอนรัก"

เสียงเสียวค่อยๆ ลดลงเล็กน้อย มือของหยุนชางก็ขยับตามกันไป เสียงขิมหลั่งไหลออกมา เข้ากับเสียงเสียวได้อย่างลงตัว

ฉินเมิ่งเดินไปที่ตรงกลางห้องโถง ก้มลงเล็กน้อย แล้วเต้นรำขึ้นมาอย่างสง่างาม ยกมือขึ้นลงระหว่างเอว มีเสน่ห์อย่างมาก ชุดสีแดงบนร่างกายของเธอดูเหมือนจะเปล่งประกายจาง ๆ ออก พร้อมสะบัดไปกับการเต้นรำของฉินเมิ่ง ราวนกฟีนิกซ์กำลังโบยบิน

เมื่อการแสดงสิ้นสุดลง ทุกคนดูเหมือนจะจมอยู่กับดนตรีและการเต้นรำอันงดงามนี้ ไม่มีการตอบสนองอยู่นาน

"หม่อมฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งเจ้าค่ะ ที่มีจิ้งอ๋องและองค์หญิงฮุ่ยกั๋วบรรเลงเพลงให้กับหม่อมฉัน หม่อมฉันขอขอบพระทัยทั้งคู่ด้วยเจ้าค่ะ" ในทางกลับกันฉินเมิ่งคำนับต่อจิ้งอ๋องและหยุนชางอย่างสง่างาม

จากนั้นจักรพรรดิหนิงจึงได้รู้สึกตัว แล้วปรบมือว่าดี "ดีมาก! " ไม่รู้ว่าท่านชมการเต้นรำหรือดนตรีบรรเลง จักรพรรดิหนิงมองไปที่จิ้งอ๋อง แต่กลับเห็นว่าแววตาของเขาจ้องมองไปที่หยุนชางตลอดเวลา จักรพรรดิหนิงขมวดคิ้ว จิ้งอ๋องและชางเอ๋อร์...