หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1117

ซามูไรคนอื่นๆ เองก็รู้สึกโล่งอกเหลือคณานับเช่นกัน เพราะพลังของเฉินผิงเกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้

หากมิใช่เพราะตาข่ายวัชระจับตัวเฉินผิงเอาไว้ล่ะก็ พวกเขาคงได้ตายไปแล้ว

ถึงพวกเขายังไม่สามารถทำลายร่างเกราะทองคำของเฉินผิงได้ แต่พวกเขาก็สามารถจำกัดการเคลื่อนไหวของมันได้

ขอเพียงพวกเขาทำให้มันตกอยู่ภายใต้การควบคุมได้ พวกเขาก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องอื่นใดอีก

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงถูกตาข่ายวัชระจับไว้จนขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ ซูฉางเซิงกับกู่หลิงเอ๋อร์ก็เริ่มหวาดหวั่น

“เฉินผิง...”

ทันทีที่กู่หลิงเอ๋อร์เห็นเฉินผิงถูกจับตัวอยู่ในตาข่ายวัชระ เธอก็อยากจะไปช่วยเขา

“อย่าเข้ามา...”

เฉินผิงรีบห้ามเธอเอาไว้ทันที ด้วยพลังของเธอ หากพุ่งเข้ามาก็คงต้องตายเป็นแน่

ต่อให้พยายามสักแค่ไหน ก็เปล่าประโยชน์

กู่หลิงเอ๋อร์เหม่อมองเฉินผิง พลางน้ำตาไหลอาบแก้ม

“เอาตัวเฉินผิงไป” เมื่อสังเกตเห็นว่ากู่หลิงเอ๋อร์กำลังจะพุ่งเข้ามาช่วยชายหนุ่ม โคอิจิก็รีบออกคำสั่งทันที

ท่ามกลางซามูไรทั้งห้าคน มีสามคนที่ได้รับบาดเจ็บและเหลือเพียงสองคนที่ยังแขนขาครบสมบูรณ์อยู่

ถ้าหากพวกคนจากหุบเขายาพุ่งเข้ามาพร้อมๆ กัน โคอิจิรู้ว่าคงยากจะรับมือกับพวกมันได้ในทีเดียว

ดังนั้นเขาจึงคิดว่าพาเฉินผิงไปก่อนดีกว่า

ปัง!

ขณะที่เหล่าซามูไรกำลังพาตัวเฉินผิงไป ก็เกิดเสียงดังปัง

คนอื่นๆ พาสืบเสาะไปตามทิศทางของเสียง แล้วสังเกตพบว่าหนึ่งในเส้นไหมจำนวนมากที่ยึดตาข่ายวัชระเข้าด้วยกันได้ขาดออกมา!

ปัง!

จากนั้นก็ขาดอีกแห่งหนึ่ง

กล้ามเนื้อของเฉินผิงเปล่งประกายแสงสีทอง พลางยืดขยายออกไปเพื่อต้านทานตาข่ายวัชระที่พันธนาการเขาไว้

โคอิจิและคนอื่นๆ ตกใจที่เห็นเช่นนั้น

ตาข่ายวัชระถือเป็นอาวุธวิเศษ ถึงจะเผชิญกับความเปลี่ยนแปรและค่อนข้างชำรุดทรุดโทรม อย่างไรเสียอาวุธวิเศษก็คืออาวุธวิเศษ ดังนั้นย่อมไม่มีทางที่เฉินผิงจะสามารถทำลายมันได้

“โคอิจิ...”

ฮิโรจิดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ พลางมองเส้นไหมที่ยึดตาข่ายวัชระเข้าด้วยกันขาดออกจากกัน