หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5093

"ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ" ผู้อาวุโสฉีหัวเราะอย่างขมขื่น "เจ้าคิดว่าพ่อของเจ้าเป็นคนดีหรือ เขากีดกันเราทุกวิถีทาง ปล่อยให้ผู้หญิงคนเดียวอย่างเจ้าดูแลวังซิ่วหลัว เขารู้มาตลอดว่าซางฉีเป็นลูกชายข้า แต่ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย เขาต้องการให้ข้าเห็นลูกชายตัวเองถูกดูหมิ่นเหยียดหยามในวังซิ่วหลัว และให้เรียกเขาว่าพ่อ ลูกชายข้าตายไปแล้ว แต่เขาไม่แม้แต่สะทกสะท้าน ยอมปล่อยให้ฆาตกรลอยนวล!"

ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสฉีจะคุ้มคลั่งไปแล้ว

"ผู้อาวุโสฉี เฉินผิงก็ฆ่าลูกชายข้าเหมือนกัน แต่ข้าก็ไม่ได้แก้แค้นให้เขา อย่าลืมว่าฉูจิ่วไม่ใช่ลูกชายของเจ้า" ราชาโลหิตพูดกับผู้อาวุโสฉี

ผู้อาวุโสฉียิ้มอย่างจำยอม “เจ้ามีลูกมากมาย ในขณะที่ข้ามีลูกชายแค่คนเดียว อีกอย่างข้าสาบานไว้แล้วว่าจะไม่มองหญิงคนอื่นอีก ข้าทุ่มทั้งชีวิตปกป้องซางฉี แต่ตอนนี้...”

เขาหันไปหาเฉินผิงด้วยสายตาดุร้าย “แต่เจ้า เฉินผิง เจ้าฆ่าเขา! ไม่ใช่แค่พรากชีวิตลูกชายของข้า เจ้ายังทำลายเป้าหมายชีวิตของข้าด้วย!”

เฉินผิงทำหน้าละเหี่ยใจ แล้วฉันจะไปรู้เรื่องนี้หรือรู้อดีตของวังซิ่วหลัวได้ยังไง ดูเหมือนว่าแม้แต่เซียนในอาณาจักรแดนสรวงก็ยังไม่อาจเลี่ยงปัญหาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ หรือเรื่องทางโลกได้

ประมุขเทียนโบกพัดหยก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปาก “เรื่องราวในอดีตช่างน่าสนใจ ผู้อาวุโสฉี เจ้าไม่ต้องทนกับความอัปยศอดสูเช่นนี้ ถ้าร่วมมือกับข้า อันดับแรกฆ่าเฉินผิงก่อน แล้วข้าจะช่วยเจ้ายึดวังซิ่วหลัว เมื่อถึงตอนนั้น เจ้าก็จะได้เป็นผู้ปกครองวังซิ่วหลัว”

หลังจากพูดจบ เหล่าชายชราที่อยู่ข้างหลังเขาก็ก้าวออกมาพร้อมกัน รัศมีปะทุจนอากาศรอบๆ แตกร้าว

ประมุขเทียนมองราชาโลหิตที่หน้าซีดเผือดแล้วพูดว่า “ราชาโลหิต วันนี้ข้าช่วยวังซิ่วหลัวให้พ้นจากปัญหาได้ แผนที่ข้าวางไว้คือแก้แค้นให้อัจฉริยะและผู้อาวุโสที่ตายไปของเรา หากเจ้ายังยืนกรานที่จะปกป้องเฉินผิง ก็เท่ากับเลือกต่อต้านพลับพลาเทียนหยวน และถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าเจ้าด้วย”

ทันทีที่พูดจบ เหล่าศิษย์พลับพลาเทียนหยวนก็กระจายตัวกันเป็นขบวนรูปพัด ประมุขเทียนสะบัดพัดหยกของเขาและสร้างใบมีดสายลมคมกริบออกมาเป็นชุด ยิงใส่เฉินผิงและราชาโลหิต

ผู้อาวุโสฉีคำราม เขายืนข้างประมุขเทียนพร้อมกับชักดาบออกมา ร่างเงาสีแดงเข้มของเทพมารโลหิตโผล่ออกมาจากคมดาบ บ่งบอกว่าเขาพร้อมที่จะสู้จนตัวตาย

ดาบของผู้อาวุโสฉีเล็งตรงไปที่หัวใจของเฉินผิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหารอย่างไม่ปิดบัง “ชีวิตของเจ้าจบสิ้นลงที่นี่ เฉินผิง!”

ขณะที่ตาข่ายกำลังจะถึงตัว ราชาโลหิตก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เสียงดังก้องไปทั่วฟ้า

แสงสีทองเจิดจ้าพุ่งออกมาจากจี้มารโลหิตบนอกของเขา รัศมีสีม่วงทองพุ่งพล่านด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว และภายในนั้น วิญญาณมารโลหิตนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น

“วิชาลับวังซิ่วหลัว เทพฤทธิ์มารโลหิต!”

ราชาโลหิตประสานมือเข้าด้วยกัน ภาพวังซิ่วหลัวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นด้านหลัง ไอเย็นยะเยือกอันน่าขนลุกคืบคลานออกมาจากวัง ขณะที่ประตูเปิดออกช้าๆ